Γέννημα νήλιου πού ΄ρκουμουν επέτουν φαινεσταί μου
ελάλουν εν παράδεισος τούτη ζωή, Θεέ μου.
Το μεσομέριν έπασκα να τη διασκεδάσω
τζι' ενόμισα πως έκαμα φτερά τζι' εν να πετάσω
τζιαί πού το παραδέχουμουν πως είχεν να γεράσω.
Τώρα εν ηλιοβούττημαν, για μεν εν να νυχτώσει
τζι' εν πρόκειται για λλόου μου να ξαναξημερώσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου