Η ωραιότερη κυπριακή φράση, αποχαιρετισμός, ευχή

 

Το «Γιαβούζ» έρχεται και εμείς «θα περάσουμε» γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

   Το «Γιαβούζ» με το γεωτρύπανό του κατευθύνεται προς το οικόπεδο 7, που αποτελεί και στόχο της Τουρκίας για να πραγματοποιήσει παράνομες γεωτρήσεις, υλοποιώντας τις συνεχείς απειλές της. Στο Οικόπεδο 7 ήδη δραστηριοποιείται απολύτως νόμιμα η Κυπριακή Δημοκρατία, παραχωρώντας τα δικαιώματα γεώτρησης σε Ευρωπαϊκές Εταιρείες.

  Το αδύναμο Κυπριακό Κράτος ( λόγω μεγεθών με την γείτονα Τουρκία σε όλα τα επίπεδα) κραυγάζει δεξιά και αριστερά για το δίκαιό του και ματαίως αναζητά να βρει λύσεις (ήδη έχουν περάσει 45 χρόνια από την Τουρκική Εισβολή) μέσω των διεθνών οργανισμών που συμμετάσχει και κυρίως μέσω της ΕΕ μέλος της οποίας είναι, η οποία όμως παρακάμπτοντας στην πράξη της αρχές της τηρεί άνισες αποστάσεις από τα δύο εμπλεκόμενα μέρη (Τουρκία- Κύπρος)

  Αδυναμία τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής μας. Προσφάτως το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Κυπριακής Δημοκρατίας απέτυχε να εκδώσει ένα κοινό ανακοινωθέν γύρω από την Τουρκική Προκλητικότητα επισημαίνοντας ακόμα μια φορά την ασυμφωνία χαρακτήρων των πολιτικών μας δυνάμεων να μιλήσουν αποτρεπτικά ως μια φωνή. Από την άλλη η Τουρκία τρίβει τα χέρια της. Η ΗΠΑ κρατά τις αποστάσεις που πρέπει (παλιά αλεπού στο διεθνές σκηνικό) το Ηνωμένο Βασίλειο σιωπά (θα επέμβει ως συνήθως όταν φαγωθούν τα πάντα) η Ελλάδα ανασυντάσσεται (κανείς δεν ξέρει για πόσο) και η ΕΕ απούσα (μαθαίνει γρήγορα, αδιαφορεί, εξάλλου την ενδιαφέρει μόνο το ευρώ και η κατακρεούργηση των μικρών οικονομιών)

   Από το όλο σκηνικό απουσιάζει και η αντίδραση του ίδιου του Κυπριακού Λαού. Που δείχνει να ευαισθητοποιείται στο έπακρο για εράνους, πορείες κατά του Καρκίνου και της κλιματικής αλλαγής (για τις κινητοποιήσεις αυτές θα πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα) αλλά πάνω στο Εθνικό θέμα και στις απειλές της Τουρκίας παραμένει απαθής.    Τι θα πρέπει να κάνει; Το λιγότερο.  να ενεργοποιηθούν Δημόσιες Υπηρεσίες, Σχολεία, Οργανισμοί, Σύλλογοι και όμιλοι και να διαμαρτυρηθούν εντονότατα με συνεχείς διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελεύθερης Κύπρου.  Και όχι να «ποιούμε την νήσσαν» τη στιγμή που απειλείται η γή και το ύδωρ μας.

    Οι ανατροπές στην Ιστορία δεν γράφονται από πληκτρολόγια μόνο αλλά από το πεζοδρόμιο και την πορεία προς την άβυσσο. (μηδενός εξαιρουμένου)

Ελληνική Αεροπορία στην Κύπρο – Τμήμα Αεροπορίας Κύπρου

γράφει ο Αντώνιος Γκόγκας

Με το  παρών κείμενο αναφέρομαι στην ιστορική πτήση που έκαναν σπουδαίοι πιλότοι από την «κοντινή» τότε Ελλάδα. Τότε που η Κύπρος δεν ήταν μακριά. Τότε που ίσως τα πράγματα να ήταν πιο ρομαντικά. Ίσως και όχι. Είναι πολλά αυτά που με γεμίζουν δάκρυα και άλλα τόσα που με γεμίζουν θυμό. Εδώ και ελάχιστο χρονικό διάστημα έχω έρθει στα ιστορικά δεδομένα του Κυπριακού ζητήματος. Έχω ακούσει εκατοντάδες ιστορίες και αμέτρητες απόψεις. Προσπαθώ να φτιάξω τη δική μου άποψη και τη δική μου «αλήθεια». Όταν έγινε η εισβολή, ήμουν μείον 16 ετών. Όλες μου οι γνώσεις λοιπόν έρχονται από βιβλία και μαρτυρίες. Ψεύτικες, αληθινές. Ποιος ξέρει. Μόνο ο θεός. Αρχικά να αναφέρω, πως πριν το 1964 απ΄ ότι έχω καταλάβει έγιναν αρκετές προσπάθειες για την Ένωση. Η πρώτη ευκαιρία χάθηκε το 1915 όταν οι Άγγλοι πρόσφεραν απλόχερα τη Κύπρο στην αγκαλιά της Ελλάδας αλλά η Ελλάδα φοβήθηκε αρχικά. 12 μήνες μετά η Ελλάδα συμμετείχε στον Α Παγκόσμιο αλλά η πρόταση δεν ίσχυε πλέον. Δεύτερη ευκαιρία χαμένη από τις συνομιλίες Μακάριου- Χάρντινγκ όπου έχω διαβάσει μέσω του πορίσματος της Κύπρου από το ΚΚΕ πως ο Μακάριος παραδέχθηκε ότι ήταν λάθος η μη αποδοχή αλλά τα έριξε για ακόμα μία φορά στην συμπεριφορά της Αθήνας. Όπως και να έχει ευκαιρίες δόθηκαν, λάθος χειρισμοί υπήρξαν όμως σίγουρα ο Κυπριακός λαός περίμενε πάντα τη μητέρα Ελλάδα. Ίδιος ουρανός λέγαμε στην ΕΛΔΥΚ το 2014. Ίδιες συνήθειες. Ίδιο έθνος.

Η ιστορία μας ξεκινά στις 18 Γενάρη του 1964 όταν ελληνοκύπριοι Ουκάδες καταφθάνουν στην Ελλάδα για εκπαίδευση. Οι Ουκάδες-βατραχάνθρωποι επιστρέφουν στην Κύπρο με ομαδάρχη τον ανθυποπλοίαρχο Κιοσσέ για αναγνώριση ακτών, πιθανών σημείων απόβασης (‘η αποβίβασης) αλλά και για να προκαλέσουν δολιοφθορές στους Τουρκοκύπριους της ΤΜΤ. Υπάρχει πληροφορία από τη Τουρκική Milliyet πως τον Ιούνιο του 1964 ανατινάχθηκε αποθήκη τροφοδοσίας της ΤΜΤ κοντά στο χωριό Σουσκιού. Πηγές δεν αναφέρουν το δράστη καθώς υπάρχει περίπτωση να είναι και δουλειά εκ των έσω καθώς υπήρχαν διαμάχες μεταξύ των μελών της TMT. Οι βατραχάνθρωποι αυτοί ήταν η αρχή για να γίνουν σιγά σιγά είτε κρυφές είτε φανερές προσπάθειες για την άφιξη της Μεραρχίας αλλά και για την άφιξη του τμήματος αεροπορίας.

Την άνοιξη του 64 στην αίθουσα συσκέψεων του ΓΕΕΘΑ συνεδρίασε η επιτροπή στρατού για την αποστολή ενισχύσεων στη Κύπρο. Το σχέδιο απορρίφτηκε καθώς φοβήθηκαν την αντίδραση των ξένων δυνάμεων αλλά και της αδυναμίας του Ελληνικού ναυτικού και αεροπορίας να προστατεύσουν ένα τέτοιου μεγέθους κομβόι μετά την Ρόδο. Τελικά όπως όλοι ξέρουμε σιγά σιγά άρχισε η μυστική αποστολή της Ελληνικής μεραρχίας στη Κύπρο σε συνδυασμό με την δημιουργία της Εθνικής φρουράς. Το νησί όμως απαιτούσε αεροπορική κάλυψη. Η Τουρκία ήταν δύο βήματα και ο ουρανός της Κύπρου καθαρός. Ο Μακάριος όπως φαίνεται από συνομιλίες ήταν θετικός στη δημιουργία τμήματος αεροπορίας αλλά παράλληλα φοβόταν την αντίδραση της Τουρκίας. Βέβαια ουδέποτε κατάλαβε την θετική και ανακουφιστική αντίδραση της Αμερικανικής Ηγεσίας στην άφιξη της Ελληνικής Μεραρχίας στη Κύπρο.

Στις 5 Μαΐου του 1964 έφτασαν στη Κύπρο ο αντιπτέραρχος εν αποστρατεία Παναγιώτης Θωμόπουλος (τότε ήταν επισμηναγός) για να εξετάσει αν είναι εφικτή η δημιουργία αεροπορικού τμήματος στη Κύπρο. Έγινε αξιοποίηση του αεροδρομίου της Γεροσκήπου στη Πάφο αλλά μάλλον το Υπουργικό συμβούλιο δεν ήταν και τόσο θετικό στην έγκριση του κονδυλίου για την αποκατάσταση των ζημιών. Τελικά το αεροδρόμιο Αθαλάσσας φάνηκε ως ιδανική λύση όπου υπήρχε εκεί ένα αεροπλάνο ολοκαίνουργιο αλλά εγκαταλελειμμένο τύπου Steerman το οποίο είχε δοθεί από τη Γερμανία στο Μακάριο για να κάνει ψεκασμούς. Η εισήγηση ανέφερε την αποστολή στη Κύπρο σμήνους αεροσκαφών Harvand τα οποία θα μπορούσαν να βάλουν φρένο στην ενίσχυση των Τ/Κ θυλάκων. Αντί αυτού τελικά, δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 1964 το Κυπριακό Αεροπορικό Σμήνος, στην περιοχή του ΓΕΕΦ, χρησιμοποιώντας τον διάδρομο της Αθαλλάσας. Διοικητής ορίστηκε ο Αντώνιος Βογιατζάκης. Το κυπριακό σμήνος διέθετε τα εξής αεροσκάφη: Bolkow, Dornier, piper, ένα ελικόπτερο Augusta Bell το οποίο χρησιμοποιούσε ο Μακάριος. Στη συνέχεια προστέθηκε ένα Bonanza, ένα C-45 το οποίο χρησιμοποιούσε η εθνική φρουρά για αντιαεροπορικές ασκήσεις, αλλά και ένα ακόμα ελικόπτερο ρωσικής προέλευσης αγνώστου χορηγίας και προμήθειας. Το αεροσκάφος Bonanza το έκανε δώρο στη κυβέρνηση εφοπλιστής της Κύπρου που θέλησε όμως να κρατήσει άγνωστη τη ταυτότητα του. Με το αεροπλάνο αυτό έγιναν μεταφορές στη Κύπρο ρουκέτες αλλά και φωτογραφικές μηχανές RF-84F. Υπάρχει μαρτυρία του Μενέλαου Ματζαβινάτου ο οποίος ήταν χειριστής στο C-45 πως σε άσκηση ρίψης αλεξιπτωτιστών το 1965 είδαν στο αεροπλάνο 3-4 σφαίρες. Μετά υπέθεσαν ότι τους είχαν χτυπήσει λογικά Τουρκοκύπριοι αν και δεν κατάλαβαν τίποτα.

