Χατζηλουκάς Κυριάκος (βιογραφικό)

Ο Χατζηλουκάς Κυριάκος γεννήθηκε στις  15 Μαρτίου 1939 στη  Δερύνεια Αμμοχώστου. Σπούδασε Ελληνική φιλολογία στην Αθήνα. Εργάστηκε στη  Μέση εκπαίδευση ως καθηγητής, βοηθός διευθυντής, Διευθυντής και επιθεωρητής. Απεβίωσε το 2021. 

Εργογραφία:    

• 1. Κομιδή Γραφής, 1983
  2. Σημειώματα Κυπροσχεδίας, 1992
  3. Αρμοί, 1993
  4. Αρμοί Πλέοντες, 1995
  5. Αρμοί Αιχμητές, 1998
  6. Αρμοί Σταλαγμίτες, 2004
  7. Χρωμοφώς Άνοιγμα, 2009.

Εντίμως μειδιώντες / Χατζηλουκάς Κυριάκος

               

Τους φίλους µε τ' ολάνοιχτα µάτια

- βόλια στα μέρη της καρδιάς -

φρόντισε παντοίως να ευτελίσει

η βολεμένη ανεπάρκεια.

Είπε τη λοιδορία διαλεκτική.

Μέγα το εύρος της φοράς.

Τα λοξέματα εκθετικά

για ευρετικά αποτελέσματα.

Μένει το έν-τιµο μειδίαµα

σ' ακίνητες κάρες.

Για την Ποίηση του Κυριάκου Χατζηλουκά

http://www.ellinikipoiisi.com/poetry/%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%87%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5/

Κοιμώμενος άγγελος στην Αμμόχωστο / Χατζηλουκάς Κυριάκος

Στροφή

               

Ολάνθιστος ο Αϊ-Γιώργης του Φαράγγου

να 'ρχεται

να φεύγει.

Εσύ ν' αρματώνεις τη θάλασσα

οι βρόντοι να τρομάζουν τον έπηλυ.

Οι Στύλλοι λάμπουν.

Στις φλόγες το Πράστιό.

Χορεύουν λίµνες.

Πνίγεις την αγάπη της θάλασσας στον ταραγμό.

Ερωτικός στις κόψεις του βουνού

σμίγεις ανθούς και μυρτοδάφνη.

Βήματα λυμένα για ελευθερία σ' υψόφρυδα.

Περπάτημα σε γέφυρες και γκρεµούς.

Σ' εύρισκαν σε σπηλιές κι ερημοτόπια.

Άρπαγες στην άμμο µας.

Μετράς την αγάπη

που χώρεσε σε σταυρούς.

Μίλησες στο κάλεσμα άκρατος.

Ζωή δινόμενη νικάει το θάνατο.

Πορεύεσαι λαμπρός

ανάμεσα σ' ακατάληπτους βισκούντηδες

προσπερνώντας ανεξήγητες απο-δόσεις.

[Έρχονται φώτα που ξέχασες] / Χατζηλουκάς Κυριάκος

Έρχονται φώτα που ξέχασες

αρώματα χαμένα σ’ ανέμους

σπιθίσματα από ταφόπετρες.

Μνημονεύονται πτωχοί γραφείς

κι αφρόντιστοι απόστολοι.

Στρέφεσαι στο πηδάλιο.

Από παλιά πρέσβεις σ’ ακτές.

Κοινωνείς νέου αίματος.

Ζητάς να ιχνεύσεις το κοίλο τ’ ουρανού.

Σε κινεί ζωή που δε βλέπεις.

Κρυφή αύρα υψούσα.

Σύρεσαι στη σιωπή μεγάλων στιγμών

να λυγίσεις την κίτρινη λαίλαπα.

Λύεις εμμονές.

Ωραιώνεις στοιχήσεις.

Απαντιέσαι με νέες πνοές.

Αναστρέφεις τα ρήγματα.

Έρχονται στάσεις

Θυμάσαι λευκανθούς.

Στοιχειωμένα αγάλματα θραύονται

Πέφτουν φαρέτρες από φέρετρα.

Δρόμος Σταυρού

               

Συνδέσαμε τη γιορτή του Σταυρού µε θανάτους.

Σ' ανθώνα η συντροφιά.

Οι ηλίανθοι λυγισμένοι από φως.

Βλέπαμε τους πεθαμένους µας σε σκιές δέντρων.

Κρωγμοί και πετάματα

ψυχώματα άγνοιας.

Πιστεύαμε πως ο Ηράκλειος

ήρωας µε βασιλικό µανδύα

κράτησε ορθός για πολύ μέγα άχθος.

Ο κύκλος δεκατισμένος.

Ο Ηράκλειος κυρτωμένος γέρων

προλετάριος πια

σέρνει σ' άνανθο ήλιο αµνηµόνευτος το σταυρό του.

ΑΠΟΜΑΡΜΑΡΩΣΗ / Χατζηλουκάς Κυριάκος

Στη σκέψη των γενεών

               

Πέφταμε σ' αθώρητους γκρεμούς.

Σαρωμένες ασπίδες.

Θραύση του μεγάλου ονείρου.

Άφυπνοι και δόλιοι οι πασάδες.

Επιτήδειοι σε πλοχµούς

Φονικά µ' εµβατήρια

σε ψιλούµενα πεδία.

Έρπουν ετερόκλητα κύματα.

Ωχούνται επιτήδειοι.

Άπαυστες τελετές.

Φραγµένοι από ναρκίσσους

σ' οίκους χαµηλωµένους.

Φονικά µ' εµβατήρια.

σε ψιλούµενα πεδία.

Έρπουν ετερόκλητα κύματα.

Φίλαυτοι πηδαλιούχοι θέρμαιναν

αγαλήνευτους σάρακες.

Ήταν κι η δια-νοµή

ονομάτων κι αργυρίων.

Ψηλαφίσεις ερειπίων.

Μοχλεύεται καµένη μυρσίνη.

Ήταυ αυτόφωτοι οι δάσκαλοί µου. Μ' έφεραυ σ' αυθευντικές πηγές.

Εκεί πανάρχαιες αρετές• ελευθερία, δικαιοσύνη, φιλοτιμία, ευθύνη.

Ορίστηκα υα επι-μείυω ιδία στη τελευταία.

Μένεις στη σκέψη των γενεών.

Μελέτησες μακρές στροφές.

Αφέθηκες σε λιωµένα πέδιλα.

Λευκαινόµενος έβλεπες αλλιώς τ' άγρια νέφη.

Εκείνοι που έφυναν οι πιο πολλοί.

Όσοι απόµειναν

η ζωή π' ανθίσταται.