Άντρια Τζόνσον (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στη Δεκέλεια της Κύπρου. Σήμερα κατοικεί στη Λεμεσό. Ασχολείται με την ποίηση εδώ και μερικά χρόνια. Δεν έχει εκδώσει κάποια ποιητική συλλογή. Η συμμετοχή στης στην ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΔΙΑΝΥΣΜΑ: Καλοκαίρι 2014 είναι το πρώτο της βήμα. 

[Μ΄ ένα κορμί πολεμιστή] / Άντρια Τζόνσον

Μ΄ ένα κορμί πολεμιστή και μάτια φλογισμένα 
το γκάζι τέρμα πάταγες και ξέχναγες τα φρένα. 
Έπαιρνες σβάρνα όλα τα μπαρ τις νύχτες και κοιτούσες 
και κάθε αιθέρια ύπαρξη στα χέρια σου μεθούσες. 

Ζητούσες μόνο ηδονή το σώμα σου γλεντούσες
μα την καρδιά στα στήθια σου πανάκριβα πουλούσες. 
Με λάγνο βλέμμα τύλιγες το τρυφερό σου θύμα
και με περίσσιες αντοχές ξετύλιγες το νήμα, 

για έρωτα δεν μίλαγες ποτέ δεν είχες νιώσει 
μόνο το κέλυφος κοιτάς κι΄ αυτό σε είχε σώσει. 
Παθητική μου ύπαρξη αρχίει και χαράζει 
στα μάτια δάκρυα καυτά το φως που σε τρομάζει.

Με κάθε φως και κάθε αυγή θα βλέπεις την αλήθεια
μ΄ αυτά που η νύχτα σε γελά κερνώντας παραμύθια. 
Με κάθε φως δεν ξεψυχάς ζητώντας την αγάπη
που μες σε τάφο έθαψες και στην ψυχή σου εχάθει. 

[Τη μάσκα φόρεσες ξανά] / Άντρια Τζόνσον

Τη μάσκα φόρεσες ξανά
και βγήκες για σεργιάνι
στον κόσμο πάλι τριγυρνάς 
μ΄ αγκάθινο στεφάνι

τι κι΄ αν το αίμα σου κυλά
κι΄ ο πόνος σε τσακίζει
τη μάσκα ετούτη που φοράς
κανένας δεν αγγίζει. 


Μ΄ ένα χαμόγελο περνάς
τη σάπια τη ζωή σου 
σταυρό δικό σου κουβαλάς
δεν βλέπουν την ψυχή σου. 

Σε ένα δέρμα λαμπερό
τυλίγεις το κορμί σου 
και άρωμα χαράς σκορπάς
σε κάθε κίνησή σου. 

Μπράβο σου τα κατάφερες, 
τους έχεις ξεγελάσει
μ΄ αυτή τη μάσκα που φοράς
κι ΄ εσένα έχεις γελάσει.

[Τύμπανα πολέμου] / Άντρια Τζόνσον

Τύμπανα πολέμου ήχησαν απόψε στα σκαλιά μου, 
μπήκε ο κλέφτης έρωτας και πήρα την καρδιά μου
και τώρα τρέχω να τον βρω πίσω να την επάρω
προτού στα δίχτυα του μπλεχτώ και στο μυαλό σαλτάτω. 

Γύρω μου ήταν ερημιά και στην ψυχή γαλήνη
και εσύ πολέμαρχε ληστή ζήλεψες την ειρήνη, 
ήρθες γυμνός και ντρόπιασες τη  δόλια λογική μου 
κι΄ όταν τα μάτια έκλεισε πήρες και την ψυχή μου. 

Τώρα κουφάρι αδεινό και του πολέμου θύμα
το βήμα σου θ΄ ακολουθώ κι΄ ας με τσακίσει πείνα. 
Θα΄ ρθώ και εγώ γυμνή σκιά στα πόδια σου θα πέσω 
και στου πολέμου τη φωτιά για πάντα θα σε δέσω.