Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2018

Ελληνική Αεροπορία στην Κύπρο – Τμήμα Αεροπορίας Κύπρου



γράφει ο Αντώνιος Γκόγκας

Με το  παρών κείμενο αναφέρομαι στην ιστορική πτήση που έκαναν σπουδαίοι πιλότοι από την «κοντινή» τότε Ελλάδα. Τότε που η Κύπρος δεν ήταν μακριά. Τότε που ίσως τα πράγματα να ήταν πιο ρομαντικά. Ίσως και όχι. Είναι πολλά αυτά που με γεμίζουν δάκρυα και άλλα τόσα που με γεμίζουν θυμό. Εδώ και ελάχιστο χρονικό διάστημα έχω έρθει στα ιστορικά δεδομένα του Κυπριακού ζητήματος. Έχω ακούσει εκατοντάδες ιστορίες και αμέτρητες απόψεις. Προσπαθώ να φτιάξω τη δική μου άποψη και τη δική μου «αλήθεια». Όταν έγινε η εισβολή, ήμουν μείον 16 ετών. Όλες μου οι γνώσεις λοιπόν έρχονται από βιβλία και μαρτυρίες. Ψεύτικες, αληθινές. Ποιος ξέρει. Μόνο ο θεός. Αρχικά να αναφέρω, πως πριν το 1964 απ΄ ότι έχω καταλάβει έγιναν αρκετές προσπάθειες για την Ένωση. Η πρώτη ευκαιρία χάθηκε το 1915 όταν οι Άγγλοι πρόσφεραν απλόχερα τη Κύπρο στην αγκαλιά της Ελλάδας αλλά η Ελλάδα φοβήθηκε αρχικά. 12 μήνες μετά η Ελλάδα συμμετείχε στον Α Παγκόσμιο αλλά η πρόταση δεν ίσχυε πλέον. Δεύτερη ευκαιρία χαμένη από τις συνομιλίες Μακάριου- Χάρντινγκ όπου έχω διαβάσει μέσω του πορίσματος της Κύπρου από το ΚΚΕ πως ο Μακάριος παραδέχθηκε ότι ήταν λάθος η μη αποδοχή αλλά τα έριξε για ακόμα μία φορά στην συμπεριφορά της Αθήνας. Όπως και να έχει ευκαιρίες δόθηκαν, λάθος χειρισμοί υπήρξαν όμως σίγουρα ο Κυπριακός λαός περίμενε πάντα τη μητέρα Ελλάδα. Ίδιος ουρανός λέγαμε στην ΕΛΔΥΚ το 2014. Ίδιες συνήθειες. Ίδιο έθνος.

Η ιστορία μας ξεκινά στις 18 Γενάρη του 1964 όταν ελληνοκύπριοι Ουκάδες καταφθάνουν στην Ελλάδα για εκπαίδευση. Οι Ουκάδες-βατραχάνθρωποι επιστρέφουν στην Κύπρο με ομαδάρχη τον ανθυποπλοίαρχο Κιοσσέ για αναγνώριση ακτών, πιθανών σημείων απόβασης (‘η αποβίβασης) αλλά και για να προκαλέσουν δολιοφθορές στους Τουρκοκύπριους της ΤΜΤ. Υπάρχει πληροφορία από τη Τουρκική Milliyet πως τον Ιούνιο του 1964 ανατινάχθηκε αποθήκη τροφοδοσίας της ΤΜΤ κοντά στο χωριό Σουσκιού. Πηγές δεν αναφέρουν το δράστη καθώς υπάρχει περίπτωση να είναι και δουλειά εκ των έσω καθώς υπήρχαν διαμάχες μεταξύ των μελών της TMT. Οι βατραχάνθρωποι αυτοί ήταν η αρχή για να γίνουν σιγά σιγά είτε κρυφές είτε φανερές προσπάθειες για την άφιξη της Μεραρχίας αλλά και για την άφιξη του τμήματος αεροπορίας.

Την άνοιξη του 64 στην αίθουσα συσκέψεων του ΓΕΕΘΑ συνεδρίασε η επιτροπή στρατού για την αποστολή ενισχύσεων στη Κύπρο. Το σχέδιο απορρίφτηκε καθώς φοβήθηκαν την αντίδραση των ξένων δυνάμεων αλλά και της αδυναμίας του Ελληνικού ναυτικού και αεροπορίας να προστατεύσουν ένα τέτοιου μεγέθους κομβόι μετά την Ρόδο. Τελικά όπως όλοι ξέρουμε σιγά σιγά άρχισε η μυστική αποστολή της Ελληνικής μεραρχίας στη Κύπρο σε συνδυασμό με την δημιουργία της Εθνικής φρουράς. Το νησί όμως απαιτούσε αεροπορική κάλυψη. Η Τουρκία ήταν δύο βήματα και ο ουρανός της Κύπρου καθαρός. Ο Μακάριος όπως φαίνεται από συνομιλίες ήταν θετικός στη δημιουργία τμήματος αεροπορίας αλλά παράλληλα φοβόταν την αντίδραση της Τουρκίας. Βέβαια ουδέποτε κατάλαβε την θετική και ανακουφιστική αντίδραση της Αμερικανικής Ηγεσίας στην άφιξη της Ελληνικής Μεραρχίας στη Κύπρο.

Στις 5 Μαΐου του 1964 έφτασαν στη Κύπρο ο αντιπτέραρχος εν αποστρατεία Παναγιώτης Θωμόπουλος (τότε ήταν επισμηναγός) για να εξετάσει αν είναι εφικτή η δημιουργία αεροπορικού τμήματος στη Κύπρο. Έγινε αξιοποίηση του αεροδρομίου της Γεροσκήπου στη Πάφο αλλά μάλλον το Υπουργικό συμβούλιο δεν ήταν και τόσο θετικό στην έγκριση του κονδυλίου για την αποκατάσταση των ζημιών. Τελικά το αεροδρόμιο Αθαλάσσας φάνηκε ως ιδανική λύση όπου υπήρχε εκεί ένα αεροπλάνο ολοκαίνουργιο αλλά εγκαταλελειμμένο τύπου Steerman το οποίο είχε δοθεί από τη Γερμανία στο Μακάριο για να κάνει ψεκασμούς. Η εισήγηση ανέφερε την αποστολή στη Κύπρο σμήνους αεροσκαφών Harvand τα οποία θα μπορούσαν να βάλουν φρένο στην ενίσχυση των Τ/Κ θυλάκων. Αντί αυτού τελικά, δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 1964 το Κυπριακό Αεροπορικό Σμήνος, στην περιοχή του ΓΕΕΦ, χρησιμοποιώντας τον διάδρομο της Αθαλλάσας. Διοικητής ορίστηκε ο Αντώνιος Βογιατζάκης. Το κυπριακό σμήνος διέθετε τα εξής αεροσκάφη: Bolkow, Dornier, piper, ένα ελικόπτερο Augusta Bell το οποίο χρησιμοποιούσε ο Μακάριος. Στη συνέχεια προστέθηκε ένα Bonanza, ένα C-45 το οποίο χρησιμοποιούσε η εθνική φρουρά για αντιαεροπορικές ασκήσεις, αλλά και ένα ακόμα ελικόπτερο ρωσικής προέλευσης αγνώστου χορηγίας και προμήθειας. Το αεροσκάφος Bonanza το έκανε δώρο στη κυβέρνηση εφοπλιστής της Κύπρου που θέλησε όμως να κρατήσει άγνωστη τη ταυτότητα του. Με το αεροπλάνο αυτό έγιναν μεταφορές στη Κύπρο ρουκέτες αλλά και φωτογραφικές μηχανές RF-84F. Υπάρχει μαρτυρία του Μενέλαου Ματζαβινάτου ο οποίος ήταν χειριστής στο C-45 πως σε άσκηση ρίψης αλεξιπτωτιστών το 1965 είδαν στο αεροπλάνο 3-4 σφαίρες. Μετά υπέθεσαν ότι τους είχαν χτυπήσει λογικά Τουρκοκύπριοι αν και δεν κατάλαβαν τίποτα.

Παρότι λοιπόν δημιουργήθηκε αεροπορικό απόσπασμα δεν υπήρχε επί της ουσίας πολεμική αεροπορία. Στις 11 Αυγούστου 1964 υπό τη προεδρία του Γεώργιου Παπανδρέου ο Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αντωνάκος πρότεινε την αγορά αεροσκαφών από τη Γερμανία που τότε έδινε τα παλιά της F-84F προς απόκτηση νέων. Η σκέψη ήταν η αγορά για την Κύπρο τέτοιων αεροσκαφών και η εγκατάσταση τους στη Δαμασκό της Συρίας αλλά ο Μακάριος για ακόμα μία φορά χωρίς κανέναν διπλωματικό ελιγμό, άφησε το σχέδιο στον αέρα. Άλλωστε όπως και ο ίδιος είχε αναφέρει προτιμούσε την μέθοδο του σαλαμιού για την αντιμετώπιση των Τ/Κ. Μετά λοιπόν τις απειλές της Άγκυρας για εισβολή αλλά και την επιστολή του Λύντον προς τον Ισμέτ Ινονού σε ανοιχτή επιστολή και προς τον Παπανδρέου το έργο σταμάτησε εκεί. Άλλωστε εδώ ο κόσμος χανόταν και η Ελλάδα ασχολούταν με το αν θα έρθει ο κομμουνισμός στη Κύπρο. Γενικά υπάρχουν παραδείγματα που πραγματικά με εκπλήσσουν καθώς η Ελληνική αδράνεια ήταν εμφανής σε όλη τη διάρκεια του Κυπριακού ζητήματος. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων της Μανσούρας και των Κόκκινων ένα τουρκικό αεροσκάφος καταρρίφτηκε. Ο τούρκος πιλότος συνελήφθη από τους Καλεντερίδη και Τσέρτο και σε έγγραφα που βρέθηκαν, φαινόταν η μεταφορά εξοπλισμού στο θύλακα του Λιμνίτη, οπλισμός, που έφτανε για 12 λόχους. Εμείς όμως τίποτα… Ο νους μας στο πως ο ένας θα φάει τον άλλον. 10 φορές τα Harvand φόρτωσαν και ξεφόρτωσαν εξοπλισμό από το Τατόι στη Ρόδο και τούμπαλην. Τίποτα. Για ακόμα μία φορά τρόμος και φόβος. Φόβος για να μην πληγωθεί το γόητρο μας.

