Πρόκληση : Η Νέβη Αστραίου στη 2η ποιητική της Συλλογή που εκδίδεται το 2010 (απόσπασμα)

ΠΑΘΟΣ

Όταν είσαι κοντά μου παγώνω το χρόνο

κάνω τη νύχτα μέρα για να μη νιώσεις τη διάρκεια

Σε θέλω μέσα μου να απαγγέλλεις

κάτω από το παράνομο βουβό φεγγάρι

να ξεσκίζεις τα εσώψυχα κομμάτια μου

και να ηδονίζομαι με αύτη μου την κατάντια.

ΕΥΘΕΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Μ' εξουσιάζεις όταν γυμνή με υποχρεώνεις

να απαγγέλλω όσα δεν τόλμησα να ζήσω.

Σ' εξουσιάζω όταν σε θέλω μέσα μου να μένεις

μέχρι τα μάτια να θολώσουν από την έκσταση.

Δυο ρόλοι που αναζητούν οργιαστικά σημεία

στην τόση αυτή μονοτονία του χρόνου

που βάλθηκε να αποδυναμώσει την ψυχή

για ένα καυτό πάθος σε ευθεία κόκκινη γραμμή. 

ΟΝΕΙΡΑ

Γι' αυτά τα όνειρα σε περιμένω κάθε βράδυ

να μου ξεσκίσεις το κορμί

και να χαϊδέψεις της ψυχής απόκρυφες επιθυμίες.

Γι' αυτά τα απρόβλεπτα σε αναπολώ το κάθε βράδυ

μέσα στα μάτια σου να ελαφρύνει της μοναξιάς ο πόνος

και στα δικά σου χέρια να ζωγραφίσω την απόγνωση.

ΕΔΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ

Θέλησα να εγκαταλείψω πολύβουες πόλεις

και μηχανές του κόσμου που μου σφυρίζουνε στα σωθικά

για να βρεθώ μακριά από ανθρώπινα συναπαντήματα.

Μου είπες να μην κρατώ σφιχτά στη σκέψη μου

το κούφιο όνειρο φυγής εδώ να μείνω

να ψάξω μέσα μου να βρω έμενα.

ΑΝΟΜΗ ΓΕΥΣΗ

Μου χάρισες την άνοιξη σ' ένα φτηνό κρεβάτι

σε πανδοχείο ερημικό που αφήνει ζεστό ρίγος

σε όσους τολμούνε να γευτούν της ηδονής τη χάρη.

Μου χάραξες το απρόβλεπτο στις άκρες του κορμιού μου

ζωγράφισες στ' απόκρυφα κομμάτια του εαυτού μου

κι είπες μ' εσένα αγάπη μου το άνομο γοητεύει