ΑΡΜΟΙ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ / Αρτέμης Αντωνίου

 

ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΝΟΤΑ του Αρτέμη Αντωνίου

Μεχμέτ σε λυπήθηκα

,

όταν τραβούσες το λουρί σφιχτά

πισθάγκωνα για να με δέσεις.

Όταν σκληρά με κτύπησες στο κούτελο

με τις γροθιές σου.

Το βλέμμα μου σε τρόμαξε, θυμάμαι,

πήρε τη δύναμή σου και την έπνιξε,

μες στο πικρό παράπονό μου.

Με κοίταξες νευρικά, με ναρκωμένη σκέψη,

κι έξαλλος ξαναλάκτισες τα σπασμένα πλευρά μου.

Πόνεσα, μα δεν οργίστηκα, Μεχμέτ,

τα δάκρυά μου ήταν για σένα.

Δεν ήμουν σκλάβος σου...

Η σκλαβιά βάραινε και σένα.

Στην ίδια αγορά μας ξεπουλήσανε,

Μεχμέεετ.

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ / Αντωνίου Αρτέμης

Πρόσωπο χαραγμένο ρυτίδες

κι όλες τοξεύαν ουρανό

Χέρια ζευγαρωμένα περιστέρια

Χαμόγελο γιορτή σε παρεκκλήσι

ανήμερα Λαμπρής

Ήταν ένας ορθόδοξος παπάς

μέλισσα στο περβόλι του Χριστού.

«Αρμοί Γεγονότων» Ποιητική Συλλογή του Αρτέμη Αντωνίου εκδοθείσα το έτος 2008

ΑΡΜΟΙ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Να φανερωθούν αλήθειες

που κρύβει τόσα χρόνια

η προκατάληψη

παραμερίζοντας γαλάζια

και κόκκινα λάβαρα

κοιτάζοντας την ιστορία

στα σημεία των γεγονότων

δίχως ματογυάλια εθνικισμού

Να πιαστούμε σε σωτήριο νήμα

προσφοράς της εμπειρίας

όπως ο μυθικός Θησέας

στο μίτο της Αριάδνης

κι ολόιδια να βγούμε

από της έχθρας το Λαβύρινθο

σε καινούργια εποχή!

«Φεγγίτες» Ποιητική Συλλογή του Αρτέμη Αντωνίου εκδοθείσα το 2005

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ

Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται

με τους νόμους του χρόνο.

Αλλάζουν πράγματα

ριζώνουν άλλες καταστάσεις

που λίγο λίγο σπρώχνουν

στην αδήριτη ανάγκη.

Αρτέμης Αντωνίου

«Νησίδες Μνήμης» Ποιητική Συλλογή του Αρτέμη Αντωνίου που εκδόθηκε το 1999

                 

                    ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Αυτές οι παράξενες εποχές δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσουν

όμως ο τόπος πέρασεχειρότερες κακοχρονιές

και δεν έχασε την ψυχή του

Βάσταξε σαν αγρελιά ριζωμένη σε πετρότοπο

Προσφέροντας λάδι για την ακοίμητη καντήλα

της Ανάστασης

Αρτέμης Αντωνίου (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Αρτέμης Αντωνίου γεννήθηκε στην Άρμου της Πάφου. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ιστορίας και αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου και μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Ασχολείται με την Αγιογραφία και την γλυπτική.

Το 1976 βραβεύεται σε πανελλήνιο φοιτητικό ποιητικό διαγωνισμό. Το 1999 παίρνει βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης, που προκήρυξε η Διεθνής Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Καναδά, για τους Έλληνες της διασποράς. Τέλος, για τη συνολική προσφορά του στη Λογοτεχνία, τιμήθηκε με βραβείο (2002), από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών.

Έργα του 

Χαλάσματα κι ελπίδες, ποιήματα, 1974

Μηνύματα, ποιήματα, 1987

Μικρό τετράδιο, ποιήματα, 1990

Αφή τοπίων, ποιήματα, 1992

Μέρες αιχμαλωσίας - Μαρτυρία, 1996

Νησίδες μνήμης, ποιήματα, 1999

Φεγγίτες, Βραχέα ποιήματα, 2005

Αρμοί γεγονότων ( ποιητική σύνθεση), 2008

 «Δια χειρών και λόγου ποιήματα» 2012


ορισμένα στοιχεία έχουν ληφθεί από τον ιστότοπο: http://phivosnicolaides.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post_19.html

Ο ΣΙΣΥΦΟΣ / Αντωνίου Αρτέμης

Η πέτρα μίλησε

στο βλέμμα που πάσκιζε

να βγάλει μορφή απ’ το σχήμα

κι ομοφωνούσαν τα χαλίκια

τα σφηνωμένα μέσα της

σε σύνθεση αγωνίας.

Έτσι ξεπρόβαλε ο Σίσυφος

να υψώνει την κοτρόνα

δείχνοντας φυσική κατεύθυνση

με διάθεση αυτογνωσίας.

ΑΓΓΙΓΜΑ* / Αντωνίου Αρτέμης

Ώρες πολλές το βλέμμα

θήλαζε αχόρταγα

τη ζωγραφισμένη δοκό

που κάποιος κρατούμενος

φιλοτέχνησε πριν χρόνια

βγάζοντας πόθο λευτεριάς.

Τούρκοι φαντάροι

βάδιζαν πάνω κάτω

φύλακες διπλής σκοπιάς

του σιδερόφραχτου φεγγίτη

δίχως να υποψιάζονται

πως μυστικό πέρασμα

ήταν οι ζωγραφιές στο κελί.

Ένιωθε τ’ άγγιγμα της τέχνης

σαν αναστάσιμο νεύμα

κι όπως έναν άνθρωπο θρήσκο

τον ειρηνεύουν εικόνες αγίων

όμοια έβρισκε στήριξη

διώχνοντας νοερά το κάτεργο

απ’ την ψυχή του.

* Φυλακές Αδάνων Τουρκίας-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1974

ΕΠΙΛΟΓΟΣ / Αντωνίου Αρτέμης

Βέλος θανατερά καρφωμένο

στο πετούμενο

που σαν αθώα ύπαρξη

μ’ αίμα γράφει

ένα δραματικό επίλογο

του αντίο.

Αλλιώς σε βλέπαμε / Αντωνίου Αρτέμης

Αλλιώς σε βλέπαμε ζωή 

όταν μοχθούσαμε για μέλλον 

οι ράγες του ονειρικού μας τρένου 

δεν είχαν τελειωμό.