9 Αυγούστου 1964.

Η Ελλάδα επιτέλους θέλει να κάνει κάτι. Σε ταυτόχρονη επαγρύπνηση των Harvand, η Ελλάδα θέτει σε ετοιμότητα και 4 F-84F με ρουκέτες 4 ιντσών, 1800 σφαίρες, και 900 γαλόνια καύσιμα για την αποστολή. Όμως με αυτό το σχηματισμό δεν θα επέστρεφαν ποτέ. Αφαιρέθηκαν λοιπόν οι ρουκέτες έτσι τα καύσιμα θα έφταναν οριακά. Ο σχηματισμός ξεκίνησε από τη Σούδα με τους Θεόδωρο Λουλουδάκη, Δημήτριο Τρεμούλη, Κωσταντίνο Θεωδορόπουλο και Δημήτριο Κλητοράκη να είναι έτοιμοι χωρίς όμως να τους έχουν απαντήσει στο τι ακριβώς θα κάνουν. Τραγικό. Ποια θα ήταν η αντίδραση των Άγγλων που είχαν τα Lightning στο Ακρωτήρι; Ποια η αντίδραση των Τούρκων. Αφού δεν έχουμε ρουκέτες θα πηγαίναμε σε απλή αερομαχία; Η αποστολή ξεκίνησε στα 28000 πόδια. Ακόμα και τώρα δακρύζω γιατί σκέφτομαι πως ένιωθαν. Η πρώτη φορά που ελληνικό μαχητικό θα πετούσε πάνω από τα άγια χώματά μας. Κατά τη διάρκεια της πτήσης το αεροσκάφος του αρχηγού αντιμετώπισε πρόβλημα στη τροφοδοσία καυσίμων. Παρόλα αυτά ανέφερε ότι θα πήγαινε προς Μανσούρα με τον Τρεμούλη που ήταν πιο κοντά και οι Θεωδορόπουλος και Κλητοράκης θα πήγαιναν Λευκωσία. Λίγο πριν το Ακρωτήρι η τετράδα έγινε 2 δυάδες. Το ΡΙΚ αντιλήφθηκε τι συνέβαινε και άρχισε να μεταδίδει ‘’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΠΕΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΑΝΣΟΥΡΑ ΚΑΙ ΛΕΥΚΩΣΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ’’. Τι άλλο να πεις. Τα αεροσκάφη δεν προσγειώθηκαν και μετά από αρκετές διελεύσεις πήραν την επιστροφή. Το Νο1 του σχηματισμού λόγου του προβλήματος πήγε στη Ρόδο μαζί με τον Τρεμούλη το Νο2. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να υπολογίσουν σωστά κατευθύνθηκαν τελευταία στιγμή για το Καστέλι. Ο Τρεμούλης σε όλη τη πορεία πετούσε κοντά στον Λουλουδάκη έτσι ώστε σε περίπτωση που πέσει να ειδοποιήσει για το σημείο. Όλα κρεμόντουσαν από τεντωμένο σχοινί. Τελικά κατάφερε να προσγειωθεί ενώ μετά από αναφορά ο Τρεμούλης συνέχισε για τη Σούδα. Ο δεύτερος σχηματισμός έφτασε χωρίς πρόβλημα αλλά οριακά στα καύσιμα στη Σούδα μετά από λίγο. Μετάνιωσαν όλοι που δεν άδειασαν τα φυσίγγια να είναι άνετοι από καύσιμα. Υπάρχει μαρτυρία συνταγματάρχη του ΓΕΕΦ ότι έγινε προσπάθεια κατάρριψης των ελληνικών αεροσκαφών αλλά όπως είπε «τι να σας κάνουμε με τα λιανοτούφεκα».

