Στη μνήμη Μάριου Τόκα
Σ’ αυτή την πόλη που σκορπάει καρδιά κι αισθήματα
και με χαμόγελο τον ήλιο κάθε μέρα χαιρετά
όλα ξεχνιούνται και τα λάθη και τα κρίματα
γιατί η αγάπη μ’ άλλα μέτρα τους ανθρώπους μελετά
στον πόνο δίνει βάλσαμο γιορτές και πανηγύρια
κι έχει ψυχή μ’ ορθάνοιχτο στο φως τα παραθύρια.
Πόλη μου μάνα, Λεμεσός, αλμύρα ποτισμένη
με τ’ ουρανού τα χρώματα φαντάζεις στολισμένη
πόδια θαλασσοφίλητα κι αγκάλη μυροφόρα
και τ’ όνειρο ταξιδευτής στον Πριν μα και στο Τώρα.
Σ’ αυτή την πόλη που με πάθος τρέφει οράματα
και μες στους δρόμους με τραγούδια και παρέες ξενυχτά
βρίσκουν εξήγηση μυστήρια και θαύματα
γιατί η αγάπη δένει με όρκο τους ανθρώπους πιο σφιχτά
οι μούσες τής χαρίζουνε νότες χρυσές και ρίμες
κι η λεβεντιά καταμετρά και πρόσωπα και μνήμες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου