Σκυλί / Λίλλη Αυγή

Στο δρόμο μέχρι
το περίπτερο ένας
αδέσποτος
χρόνος με πήρε
από πίσω έσερνε
το ξεφτισμένο λουρί του
έβαλα νερό, φαί
και του ʼδωσα να
μυρίσει την παλάμη μου μα
μήτε έτρωγε μήτε
έπινε μήτε την απαλάμη μου
ζητούσε τρία γράμματα
στʼ αριστερό αυτί του οχτώ νούμερα
χαραγμένα στο πετσί του
CanLoveFail?
γαύγισε Canis Lupus Familiaris αρνήθηκα
ογδόντα εννιά εκατομμύρια διακόσιες δώδεκα χιλιάδες και διακόσιες μία φορές λέμε πως
πεθαίνουμε
μα μια φορά μόνο γεννιόμαστε και ξεψυχούμε
άλλη μία.