Αυτή ήταν η περιπέτεια της ελληνικής αεροπορίας και ένα σύντομο κείμενο για τις προσπάθειες της Ελλάδας για βοήθεια. Έχω αναφέρει πολλές φορές. Ήρθα στη Κύπρο το 2014 ως στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ. Μέχρι τότε το μόνο που ήξερα για τη Κύπρο ήταν το χαλούμι και πως οι Κύπριοι μισούν τους Καλαμαράδες. Η Αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Εγώ αγάπησα αυτό το τόπο. Έκανα «σκοπιά» απέναντι από τον Αττίλα. Πολλές φορές παρασύρομαι από πατριωτικές αρχές γιατί είμαι από στρατιωτική οικογένεια. Χάσαμε τα σπίτια μας στη Πόλη στα Σεπτεμβριανά. Προσπάθησα να συγκρατήσω το θυμό μου. Έκατσα στο ίδιο τραπέζι με τον «εχθρό». Μίλησα μαζί τους. Τα πράγματα είναι σύνθετα. Όποιος λέει ετοιμάζεται για εκδίκηση ας σκάψει δύο λάκκους. Το θέμα είναι ότι αγώνας δεν γίνεται. Ο Αττίλας είναι εκεί. 40000 Αττίλες. Είναι κατεχόμενα. Μην φοβάστε να τα πείτε κατεχόμενα. Είναι μία αρχή. Η Κύπρος είναι μια. Αδιαίρετη. Ίσως είναι καλύτερα να πορευθεί μόνη της. Ίσως. Τα παιδιά της ΕΟΚΑ Α΄ θυσιάστηκαν για αυτό το τόπο. Δεν ξέρω τι θα είναι καλύτερο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ουρανός της Κύπρου είναι μπλε ακόμα. Όχι κόκκινος. Ότι και αν σημαίνει αυτό.

Αντώνιος Γκόγκας 
25 Δεκ 2018
Πηγή: Ελληνικά φτερά στη Κύπρο

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

[ην Παναγιά συνάντησα πρώτη φορά ] / Αβρααμίδου Χριστιάνα

Την Παναγιά συνάντησα πρώτη φορά στα εικοστρία μου
έξω απ´ τον Άγιο Νεκτάριο όσο περίμενα τον πάτερ.
Την είχα ξαναδεί στον ύπνο μου στα δεκατρία μου
καθώς έβγαινα στον έβδομο
σε πολυκατοικία στο Παγκράτι.
Στα τριαντατρία μου δεν φάνηκε πουθενά.
Σε ανσανσέρ ή σε μονές λίγο να με κοιτάξει.
Στα σαραντατρία μου ήμουνα βέβαιη πια
πως ποτέ μας δεν είχαμε μιλήσει ή ανταμώσει.
Χαλασμένη πια
κινούμαι μονάχη.
Στο εμπορικό που σου χαν κλέψει πέρσι το Πάσχα το πορτοφόλι.
Με τον φόβο να μην ισχύει τίποτα απ´ τα παλιά πια
να χει το πάνω χέρι
να έχει
και τον τελευταίο λόγο στην αγάπη.

ΤΟ ΤΏΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ / Μαρουλλα Πανάγου.

Ενημερώσεις



(Χριστουγεννιάτικο διήγημα)

Μια άδεια καρδιά να την συντροφεύει Χριστουγενιάτικα
Με τα παιδιά να ζούν την δική τους ζωή και κείνη αφημένη στην δική της συντροφιά, να αναπολεί και να περιμένει πάλι εκείνη την αγάπη να ξανακτυπίσει την πόρτα.
Αργά κατάλαβε ότι την θυσία χωρίς την ευτυχία ,δύσκολο να την κουβαλά η ψυχή
Μιας ζωής όμως συνήθεια εύκολα δεν αλλάζει .
Πάντα οι άλλοι!ποτέ το τι ήθελε η ίδια
'Ετσι και τούτη την φορά πανικόβλητη το έβαλε στα πόδια, λεγοντας εκείνο το “'οχι” που ζητούσε η σωτηρία της αξιοπρέπειας
Μα η αγάπη να επιμένει και να ζητά να ανοίξει την καρδιά της
Κι ας τό 'ξερε ήταν η τελευταία ευκαιρία να ζήσει τον μεγάλο της έρωτα .'Οπως τον ονειρεύτηκε κι είδε πως κρυβόταν στο πρόσωπο του γοητευτικού αγνώστου, με τα μελαγχολικά μάτια, που κατάλαβε ότι κι εκείνος κουβαλούσε τις δικές του πληγές.
Της άνοιξε την καρδιά του κι είδε ότι ακόμα αιμοραγούσε
Θα ήταν όμως ο παράδεισος που ονειρεύτηκαν; Ή τα ζηζάνια από το παρελθόν, θα έπνιγαν τα λουλούδια της ευτυχίας .
Οι δικές της οι πληγές, δεν θα πλήγωναν και πάλι τούτη την καρδιά που της δινόταν; Είχε το δικαίωμα να την πληγώσει;
“Οχι” απαντησε η αγάπη που είχε φωλιάσει στην καρδιά της
Ας πονούσε εκείνη ,φτάνει να έβρισκε εκείνος την ευτυχία κι ας μακριά της .
Κι έγινε επιτέλους το θέλημά της .Εκείνος χάθηκε και κάπου αλλού σίγουρα θα βρήκε την ευτυχία του.
'Ομως πως να αντέξει την μοναξιά που σαν θηλειά την έπνιγε και μέσα από τη λάμψη της φωτιάς στο παραγώνι, η μορφή του να την αντικρύζει με πονεμένο το βλέμμα
Με απούσα κι από λόγου του την χαρά . Κάτι σαν προμύνημα. Κάτι σαν προαίσθηση που θόλωσε η ματιά της και τα δάκρυα αυλάκωσαν τα μαγουλά της
Ποιο το ώφελος της θυσίας αν και κείνος ακόμα πιο δυστυχισμένος; Η καρδιά της πονούσε και μόνο στην σκέψη, σε τούτο το μοναχικό Χριστουγενιάτικο βράδυ .
Η άδεια καρέκλα, το άδειο πιάτο του, που κρυφά το απόθετε στο τραπέζι από την μέρα που χάθηκε κι ας ήξερε άδικα καρτερούσε.
Στο ερώτημα των παιδιών έλεγε “Σε περιπτωση κάποιου ανέλπιστου επισκέπτη
Δεν μολογούσε ούτε στον εαυτό της, ότι τον περίμενε.
Να κτυπήσει άλλη μια φορά την πόρτα και στο άνοιγμά της ανοικτη η αγκαλιά του να την περίμενει.
Στην σκέψη καινούργια δάκρυα κύλησαν , μα ο λυγμός πνίγηκε στο κτυπημα της πόρτας .
“Σιγουρα κάτι θα ξεχασαν τα παιδιά “.Δεν έπρεπε να δουν τα δάκρυά της Δεν ήθελε μάρτυρα στον πόνο της και τα σκούπισε βιαστικά.
Έπειτα κάρφωσε στα χείλη το χαμογελο,γυρνώντας το πόμολο.
Μα το πλαστό χαμόγελο άνθισε στην στιγμη και έλαμψαν τα μάτια, σαν απ' τα χειλη του η ευχή είπε το “Καλά Χριστούγεννα “.
Επειτα τα χέρια του δειλά την τραβηξαν στην αγκαλιά του .
“Δεν αντέχεται άλλο η μοναξιά” δεν την μπορώ μακριά σου” ψιθύρισε η επιμονή όπως και τα φιλιά του
“Σ'ευχαριστώ” ψιθύρισε η καρδιά, παραμερίζοντας για πρώτη φορά
όλους τους φόβους .Ολα τα “πρεπει” .Αποφασισμένη να ζήσει τούτες τις στιγμές ευτυχίας
.Μπορεί στο αύριό της, να έλειπαν πάλι. Όμως το τώρα ήταν το σημαντικό . Τουτες οι στιγμές στην αγκαλιά του.
Κι έπειτα;
Έπειτα θα τις φύλαγε στην καρδιά της .Να της κρατουν συντροφιά όσο θα κρατούσε στην μοναξιά η ζωή .


Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018

Κόκκινο σαν αίμα /ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ


Το φανάρι άναβε κόκκινο.
O θάνατος με το λίθινο πρόσωπο του
κι ένα γέλιο ειρωνικό στα χείλη 
παραμόνευε στη στροφή
κοιτώντας μπροστά του την υγρή άσφαλτο
που στο βλέμμα του
το μαύρο της χρώμα
βυθιζόταν σε μια κόκκινη απόχρωση
Βαθιά κόκκινη σαν αίμα
Ο νεαρός περπατούσε αμέριμνος
Στα μάτια του
ανθούσε το λουλούδι της χαράς
Στα χείλη του ρόδιζε
ένα αινιγματικό χαμόγελο
Οι φλέβες του φούσκωναν
απ’ τη λάβα του έρωτα
που ορμητικό ποτάμι κυλούσε
στις λίμνες της καρδιάς
Το φανάρι άναβε κόκκινο.
Η λιμουζίνα, όμως, δεν γνώριζε από φανάρια.
Σαν τρελή ούρλιαξε , ξεφώνισε...
Το φανάρι Άναβε κόκκινο;
Κόκκινο σαν αίμα.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ / Θωμά Μαρία