Παρότι λοιπόν δημιουργήθηκε αεροπορικό απόσπασμα δεν υπήρχε επί της ουσίας πολεμική αεροπορία. Στις 11 Αυγούστου 1964 υπό τη προεδρία του Γεώργιου Παπανδρέου ο Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αντωνάκος πρότεινε την αγορά αεροσκαφών από τη Γερμανία που τότε έδινε τα παλιά της F-84F προς απόκτηση νέων. Η σκέψη ήταν η αγορά για την Κύπρο τέτοιων αεροσκαφών και η εγκατάσταση τους στη Δαμασκό της Συρίας αλλά ο Μακάριος για ακόμα μία φορά χωρίς κανέναν διπλωματικό ελιγμό, άφησε το σχέδιο στον αέρα. Άλλωστε όπως και ο ίδιος είχε αναφέρει προτιμούσε την μέθοδο του σαλαμιού για την αντιμετώπιση των Τ/Κ. Μετά λοιπόν τις απειλές της Άγκυρας για εισβολή αλλά και την επιστολή του Λύντον προς τον Ισμέτ Ινονού σε ανοιχτή επιστολή και προς τον Παπανδρέου το έργο σταμάτησε εκεί. Άλλωστε εδώ ο κόσμος χανόταν και η Ελλάδα ασχολούταν με το αν θα έρθει ο κομμουνισμός στη Κύπρο. Γενικά υπάρχουν παραδείγματα που πραγματικά με εκπλήσσουν καθώς η Ελληνική αδράνεια ήταν εμφανής σε όλη τη διάρκεια του Κυπριακού ζητήματος. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων της Μανσούρας και των Κόκκινων ένα τουρκικό αεροσκάφος καταρρίφτηκε. Ο τούρκος πιλότος συνελήφθη από τους Καλεντερίδη και Τσέρτο και σε έγγραφα που βρέθηκαν, φαινόταν η μεταφορά εξοπλισμού στο θύλακα του Λιμνίτη, οπλισμός, που έφτανε για 12 λόχους. Εμείς όμως τίποτα… Ο νους μας στο πως ο ένας θα φάει τον άλλον. 10 φορές τα Harvand φόρτωσαν και ξεφόρτωσαν εξοπλισμό από το Τατόι στη Ρόδο και τούμπαλην. Τίποτα. Για ακόμα μία φορά τρόμος και φόβος. Φόβος για να μην πληγωθεί το γόητρο μας.

9 Αυγούστου 1964.

Η Ελλάδα επιτέλους θέλει να κάνει κάτι. Σε ταυτόχρονη επαγρύπνηση των Harvand, η Ελλάδα θέτει σε ετοιμότητα και 4 F-84F με ρουκέτες 4 ιντσών, 1800 σφαίρες, και 900 γαλόνια καύσιμα για την αποστολή. Όμως με αυτό το σχηματισμό δεν θα επέστρεφαν ποτέ. Αφαιρέθηκαν λοιπόν οι ρουκέτες έτσι τα καύσιμα θα έφταναν οριακά. Ο σχηματισμός ξεκίνησε από τη Σούδα με τους Θεόδωρο Λουλουδάκη, Δημήτριο Τρεμούλη, Κωσταντίνο Θεωδορόπουλο και Δημήτριο Κλητοράκη να είναι έτοιμοι χωρίς όμως να τους έχουν απαντήσει στο τι ακριβώς θα κάνουν. Τραγικό. Ποια θα ήταν η αντίδραση των Άγγλων που είχαν τα Lightning στο Ακρωτήρι; Ποια η αντίδραση των Τούρκων. Αφού δεν έχουμε ρουκέτες θα πηγαίναμε σε απλή αερομαχία; Η αποστολή ξεκίνησε στα 28000 πόδια. Ακόμα και τώρα δακρύζω γιατί σκέφτομαι πως ένιωθαν. Η πρώτη φορά που ελληνικό μαχητικό θα πετούσε πάνω από τα άγια χώματά μας. Κατά τη διάρκεια της πτήσης το αεροσκάφος του αρχηγού αντιμετώπισε πρόβλημα στη τροφοδοσία καυσίμων. Παρόλα αυτά ανέφερε ότι θα πήγαινε προς Μανσούρα με τον Τρεμούλη που ήταν πιο κοντά και οι Θεωδορόπουλος και Κλητοράκης θα πήγαιναν Λευκωσία. Λίγο πριν το Ακρωτήρι η τετράδα έγινε 2 δυάδες. Το ΡΙΚ αντιλήφθηκε τι συνέβαινε και άρχισε να μεταδίδει ‘’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΠΕΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΑΝΣΟΥΡΑ ΚΑΙ ΛΕΥΚΩΣΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ’’. Τι άλλο να πεις. Τα αεροσκάφη δεν προσγειώθηκαν και μετά από αρκετές διελεύσεις πήραν την επιστροφή. Το Νο1 του σχηματισμού λόγου του προβλήματος πήγε στη Ρόδο μαζί με τον Τρεμούλη το Νο2. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να υπολογίσουν σωστά κατευθύνθηκαν τελευταία στιγμή για το Καστέλι. Ο Τρεμούλης σε όλη τη πορεία πετούσε κοντά στον Λουλουδάκη έτσι ώστε σε περίπτωση που πέσει να ειδοποιήσει για το σημείο. Όλα κρεμόντουσαν από τεντωμένο σχοινί. Τελικά κατάφερε να προσγειωθεί ενώ μετά από αναφορά ο Τρεμούλης συνέχισε για τη Σούδα. Ο δεύτερος σχηματισμός έφτασε χωρίς πρόβλημα αλλά οριακά στα καύσιμα στη Σούδα μετά από λίγο. Μετάνιωσαν όλοι που δεν άδειασαν τα φυσίγγια να είναι άνετοι από καύσιμα. Υπάρχει μαρτυρία συνταγματάρχη του ΓΕΕΦ ότι έγινε προσπάθεια κατάρριψης των ελληνικών αεροσκαφών αλλά όπως είπε «τι να σας κάνουμε με τα λιανοτούφεκα».

Αυτή ήταν η περιπέτεια της ελληνικής αεροπορίας και ένα σύντομο κείμενο για τις προσπάθειες της Ελλάδας για βοήθεια. Έχω αναφέρει πολλές φορές. Ήρθα στη Κύπρο το 2014 ως στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ. Μέχρι τότε το μόνο που ήξερα για τη Κύπρο ήταν το χαλούμι και πως οι Κύπριοι μισούν τους Καλαμαράδες. Η Αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Εγώ αγάπησα αυτό το τόπο. Έκανα «σκοπιά» απέναντι από τον Αττίλα. Πολλές φορές παρασύρομαι από πατριωτικές αρχές γιατί είμαι από στρατιωτική οικογένεια. Χάσαμε τα σπίτια μας στη Πόλη στα Σεπτεμβριανά. Προσπάθησα να συγκρατήσω το θυμό μου. Έκατσα στο ίδιο τραπέζι με τον «εχθρό». Μίλησα μαζί τους. Τα πράγματα είναι σύνθετα. Όποιος λέει ετοιμάζεται για εκδίκηση ας σκάψει δύο λάκκους. Το θέμα είναι ότι αγώνας δεν γίνεται. Ο Αττίλας είναι εκεί. 40000 Αττίλες. Είναι κατεχόμενα. Μην φοβάστε να τα πείτε κατεχόμενα. Είναι μία αρχή. Η Κύπρος είναι μια. Αδιαίρετη. Ίσως είναι καλύτερα να πορευθεί μόνη της. Ίσως. Τα παιδιά της ΕΟΚΑ Α΄ θυσιάστηκαν για αυτό το τόπο. Δεν ξέρω τι θα είναι καλύτερο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ουρανός της Κύπρου είναι μπλε ακόμα. Όχι κόκκινος. Ότι και αν σημαίνει αυτό.

Αντώνιος Γκόγκας 

25 Δεκ 2018

Πηγή: Ελληνικά φτερά στη Κύπρο

Ένα (1) σπάνιο προικοσύμφωνο παλαιότερης εποχής στην Κύπρο

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Ο Φίλος μου ο Πάμπος, γνωρίζει πολύ καλά ότι μ΄ ενδιαφέρουν οι ιστορίες περασμένων χρόνων. Έτσι, κάποια μέρα του Αυγούστου 2018, μου φέρνει απόκομμα Κυπριακής Εφημερίδας όπου δημοσιεύτηκε ένα προικοσύμφωνο παλαιότερης εποχής. Το προικοσύμφωνο όπως είναι γνωστό και στην Κύπρο αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της προετοιμασίας ενός γάμου. Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει στην μορφή που θα διαβάσετε όμως σίγουρα δεν λείπουν οι ...πατροπαράδοτες συμφωνίες του τι θα πάρεις και τι θα δώσεις. Για τον Κυπριακό γάμο μπορείτε να αναγνώστε στη σελίδα: http://www.cyprusrodos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=287:----3&catid=35:cyprusrodos

Το προικοσύμφωνο που θα διαβάσετε παρακάτω μοιάζει κατά πολύ με ένα άλλο που είναι αναρτημένο (22 Νοε 2017) στο διαδίκτυο Προικοσύμφωνο που εκδόθηκε το 1671  στη νήσο Σύρο και στη σελίδα: http://www.philenews.com/koinonia/syzitountai-sto-diadiktyo/article/456484/ena-spanio-proikosymfono-toy-1671 Εικάζω ότι ακολουθείτο η ίδια φόρμα, το ίδιο μοτίβο, στην σύνταξή τους. 

