Φόβ υπογλώσσιο νυχτερινό: Ποιητική Συλλογή της Στέλλας Βοσκαρίδου-Οικονόμου (μικρό απόσπασμα)

...

Κι αν στ’αλήθεια δε βρίσκετε τίποτα να πείτε
 Αν είναι αλήθεια πως δε βρίσκετε τίποτα να πείτε
 Τότε πάρτε παρακαλώ ένα κομμάτι απ’το πλευρό σας και
 πείτε κάτι μ’αυτό
 Πώς είπατε;
 Να χαραμίσετε ένα κομμάτι απ’το πλευρό σας;
 (δυνατά γέλια)
...

Μια τέτοια νύχτα θα κολλήσω τα χείλη στο στήθος σου
 και δε θα στάζει πια γάλα
 μονάχα γράμματα
δωσ΄μου το φι μαμά μου
δωσ’μου το φι να γράψω μια λέξη
 Όχι το φι μωρό μου
είσαι μικρό ακόμα
Όχι το φι.
 Μια τέτοια νύχτα
 θα σε βρω να μαζεύεις από χάμου
 όλα τα φι
 και να λες
 δεν αρκεί να γράψεις ένα ποίημα
 πρέπει τη γλώσσα να επινοήσεις
...

Είναι η αίσθησις που έχω των πραγμάτων μαμά…
Έι, κρατήστε και για μένα μια θέση στο δειλινόδεντρο!
Ουρανέ πελώριε κι άγιο ταβάνι των στεναγμών, αν είχες έλεγα έν’άστρο παραπάνω να τ’ονομάζαμε νοσταλγία…
Στο μεταξύ θα τρέφομαι από της ποίησης τον πλακούντα
Δε σε φοβάμαι, δε σε φοβάμαι, δε σε φοβάμαι, δε με φοβ…

...

Φεγγαρινή φεγγαρινή
Άσε με, πάρε με μαζί σου, άσε με, πάρε με
άσεμεπάρεμε
πάρε με
πάρε με
πάρε με

Κι όταν γεννήσεις κόρη
να μην την πεις Θαλασσινή
να μην την πεις Μαγδαληνή
βράδυ να πας να πάρεις το λυ της λύπης
το βα της βάσανος
το δι της δίψας
και σε λυβάδι μέσα να καθίσεις νυχτερινό
και να την πεις Φεγγαρινή

(κι ύστερα με καραβόσκοινο σφιχτά
δέσε το φε – δέσε το φε σφιχτά
να μην τη δεις να φεύγει

να μην τη δεις πώς φεύγει…)

Πιο φροντισμένα πιο
γερά
θα γράφει τώρα
μαλαματένιο νόμισμα στο χώμα
τη λέξη
ηδύοσμος
για να μυρίζει το ενδεχόμενο
την ξεχασμένη ευωδιά
του επιτέλους