Εκείνους
που τα πουλιά τούς εγκατέλειψαν
κι έμειναν μόνοι
και σιωπηλοί
ξεκίνα μια βραδιά
με την καρδιά γεμάτη
να τους φιλέψεις
ένα γλυκό
Με μια γλυκιά ευχή
ένα γλυκό σου λόγο
με μια ζεστή καρδιά
κι ας είναι κρύα τα χέρια
δώσε τους κάτι ν’ αγαπούν
και μια μαγική σκούπα
και μάθε τους
το γέλιο και το κλάμα της ψυχής
και μάθε τους
ανέκδοτα κι αστεία
που θα ‘ναι ακόμα εκεί
κι όταν θα ‘χεις φύγει
για να παίξεις κι αλλού
με τη φλογέρα σου

ΕΚΠΤΩΤΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗ / Θωμά Μαρία


Διώξε τη λεηλασία από μπροστά μου
κι άσ’ την πίσω μου
πάρε τη λύσσα και τον τρόμο μου μακριά
Πάρε το πήλινο μου κέλυφος
με στενεύει και με γδέρνει όταν πάω να σηκωθώ
κι αφήνει πίσω ίχνος όταν σέρνομαι
και δεν μ’ αφήνει να εμπνέω σεβασμό
Φόρα μου κατάσαρκα φτερούγες
-δεν με πειράζει αν τσιμπάνε-
Χύσε μου κατάκαρδα πελάγη
-και μη σε νοιάζει αν κρυώνω-
να μη μ’ αγγίζει άλλο το κενό
μη με χλευάζουν άλλο τ’ άλλα αστέρια κυκλικά
πως πρώτα άκουσα μια ευχή κι ύστερα έπεσα στη γη

Μαρία Θωμά (βιογραφικά στοχιεία)

Η Μαρία Θωμά γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1980. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στην Αθήνα και θεωρία λογοτεχνίας στο Leicester

Το 2002 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη στην Κύπρο.

Ποιητικές συλλογές: 
  • "Μια ιστορία για τον ουρανό", εκδ. Όμβρος, 2002 και 
  • "Καλωσόρισες στις Μυκήνες", εκδ. Αλεξάνδρεια, 2008
  • Μια ιστορία για τον ουρανό (Όμβρος 2001) (Κρατικό βραβείο) 

Πρωινή ευχή / Θωμά Μαρία


Σήμερα το πρωί είδα στο δρόμο
ένα μαύρο περιστέρι
μου έχει λείψει το αμεγέθες
το ελαφρύ κορμί
η φυγή
Να ‘μουν το φως στα φτερά σου και
να φεύγαμε μαζί
ή το πιο σκούρο αβγό στη φωλιά σου

[Είμαι εκδίκηση ] / Θωμά Μαρία

«Είμαι εκδίκηση 
επειδή δεν έγινα θυμός 
επειδή γράφω σε χαρτί κάθετες γραμμές χωρίς να νευριάζω 

[...] 

Δεν σε αναγκάζω ν' ανακαθίσεις 
αλλά δεν σ' αφήνω και να κοιμηθείς»

[Ναι, πίσω απ' τον τοίχο] / Θωμά Μαρία

«Ναι, πίσω απ' τον τοίχο είμαι γυναίκα 
 αλλά περίμενε, 
βαρέθηκα να είμαι αποσυρθείσα τραυματίας 

 [...] 

Είμαι γυναίκα, ναι, όχι σπουργίτι». 

Αυγή Λίλλη (μικρή αναφορά)

Η Αυγή Λίλλη ζει στη Λευκωσία. Σπούδασε Κλασική και Νεοελληνική Φιλολογία. 

Ποιητικές Συλλογές:

2011 : Πρόχειρες σημειώσεις πάνω σε ένα σωσίβιο (Αρμίδα, Λευκωσία).

Όταν φτύνω στο πηγάδι / Λίλλη Αυγή


Θα πετσοκόψω μέσα μου κάτι λέξεις
που μου έδωσες
και θα φτύσω τον πόθο μου
σε ένα πηγάδι
απύθμενο και θεοσκότεινο
να μην ακούω τον αντίλαλό τους πια
στον αγύριστο να πάνε κι αυτές
μαζί με τα κομμάτια μου.

Χάρως / Λίλλη Αυγή


Πίσω διαγωνίως
κι ύστερα
μπροστά
στα κεφάλια μας
σα νάναι Θεός
μικρός
φτερωτός
μας γνέφει
να μας πετάξει απέναντι
αυτός ο ψηλός
λιγνός
ξερακιανός
σαν Χάρος θερίζει.