Ας διαβάσουμε όμως το προικοσύμφωνο που έπεσε στα χέρια μας και έχει όντως ...ενδιαφέρον

"Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος, της Παρθένου Μαρίας, του Απόστολου Βαρνάβα και της κοκώνας Μαριαννούς, 

Προικοσύμφωνο 

της πρώτης κόρης μας της μεγάλης, να πάρει νόμιμον άνδρα της τον Γεωργάτζην του Πασχάλη και της καρδιάς μας όλην την ευχή μας. 

Δεύτερον, 

4 κονίσματα, το πρώτο σε ξύλο/ ούλλον ζάρκα και χοντρόν θκυό δάκτυλα και τα άλλα τρία σε παυκόξυλον που στάσσει πίσσαν που την μια μερκάν. 

Τρία πουκάμισα, τα θκυο  μιτσιά και τόναν μεάλον ως χαμαί, 

θκυό μεσοφόρκα παστρικά σαπουνισμέναστον Πιθκιάν 

ύνα ήμισυ ζευγάρι κλάτσες (το άλλον μισόν ώσπου να γίνει ο γάμος έχει καιρόν να το πλέξει) ,

ένα κομματούιν χωράφιν ίσια με μια κυλίστραν του γαδάρου, 

δύο όρνιθες με έναν πετεινάριν καννάουρον, 

μισήν οκκάν μακαρόνια του σερκιού (και αν προφτάσουμεν κάμνουμεν τους και άλλα) και 

40 κλωστές σκόρδους. "

100 Χιλιάδες Ποιητές για την Αλλαγή : Εκδήλωση για την Ειρήνη, την Δικαιοσύνη, την Ανισότητα στην Αγία Νάπα την 30η Σεπ 2017

Γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Στην αίθουσα Εκδηλώσεων του Δήμου Αγίας Νάπας, ενώπιον εκπροσώπων της Πολιτικής, Ακαδημαϊκής σκηνής της Κύπρου, ανθρώπων του πνεύματος και λίγων φίλων της Ειρήνης, πραγματοποιήθηκε στις 30 Σεπ 2017,  η εκδήλωση «100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή». Η Αγία Νάπα ήταν η μοναδική πόλη της Μεγαλονήσου που φιλοξένησε φέτος αυτή την διοργάνωση, μαζί με περισσότερες από  400 πόλεις ανά τον κόσμο. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν  ο Δήμος Αγίας Νάπας, ο Παγκύπριος Πολιτιστικός Σύλλογος και η εκπρόσωπος της οργάνωσης στην Κύπρο.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό από τον Δήμαρχο της Πόλης κ Γιάννη Καρούσο, ακολούθησε ομιλία του Προέδρου του Παγκύπριου Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Δρ. Γιώργοου Κιτρομηλίδη, ενώ  και η κυρία Γιούλα Ιωάννου Πατσαλίδου,  εκπρόσωπος της Οργάνωσης «100 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή» αναφέρθηκε στους σκοπούς της και στον εμπνευστή της ιδέας που δεν είναι άλλος από τον Αμερικανό ποιητή Michael Rothemberg, μήνυμα του οποίου διαβάστηκε τόσο στην Αγγλική όσο και στην ελληνική γλώσσα.

«Σκοπός της Οργάνωσης» ανέφερε η κα Γιούλα Πατσαλίδου είναι «να τονίσει τα σημαντικά προβλήματα του κόσμου, όπως είναι ο Ρατσισμός, η Ειρήνη, ο Πόλεμος, η ανισότητα των φύλλων, η φτώχεια και να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης για την ορθή αντιμετώπισή τους»

     Συνεχίζοντας η  κυρία Γιούλα Πατσαλίδου επισήμανε ότι βασικός της στόχος ήταν η εκδήλωση να γίνει στην περιοχή της Αμμοχώστου σε μια προσπάθεια όπως είπε «να γνωστοποιήσουμε το πρόβλημα της αγαπημένης μας πόλης, στην παγκόσμια κοινότητα και να ζητήσουμε τη βοήθειά της στην επίλυση του προβλήματός της».

Ακολούθησαν ομιλίες με τα παρακάτω θέματα:

Ø «Η Ειρήνη στη Λογοτεχνία» από τον Δρ. Γιώργο Κιτρομηλίδη

Ø «Η μνησικακία και η μισαλλοδοξία ως εμπόδια στην ειρήνη» από τον Ακαδημαϊκό καθηγητή Niyazi Kizilyurek. Μια ομιλία που κράτησε έντονο το ενδιαφέρον μέχρι και την λήξη της.

