Αργή να έρθει η Άνοιξη
πέρασαν τόσα ηλιοκαμένα καλοκαίρια,
τόσοι τσουκτεροί χειμώνες
με τα χέρια παγωμένα
να αγγίξουν έως το βάθος της καρδιάς μας
Τόσα και τόσα λουλούδια μαδισαν,
ξεράθηκαν στα χρόνια Σταφύλια που δεν μέστοσαν την μέθη να δώσουν Πρόορος ήτανε ο θερισμος πριν καλά καλά να αγανιάσουν τα στάχυα Ματωμένα ν Πύρινες γλώσσες η μνήμες. Πέρασαν μέρες, μήνες σιωπής , πίκρας, πόνου περιμένοντας μια Άνοιξη.
Αργής χελιδόνι προμήνυμα γλυκό της Άνοιξης να δώσεις Κάτω στην υγρή γη η σπορά αναμένη ανάμεσα από τις χαραμάδες των βράχων από αίμα. Κάτω από τις μάτωμενες κόκκινες;
πέτρες των σκορπισμένων άθαβων οστών Ρίξανε βαθιές ριζες στους Αιώνες των Αιώνων της δικαίωσεις, δροσιά για να εχουν Τα δάκρυα της μάνας ρέουν, δροσίζουν τις ρίζες ως κάτω βαθειά. Και εσύ αργής Ανοιξη, πόσες άραγε γενιές περιμένης ακόμα?
ξεράθηκαν στα χρόνια Σταφύλια που δεν μέστοσαν την μέθη να δώσουν Πρόορος ήτανε ο θερισμος πριν καλά καλά να αγανιάσουν τα στάχυα Ματωμένα ν Πύρινες γλώσσες η μνήμες. Πέρασαν μέρες, μήνες σιωπής , πίκρας, πόνου περιμένοντας μια Άνοιξη.
Αργής χελιδόνι προμήνυμα γλυκό της Άνοιξης να δώσεις Κάτω στην υγρή γη η σπορά αναμένη ανάμεσα από τις χαραμάδες των βράχων από αίμα. Κάτω από τις μάτωμενες κόκκινες;
πέτρες των σκορπισμένων άθαβων οστών Ρίξανε βαθιές ριζες στους Αιώνες των Αιώνων της δικαίωσεις, δροσιά για να εχουν Τα δάκρυα της μάνας ρέουν, δροσίζουν τις ρίζες ως κάτω βαθειά. Και εσύ αργής Ανοιξη, πόσες άραγε γενιές περιμένης ακόμα?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου