Τέφρα Ονείρων : Ποιητική Συλλογή του Μάριου Μιχαηλίδη από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2016 (μικρά αποσπάσματα)

Ανάερο χάδι η ματιά που

Με κοίταε την ώρα που φτερούγες πουλιών

Κροτούσαν συλλαβίζοντας

Παράξενες αρμονίες

Ώσπου έπεσε το απόβραδο

Τη νύχτα δαμάζοντας στα

Ακροβλέφαρά της

Με ανάσες και πόθους

Την Κύπριδα υμνώντας.

***

Δώσε μου μια λέξη 
να Στήσω το σκηνικό της νύχτας 
Μια κατοικία για τα ορφανά μου όνειρα 
Κι ένα καράβι απάγκιο 

Δώσε μου μια λέξη 
Χωρίς πνιγηρά κακόηχα 
Το πολύ δυο φωνήεντα κι ένα 
Σύμφωνο υγρό -"Έλα" να μου πεις, 
Και θα δεις πόσα πουκάμισα θ' αλλάξω 
Μια στέγη θα ντυθώ ή μια θάλασσα για 
Να με αντέχουν τα όνειρά μου.


***

Κι όταν χτυπήσεις την πόρτα
Μην ξεχάσεις να έχεις μαζί σου
Πολλά αντίγραφα εκείνης
Της νύχτας

Γιατί κάτι σκέφτηκα
Στο νέο μου βιβλίο θέλω
Να χαράξω
Αυθεντικές συντεταγμένες
Μιας έσχατης ελεγείας
Έτσι για να δαιμονίσω
Τις σελίδες μου
Με την αυταπάτη
Ενός ατελεύτητου ρόγχου
Που εσύ επέμενες
Να τον αποκαλείς έρωτα

***

Ήρθες πάλι κρυφά

Τρυπώνοντας σε γρίλιες μυστικές

Αργά στη χάση

Κατάχαμα βρήκες τα κουρέλια της νύχτας

Και με το αχ μιας ανάσας

Σάρωσες τα πάντα

Μα τα στίγματα είναι ’κεί

Ατίθασα αλαζονικά

Κοιτάνε επίμονα το ανάρμοστο

Ν’ αντιπαλεύει με τη σκιά του

Φαντάζομαι

το άγγιγμά σου

Σαν μια χορδή άρπας που

Εφάπτεται σε οριζόντια

Σειρά ανεκτέλεστων πόθων.

Έλα γλυκιά ειμαρμένη

Και νιώσε ηδονικά

Τα ακροδάχτυλα της νύχτας

Που όλο θωπεύουν μυστικά

Τα ίχνη από το πέρασμά σου…

*

Μέσα σε κάθε ποίημα είναι και ένα σκυλί
Άλλοτε με τη μουσούδα του ν’ αχνίζει πάχνη και σάλιο
Άλλοτε με τις κραυγές των ποιητών να αλυχτούν
Μες στο χτικιό του ριζικού τους

Οπωσδήποτε ένα σκυλί βρίσκεται στην ποίησή μας
Είτε σαν μια μέρα που δείχνει τα σκυλόδοντά της
Είτε σαν μια νύχτα που ξεφυλλίζει το γοερό της κλάμα
Κι ο βόγκος της κατάστικτος πλανιέται

Κάποτε τα σκυλιά μας τα φαρμακώνουν
Το σώμα τους στεγνώνει
Και γίνονται πολτός στη μοίρα της ασφάλτου
Τότε μιας ποίησης η πλησμονή μέσα μας σφαδάζει

Μάριος Μιχαηλίδης (βιογραφικό)

Ο Μάριος Μιχαηλίδης γεννήθηκε στην Κύπρο και ζεί στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, και εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος..

Ασχολείται με την ποίηση και την πεζογραφία. 

Έργα του. 

• Ποιητική συλλογή Σαν άλλοθι οι λέξεις (Μεταίχμιο, 2003) τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. 
• Ποιητική Συλλογή:  Αντίκρυ στην Ανατολή, Κύπρος 1970
• Ποιητική Συλλογή:  Τα Ανεξίτηλα, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1986
• Ποιητική Συλλογή:  Τα Αναστάσιμα, – σε χίλια αριθμημένα αντίτυπα εκτός εμπορίου- εκδ. Εκπαιδευτηρίων Δούκα
• Ποιητική Συλλογή: Τέφρα Ονείρων 2016 (Γαβριηλίδης) 
• Μυθιστόρημα Ο Οστεοφύλαξ (2007) [κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, 
• Μυθιστόρημα: Τα κρόταλα του χρόνου
• Μυθιστόρημα:  «Ο Ανακριτής» Εκδόσεις Γαβριηλίδη Ιούλιος 2012
• Μυθιστόρημα:  “Ο Οστεοφύλαξ”

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Σαν άλλοθι οι λέξεις (απόσπασμα) / Μιχαηλίδης Μάριος

Σαν άλλοθι οι λέξεις
Κι ο ποιητής υψώνει το σώμα του
Καιόμενος
Μα ούτε φθόγγος κραταιός
Μόνον ανάσες χνώτο προβάτου
Πριν απ’ τη σφαγή
Ή σαν νεφέλη απλωμένη
Στο σώμα στρατιώτη που ξεψύχησε
Βογκώντας όνειρα παιδικά.
Αποκεφαλισμένοι φθόγγοι
Τυμπανισμένοι ήχοι
Κραυγές αλυχτώντας
Σαν άλλοθι οι λέξεις
Γυρεύουν δικαίωση
Και φρύαξε η αυγή
Καθώς μας άνοιγαν τα σπλάχνα οι οβίδες
Και δεν μπορώ σου λέω να μη θυμάμαι
Και σκοτείνιασε μου λες
Τα κορίτσια μας κλειστά
Σαν άνθη και δεν έστερξαν το φως.
Η Μαίρη η Χρύσω κι η άλλη Μαίρη
Με τους λωτούς στα στήθη
Και σκοτείνιασε Κι ούτε που ξέρω
Πώς θα βγει και τούτη η νύχτα
Λοιπόν πώς εκλαμβάνεις
Τα όσα τεκταίνονται
Σιωπάς
Ωσάν να συνηγορείς μου φαίνεται
Και εκείνος ο Καρδιανός ο Θραξ
Πού έπεσε στα ανοιχτά του Κιτίου
Να πούμε πως δεν υπήρξε ποτέ
Άλλωστε με αρχαία φαντάσματα δεν πλάθεται η Ιστορία
Βέβαια παραμένει εκείνη η λευκή λήκυθος
Τοις εν Κύπρω πεσούσι
Μα και σ’αυτό θα δώσουμε απάντηση
Ναι πρόκειται περί ψευδεπιγράφου
Τώρα ως προς «τα κόκκαλα που λευκαίνονται
Στις ακτές μας» το ματωμένο πουκάμισο
Του τελευταίου στρατιώτη κλπ., κλπ
Ας το παραδεχθούμε πώς όλα υπήρξαν εν φαντασία
Είναι ρομαντικοί σου λέω οι ποιηταί
Πολύ ρομαντικοί
Να βαδίζεις ώρα μεσάνυχτα
Γυρτή η ματιά στους ώμους
Μια σκιά να πασχίζει λοξά
Τα λόγια που ακούς
Και να σέρνεις ένα βήχα
Στο στόμιο του φεγγαριού αργά
Τα βήματα σου ώρα μηδέν
Λόγος αντίφωνος
Στην όρχηση του μυαλού
Καθώς αρχινάς τον κανόνα
Ψαλμωδία μεσονύκτια
Εκεί που θροΐζουν φυλλωσιές
Και φιλήματα λάγνα
Τροπαιούχε ερωτικέ
Κανοναρχείς τη ζωή με το λόγο σου
Σαν άξαφνα ο πεπτωκώς μου φθόγγος
Ανοίγει τις φτερούγες του
Στο αιθέριο Σύμπαν
Σαν κάτι μια υποψία
Ψηλαφώντας αδιόρατους παλμούς
Και ήχους συριστικούς
Μιας ανάσας κεκαυμένης
Πώς όταν επέρχεται σκότος
Και μυριάδες θρύμματα
Του αντιρρόπου φωτός
Περιλούζουν το συμπαντικό κενό
Και μέσα σε όλα αυτά
Ασθμαίνει η εσωλέμβιος Μαρία
Τα έξω του κόσμου καταμετρώντας
Σαν κάτι μια υποψία
Το «αχ» που της έλαχε
Στα περίχωρα μιας νυκτωδίας
Και η αγωνία της να φθέγγεται
Καμπύλους υμεναίους
Στα άωρα μιας ευμέλειας
Ο ίσκιος της με τις ευθυτενείς προσδοκίες
Καθώς η Μαρία συρρικνώνεται υποδορίως
Μες στην ευρυχωρία του κάτι


.....................