Σκυλί / Λίλλη Αυγή


Στο δρόμο μέχρι
το περίπτερο ένας
αδέσποτος
χρόνος με πήρε
από πίσω έσερνε
το ξεφτισμένο λουρί του
έβαλα νερό, φαί
και του ʼδωσα να
μυρίσει την παλάμη μου μα
μήτε έτρωγε μήτε
έπινε μήτε την απαλάμη μου
ζητούσε τρία γράμματα
στʼ αριστερό αυτί του οχτώ νούμερα
χαραγμένα στο πετσί του
CanLoveFail?
γαύγισε Canis Lupus Familiaris αρνήθηκα
ογδόντα εννιά εκατομμύρια διακόσιες δώδεκα χιλιάδες και διακόσιες μία φορές λέμε πως
πεθαίνουμε
μα μια φορά μόνο γεννιόμαστε και ξεψυχούμε
άλλη μία.

Κουβάρι / Λίλλη Αυγή


Μέσα μου εγώ εγκυμονώ ένα ποίημα
κι αν δεν το γεννήσω θα πεθάνω.
Έξι μήνες εν τω σπηλαίω της μήτρας μου κυείται
στον έβδομο τίκτεται
άμορφο
μικρό
κουβάρι
πηχτά ζωτικά υγρά
όμορφα αίματα•
σε θερμοκοιτίδα εμένα βάζουν
μικρό
μοναχικό
κουφάρι
ξεραμένα αίματα.

Το κεφάλι μου στα δυο / Λίλλη Αυγή


Τα μαλλιά μου είναι σαν της JoniMitchell
ίσια, μακριά και στη μέση χωρίστρα λεπίδα
μοιράζει το κεφάλι μου στα δυο
το αριστερό κομμάτι για τους πιστούς
το δεξί για τους αμαρτωλούς
κι εγώ ακέφαλο δέντρο και από τις δύο πλευρές
με ξεχαρβαλωμένα δάχτυλα σε μια κιθάρα
άδοξα πλέκω ευχολόγια για τους απεγνωσμένους.

Γεώργιος Χρ. Κερκίδης (μικρό βιογραφικό)

Ο Γεώργιος Χρ. Κερκίδης γεννήθηκε στην Κατωκοπιά το 1915 και απεβίωσε το 1986. Ασχολήθηκε με τη γεωργία και την επιπλοποιία. Ασχολήθηκε και με  την ποίηση. 
Τα ποιήματά του είναι εμπνευσμένα από τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59 αλλά και από τα κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα και βιώματα.Ποιήματά του περιέχονται στο βιβλίο του «Μνήμες του χωριού Κατωκοπιά» που εκδόθηκε το 1984.

Έτσι άλλαξεν ο τόπος μας / Γεώργιος Χρ. Κερκίδης

 Ήμουν μιτσής τζ’ είχα στο νου στον κόσμο να στεριώσω, 
ν’ ανιωθώ με προκοπή, καλά να θεμελιώσω, 
να κάμω οικογένεια τζιαι να την μεγαλώσω, 
όπως σαν μια κληματαρκάν τους κλώνους μου ν’ απλώσω. 

Είχαμε φτώσειαν πόλιτζην, πίκραν τζαι δυστυχίαν, 
ψουμίν να φάμε εν είσιεν , είσιεν τζιαι ανεργία, 
εν έφτανε η φτώσεια μας, ήρτε τζιαι ανομβρία, 
αρρώστιες τζι’ άλλα βάσανα, αμμά’χα καρτερία. 

Είχα τζιαι πείσμα στη ζωή τζιαι επιμονή ν’ αντέξω 
Τζι’ εσκέφτουμουν ήντα λοής έπρεπε να παλέψω. 
Θώρουν τους κάμπους γέρημους, χωρίς δεντρά ή κάλλη 
τζι’ έβαλά το που μέσα μου νά’ ρτει μια μέρα άλλη. 

Σμίξαμεν τζι’ ετρυπήσαμεν την γη που μια μερκάν ως άλλη, 
εβκάλαμεν τόσα νερά, τον κάμπον εποτίζαν, 
φυτέψαμεν τόσα δεντρά, τον τόπο ομορφίσαν, 
τζι’ εσιαίρεσουν να περπατάς, όταν τα δέντρα ανθίζαν. 

Έτσι άλλαξεν ο τόπος μας, ελλίανεν η φτώσεια 
Τζι’ έμοιαζε σαν την όμορφη τη νύμφη με τα κλώσια. 
Εμάθασι τζιαι γράμματα οι νέοι μας καμπόσοι 
τζι’ ήρταμεν εις την προκοπή, που πάει με τη γνώση. 

