Στιχηρό γράμμα / Πιλλάς Αντώνης

στον φίλο μου ΠΟΙΗΤΗ Στέφανο Ζυμπουλάκη 

όπου ο φίλος γνήσιος

εκεί και η καρδιά

κι η σκέψη ανθισμένη

και τα μικρά, ωραία ταξίδια

του φωτός η πλησμονή

του τόπου η σκιά ευλογημάνη

σαν Θεοτόκος.

Σε ονείρου μέσα χάραμα, 

σε σκάλα θείας μουσικής

η παρουσία και τ΄ όνομά σο

Στέφανε

με το στεφάνι της καλής αγάπης

χορδές ουράνιας αρμονίας

κινούν μες στο απλό σου μίλημα

και χειρ Κυρίου να ευλογεί.

Η πρώτη ευχαριστία σ΄ Εκείνον

μα και στον άνθρωπο

όταν το κάλλος Του το μέγα

καθρεφτίζει αθόρυβα

-Θεία εικόνα αν και τόσο εύθραυστη

σαν σκεύος κεράμεως.

Θα κάνω ένα μικρό ταξίδι πάλι

μέσ΄ απ΄ τους στίχους και το πρόσωπό σου

στη Λάρνακα του Αγίου Λαζάρου.

στις Φοινικούδες που ψηλά σηκώνουν

το γιαλό της μες στο φως

με το κρασί της θείας νοσταλγίας σου

μεθώντας 

με δυο άστρα ξάγρυπνα στης Αμμοχώστου τους γιαλούς

στο ξεχασμένο σπίτι σου που ρίζωσε στο χώμα

μα έχει τις ρίζες του στον ουρανό,

στον ουρανό της άλλης Κύπρου

αίμα που στάει στις ψυχές και μας κερνά

με το κρασί της θείας νοσταλγίας σου.

Μένω δακρύζων φιλώ το μέτωπο

ένθεν ποιητή ωσάν κι εσένα 

μαζί με τα κρυμμένα χνάρια

της ιερής, της έναστρης πορείας σου.

19.4.2014