Κόκκινο σαν αίμα /ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Το φανάρι άναβε κόκκινο.

O θάνατος με το λίθινο πρόσωπο του
κι ένα γέλιο ειρωνικό στα χείλη 
παραμόνευε στη στροφή
κοιτώντας μπροστά του την υγρή άσφαλτο
που στο βλέμμα του
το μαύρο της χρώμα
βυθιζόταν σε μια κόκκινη απόχρωση
Βαθιά κόκκινη σαν αίμα

Ο νεαρός περπατούσε αμέριμνος
Στα μάτια του
ανθούσε το λουλούδι της χαράς
Στα χείλη του ρόδιζε
ένα αινιγματικό χαμόγελο
Οι φλέβες του φούσκωναν
απ’ τη λάβα του έρωτα
που ορμητικό ποτάμι κυλούσε
στις λίμνες της καρδιάς

Το φανάρι άναβε κόκκινο.

Η λιμουζίνα, όμως, δεν γνώριζε από φανάρια.
Σαν τρελή ούρλιαξε , ξεφώνισε...
Το φανάρι Άναβε κόκκινο;
Κόκκινο σαν αίμα.