«Απάτριδες» (μικρό απόσπασμα)

«Καλότυχοι οι γερόντοι
Που τα σώματα τους θάψαν στην πατρίδα.
……………………….
Τώρα τα κόκαλα μας  θα σαπίζουν
Σε θάλασσες ξενικές
Χωρίς των αδερφών μας τα μοιρολόγια».

Τίτσα Διαμαντοπούλου (βιογραφικά στοιχεία)


Η Τίτσα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε στην Κοινότητα Κάτωκοπιά της Κύπρου το 1959. Σπούδασε φιλολογία στη Θεσ/νίκη. Δημοσίευσε ποιήματα και ποιητικές πρόζες. Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων, «Λερωμενο φουστάνι» (2008), τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου από το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.

Ποίηση:

  • «Επαλήθευση» (1983)
  •  «Ενοχοποίηση» (1990)(Διογένης)
 Συλλογή από ποιητικές πρόζες «Το προσφερόμενο σώμα» (1998\

Διηγήματα:

  •  «Λερωμένο φουστάνι» (2008), 
  • «Μαζί με τα μπαχαρικά» (2011) 
Παιδικό Θέατρο:
  • «Γάμοι της Αριστούλας» και 
  • «Το δικαστήριο των ζώων» (2015).

Έφυγες...του Μάριου Δημητριάδη

Έφυγες και δεν γύρισες αντίο να μου πεις
ήτανε αστείο όμως δεν γέλασε κανείς
σε πήρα στον παράδεισο δεν θέλεις να γυρίσεις
μα ούτε που το σκέφτηκες να με ευχαριστήσεις
ρεφρεν
Με άφησες μονάχο μου τον πόνο να γλυκάνω
και τα φιλιά σου κρέμασες ψηλά και δεν τα φτάνω
θα κλείσω τα ματάκια μου που είναι βουρκωμένα
και θα ονειρευτώ ξανά πως ήμουνα με σένα

Έφυγες και γαύγιζαν στην πόρτα τα σκυλιά
μόνο μου με άφησες ακόμα μια φορά
όταν με πυροβόλησες αγκάλιασα τα βόλια
κι εσύ μαποζημίωσες με τρύπια πορτοφόλια

ΔΕΝ μπορώ να σου στειλω αλλιώς δεν ξέρω τι έγινε
έκανα κάτι λάθος; αν δεν σου αρέσουν 

πες το με τα λάθη μαθαίνουμε..
θα ξαναπροσπαθήσω δεν θα παραδοθώ

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Αποτελέσματα 1ου Παγκύπριου Διαγωνισμού Ποίησης της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού» / 2018

Έπειτα από τη συνεδρίαση και ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής των βραβείων Νέου Λογοτέχνη «Ναδίνας Δημητρίου», η κριτική επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να αποδώσει:

1ο βραβείο στο ποίημα «Ροπή», της Στέλλας Μιλτιάδου με ψευδώνυμο Φιλόφως
2ο βραβείο στο ποίημα «Εις Κύπρον 2017», της Χριστιάνας Καμένου με ψευδώνυμο Άρτεμις
Έπαινο στο ποίημα «Λέξεσιν», του Πέτρου Πέτρου με ψευδώνυμο Μομφαλός
Έπαινο στο ποίημα «Αφιλόξενο Σκοτάδι», του Παύλου Ανδρέου με ψευδώνυμο Αιτωλός
Έπαινο στο ποίημα «Η Επαίτις», της Μαρίας Κούβαρου με ψευδώνυμο Αστερειάδα

Την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν:
Αντρέας Τιμοθέου, Ποιητής (Πρόεδρος Επιτροπής)
Αλεξάνδρα Γαλανού, Ποιήτρια (Θυγατέρα Τιμώμενης Ποιήτριας)
Λούης Περεντός, Ποιητής
Κώστας Κατσώνης, Ποιητής
Χρήστος Αργυρού, Ποιητής
Η απονομή των βραβείων θα γίνει σε ειδική εκδήλωση στις 28 Ιανουαρίου 2019 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας.

«Έργα και ημέρες των Βενετών διοικητών στις Αλυκές Λάρνακας» από τη Δρα Νάσα Παταπίου

Π ρ ό σ κ λ η σ η
Η Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού»
σε συνεργασία με τον Δήμο Λάρνακας και τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας
σας προσκαλούν σε διάλεξη με θέμα:
«Έργα και ημέρες των Βενετών διοικητών στις Αλυκές Λάρνακας»
από τη Δρα Νάσα Παταπίου, ποιήτρια, ιστορικό-ερευνήτρια
την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018 και ώρα 7:30 μ.μ.
στην αίθουσα της Στέγης (Πλατεία Βασιλέως Παύλου).
Στην εκδήλωση θα απευθύνει χαιρετισμό ο Αντρέας Τιμοθέου,
Πρόεδρος της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού».