Εύκλος (περί του αρχαίου ποιητή)

Κύπριος χρησμολόγος ποιητής που "προφήτεψε" σε στίχους του τη γέννηση του Ομήρου στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Η γέννησή του τοποθετείται σε μεταγενέστερα από τον Όμηρο χρόνια. 

Μοναδική ίσως πηγή  για τον Εύκλο είναι ο Παυσανίας, ο οποίος αναφέρεται σ΄αυτόν στα «Φωκικά» του («Φωκικά» 12, 11.)

Μιλάει για τους ποιητές που έγραψαν χρησμούς και γράφει «Άνδρες που άφησαν χρησμούς, λένε πως υπήρξαν ο Κύπριος Εύκλους, οι Αθηναίοι Μουσαίος, γιος του Αντιοφήμου, και Λύκος, γιος του Πανδιόνα, και από τη Βοιωτία ο Βάκις, άνθρωπος που κατεχόταν από νύμφες. Όλων των άλλων , εκτός του Λύκου, τους χρησμούς τους διάβασα».

Πότε έζησε πάντως και τι έγραψε παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς κινείται ανάμεσα στον μύθο και την ιστορία.

ΧΡΗΣΜΟΣ (προφητεία για την γέννηση του Ομήρου)

Και τότ ' εν ειναλίη Κύπρω μέγας έσσετ ' αοιδός,

ον τε Θεμιστώ τέξει επ ' αγρού δία γυναικών

νόσφι πολυκτεάνοιο πολύκλειτον Σαλαμίνος

Κύπρον δε προλιπών διερός θ ' υπό κύμασιν αρθείς,

Ελλάδος ευρυχώρου μούνος κακά πρώτος αείσας

έσσεται αθάνατος και αγήραος ήματα πάντα.

(απόδοση στη Νεοελληνική) 

Και τότε ένας μεγάλος 
θα γεννηθή τραγουδιστής και δοξασμένος
στην Κύπρο τη θαλασσινή
που η θεμιστώ, 
στις διαλεχτές η διαλεχτή, 
θα΄χη βλαστό. 
Βλαστό που γεννημένος 
σ΄ άγονο αγρό μοναχικό 
μακρυά απ΄ τις ευφορίες της Σαλαμίνας,
την Κύπρο πίσω του θ΄ αφήση 
κι΄ απάνω από τα κύματα
για τη μεγάλη Ελλάδα θ ακινήση 
της μοίρας της τα μαύρα νήματα
πρώτος αυτός θα τραγουδήση. 
Τραγούδι θείο που θα τον κα΄νη 
να μην γεράση όταν γερνά, 
να μην πεθαίνη όταν πεθάνη. 



Ανθολογία Κυπριακής Ποιήσεως: Κ. Μόντη και Α.Χριστοφίδη

[Κι ΄ απ΄ την αγάπη της μ΄αυτόν

Κι ΄ απ΄ την αγάπη της μ΄αυτόν, τέρατα ]
στον κόσμο μας γεννήθηκαν, το γένος της Γοργόνας,
που κατοικά τ΄ απόκρημνο νησί της Σαρπηδόνας
μέσ΄ στο βαθύστροφο ωκεανό. 

**

Ανόητος όποιος σκότωσε μονάχα τον πατέρα
κι΄ άφησε  τα παιδιά.