Ø  «Η Ειρήνη στην Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία» από τον Δρ. Γιάννη Η. Ιωάννου, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου. Και τέλος

Ø  «Εκπαίδευση και Ειρήνη». Από τον Δρ. Κυπριανό Λούη

Ενδιάμεσα των ομιλιών κλήθηκαν οι παρακάτω ποιητές για την απαγγελία των ποιημάτων τους με βασικό θέμα την Ειρήνη.

Ø ΄Αντης Κανάκης,

Ø ΄Ολγα Ρουβήμ,

Ø Δημήτρης Γκόγκας και

Ø Χαμπής Αχνιώτης,

Επίσης απαγγέλθηκε ποίημα της Ποιήτριας Εύας Γεωργίου

Η εκδήλωση τελείωσε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν: 

Ø Ο Αδάμος Κατσιαντώνης,

Ø Ο Μιχάλη Χατζημιχαήλ,

Ø Το Χορευτικό Συγκρότημα του Δήμου Αγίας Νάπας

Και απονομή στους συμμετέχοντες μικρών αναμνηστικών δώρων. 

Βάλε τ΄ άσπρα σου – 25 χρόνια Μάνος Λοίζος: Συναυλία στα Πλαίσια του Φεστιβάλ Λάρνακας 2017, στον υπαίθριο χώρο του Παλαιού Υδραγωγείου / Καμάρες

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας*

     

25 Ιουλ 2017. Ώρα 21:00. Είναι η ώρα που περιμέναμε να ξεκινήσει η συναυλία του Παντελή Θαλασσινού, μαζί με την Ηρώ Σαΐα και των Κώστα Χατζηχριστοδούλου. Μαζί τους το φωνητικό σύνολο ¨Διάσταση» με την μαέστρο Ανδριάνα Σεργίδου.

     Φυσικά και αυτή  η συναυλία ξεκίνησε με 20 περίπου λεπτά καθυστέρηση. Εξάλλου ο κόσμος της Λάρνακας, ο συνήθως καθυστερημένος στις αφίξεις,  κρατώντας μια παμπάλαια παράδοση της τελευταίας στιγμής, συνέχιζε να έρχεται και μετά τις 9 το βράδυ. Ο υπαίθριος χώρος του Παλαιού Υδραγωγείου «Καμάρες» είχε διαμορφωθεί κατάλληλα από την Δημοτική αρχή, ώστε να έχει την δυνατότητα φιλοξενίας μια τέτοιας εκδήλωσης. Τα ξεχασμένα κομμένα χόρτα, κάτω από τις αμέτρητες πλαστικές καρέκλες που με κόπο και επιμέλεια είχαν τοποθετήσει οι Υπάλληλοι του Δήμου  και αρχικά ανέβαζαν την θερμοκρασία, δεν φάνηκε να ενοχλούν στη συνέχεια τους πολυπληθείς φίλους και ακροατές των τραγουδιστών, καθώς το ανάλαφρο απροσδόκητο ίσως και λόγου χώρου αεράκι, μετρίασε την ζέστη και κατέστησε ανεκτό το περιβάλλον. Όπως συνηθίζεται είχε οροθετηθεί ο χώρος για τους επίσημους και προσκεκλημένους, με πολλές περισσότερες καρέκλες από όσες πιθανόν να απαιτούνταν. Οι διοργανωτές φάνηκαν γενναιόδωροι, αλλά η μικρή προσέλευση επισήμων και προσκεκλημένων,  μέχρι τουλάχιστον την έναρξη της συναυλίας, ίσως κάνει ορισμένους να αναθεωρήσουν την πολιτική περί προσκλήσεων. Έτσι αναγκάστηκαν να επιτρέψουν την …κατάληψη και αυτών των θέσεων από τους κοινούς θνητούς, που δεν άφησαν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.  Οι προβολείς δημιουργούσαν πολύχρωμα σχήματα πάνω στους τοίχους του Υδραγωγείου, έσχιζαν τον ουρανό, ο ήχος πολύ καλός και δυνατός, καθόλου ενοχλητικός, η ορχήστρα δυναμική και… όλα έδειχναν ότι θα ήταν μια απολαυστική συναυλία.   Όπερ και εγένετο…

    Πρώτα εμφανίστηκε το Φωνητικό σύνολο «Διάσταση» φορώντας τις ολόασπρες φορεσιές, επιβλητικά ενδύοντας την σκηνή. Καθ΄ όλη την διάρκεια της συναυλίας, η απόδοσή της κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα και σίγουρα η μαέστρος κα Ανδριάνα Σεργίδου, δεν χρειάζεται τους δικούς μας διθυράμβους. Έξοχες φωνές, δουλεμένες με μαεστρία, επαγγελματισμός,  είναι ίσως κάποιους από τους χαρακτηρισμούς που θα μπορούσα να προφέρω, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Και με κατάπληξη διαπίστωσα ότι δεν χρειάστηκε κανένας πειραματισμός και καμία εκκωφαντική προσέγγιση των τραγουδιών. Αποδόθηκαν ως έπρεπε, με …θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό.

       Οι τρεις τραγουδιστές απέδειξαν για μια ακόμα φορά τις ερμηνευτικές ικανότητές τους. Παρουσίασαν με ζωντάνια τα διαχρονικά τραγούδια του Μάνου Λοίζου, δίνοντας τον απαραίτητο ρυθμό στον κόσμο όταν χρειαζότανε. Και σε μια ανάλογη συναυλία η συμμετοχή του κοινού αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα επιτυχίας. Θαυμάσια η Ηρώ Σαΐα, εξαιρετικός ο Κώστας Χατζηχριστοδούλου, ποιοτικότατος ο Παντελής Θαλασσινός. Δικαίως απέσπασαν το γνήσιο χειροκρότημα του κόσμου.

      Ο Δήμος Λάρνακας θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερη ικανοποίηση για την επιλογή του να εντάξει στο φετινό Φεστιβάλ αυτή την συναυλία. Του απονέμονται τα εύσχημα. 

·        Ο Δημήτριος Γκόγκας ασχολείται με την ποίηση 

και γράφει κάποιες φορές σχόλια 

για αυτά που είδε και παρακολούθησε. 

Συναυλία Κώστα Χατζή στον Δήμο Λιβαδιών την 14 Ιουλ 2017, γεννημένη από τα στέκια των Μπουάτ. Μαζί του εμφανίστηκε και η ξεχωριστή Χορωδία του Δήμου Λιβαδιών.

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας*

  

    Στα πλαίσια των Εκδηλώσεων Πολιτισμού του Δήμου Λιβαδιών (Καλοκαίρι 2017) παρακολουθήσαμε στη κατάμεστη πλατεία , στο Πάρκο Αγνοουμένων  της Κοινότητας, το βράδυ της 14ης Ιουλίου 2017,  την συναυλία του τραγουδοποιού και συνθέτη Κώστα Χατζή, συνοδευόμενο στο πιάνο από τον μαέστρο  Γιώργο Παγιάτη. Και για τους δυο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις τόσο για την μέγιστη προσωπικότητά τους, όσο και για την πολύχρονη προσφορά τους, στους χώρους της μουσικής που κινούνται και εργάζονται. Ο Κώστας Χατζής γεννημένος το έτος 1936, κλείνει πλέον την 8η δεκαετία της ζωής του. Η ιδιότυπη φωνή του, το ξεχωριστό ερμηνευτικό ύφος του, αναγνωρίστηκαν για μια ακόμα φορά επί σκηνής και είναι σίγουρο ότι τόσο οι θαυμαστές του, όσοι και οι λοιποί θεατές ικανοποιήθηκαν από την παράσταση.

 

Βέβαια οι καιρικές συνθήκες ήταν άκρως ακατάλληλες για να παρακολουθήσει κάποιος μια τέτοια συναυλία. Η αφόρητη ζέστη, ενισχυόμενη από υψηλό δείκτη υγρασίας δημιουργούσε πολλά προβλήματα στους θεατές που ματαίως αναζητούσαν λίγη δροσιά, στο πέρασμα μικρών κυμάτων αέρα που δημιουργούσαν οι εκατοντάδες πολύχρωμες βεντάλιες των γυναικών. Ειλικρινά θαύμαζα την προσπάθεια του κου K. Χατζή να άδει κάτω από το αφόρητο της νύχτας που ενισχυόταν και από την ένταση των φώτων. Λιτός, όπως πάντα συνήθιζε, με την κιθάρα και την συνοδεία ενός πιάνου, τραγούδησε τις μεγάλες,  γνωστές του επιτυχίες, δημιουργώντας ένα κλίμα «ανοικτής» μπουάτ. Οι στίχοι των τραγουδιών του πάντοτε επίκαιροι, με αναφορές πάνω σε κοινωνικά θέματα. Ο κόσμος σιγοτραγούδησε μαζί του και ο μεγάλος τραγουδοποιός χειροκροτήθηκε για την εμφάνισή του. Α μη τι άλλο, οι θεατές έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο την εκτίμηση στο πρόσωπό του και ο ίδιος τους το ανταπέδωσε.

Η Χορωδία των Λιβαδιών που συμμετείχε στην συναυλία, εξήλθε πρώτη στη σκηνή, και παρουσίασε τρία από τα τραγούδια που είχαν παρουσιάσει και στο 3ο χορωδιακό Φεστιβάλ του Δήμου τους. Το «O Fortuna ~ Carmina Burana» του Carl Orff, το  «Ζαβαρακατρανέμια» (Λάβαρα Μαύρα Ανέμισαν ) σε στίχους του Γιάννη Μαρκόπουλου και τελείωσαν την εμφάνισή τους με το παραδοσιακό τραγούδι «Πότε θα κάνει ξαστεριά» με παραφρασμένους τους στίχους (πολύ καλός ο στίχος που γράφηκε πρέπει να επισημάνουμε), δοσμένο και στην νοηματική γλώσσα. Συνόδευσε τον τραγουδιστή και άφησε άριστες εντυπώσεις, τόσο στο «Πάρε ένα κοχύλι από το Αιγαίο» όσο και στο «Αντίο» αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι τα αποτελέσματα μιας ουσιαστικής σκληρής δουλειάς, μόνο ως εξαιρετικά μπορεί να χαρακτηριστούν.

Ίσως το μόνο αρνητικό σημείο της συναυλίας η καθυστέρηση της έναρξής της κατά μισή ώρα, χωρίς να δικαιολογηθεί από κάποιον παράγοντα. Όμως όπως έχω πει και παλιότερα η καθυστέρηση δημιουργεί και το απαραίτητο κλίμα για την αποθέωση του Καλλιτέχνη.

Τελειώνοντας θα πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στον Δήμο Λιβαδιών για την διοργάνωση αυτής της Συναυλίας με την προτροπή καλύτερης συνέχειας και συνεχούς ποιοτικής ανόδου στις Εκδηλώσεις Πολιτισμού που διοργανώνει κάθε Καλοκαίρι.

·        Ο Δημήτριος Γκόγκας ασχολείται με την ποίηση 

και γράφει κάποιες φορές σχόλια 

για αυτά που είδε και παρακολούθησε. 

3ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Δήμου Λιβαδιών : Το Φωνητικό Σύνολο Λάρνακας έλαμψε με την παρουσία του

   

Πραγματοποιήθηκε την 7^η Ιουλ 2017 το 3^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ του Δήμου Λιβαδιών. Φέτος συμμετείχαν τέσσερα φωνητικά σύνολα, που το καθένα παρουσίασε από τέσσερα τραγούδια. Το Χορωδιακό Φεστιβάλ, ξεκίνησε δειλά το 2015 και ύστερα από δύο χρόνια τείνει να γίνει ένας σημαντικός θεσμός μέσα στα πλαίσια των Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων στη περιοχή μας. Πέρα από τα όποια τεχνικά και πρακτική προβλήματα που ευελπιστούμε να επισημανθούν από τους αρμοδίους και να εξαλειφθούν στο μέλλον, θα πρέπει να σταθούμε με θρησκευτική ευλάβεια στην χορωδιακή ποιότητα που εκλάβαμε παρακολουθώντας, ακροάζοντας όλα τις συμμετέχουσες χορωδίες. Είναι αλήθεια, ότι οι άνθρωποι του τόπου μας, ο λαός της Κύπρου, έχει μια προσεγμένη, ιδιαίτερη σχέση με την μουσική και μπορεί να εκφραστεί μέσα από αυτή ποικιλοτρόπως. Αυτή την αγαστή σχέση διαπιστώσαμε ακούγοντας την ερμηνεία Δημοτικών και μη τραγουδιών,  με σταθερά την άριστη δουλειά που συντελείται. Τα εύσημα πρωτίστως απονέμονται στους μαέστρους.

     Οι χορωδίες που συμμετείχαν στο 3^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ είναι οι κάτωθι:

Φωνητικό Σύνολο Δήμου Λάρνακας

Χορωδία του Δήμου της  Μόρφου

Χορωδία του Δήμου Στροβόλου

Χορωδία του Δήμου Λιβαδιών

     Οι Χορωδίες τόσο του Δήμου της Μόρφου αλλά και αυτή του Δήμου Στροβόλου, αν και παρουσίασαν ακούσματα πάνω στη συνήθη συνταγή ανάλογων εκδηλώσεων, χωρίς σημαντικές καινοτομίες ή ριψοκίνδυνους και τολμηρούς πειραματισμούς, εντυπωσίασαν με την παρουσία τους επί της σκηνής, την πειθαρχία και την αψεγάδιαστη εκτέλεση των τραγουδιών. Σταθήκαμε με προσοχή στο άκουσμα του Δημοτικού τραγουδιού «Μενεξέδες και Ζουμπούλια» καθώς και στον «Μύθο» σε στίχους Θρασύβουλου Σταύρου σε μουσική του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκη.

   

Η χορωδία του Δήμου Λιβαδιών, που ουσιαστικά έκλεισε και το φεστιβάλ, εντυπωσίασε για μια ακόμα φορά. Άριστη επί σκηνής, κινήθηκε τολμηρά, με πετυχημένους πειραματισμούς, έντονη δραστηριότητα των φωνών και επιμελώς δουλεμένο ρεπερτόριο. Ο κος Νικόλας Θεράποντος ως μαέστρος κατόρθωσε να μαγέψει και πάλι τολμώντας. Αν και το θρυλικό πλέον «O Fortuna ~ Carmina Burana» του Carl Orff ίσως κριθεί από μερικούς ως αταίριαστο στον χώρο και στον χρόνο, φάνηκε να ενθουσιάζει το κοινό. Και αλήθεια τι είναι ταιριαστό και τι όχι; Όσο για το «Ζαβαρακατρανέμια» μόνο με τον χαρακτηρισμό της αρτιότητας στην χορωδιακή απόδοση θα συμβιβαζόμασταν. 

      Η χορωδία του Δήμου Λιβαδιών είναι απολύτως σίγουρο ότι συνεχώς ταράζει τα νερά και αποδεικνύει σε κάθε εμφάνισή της πως το ακόμα καλύτερα, ακόμα ψηλότερα είναι ένας εφικτός στόχος. Ο Δήμος Λιβαδιών θα πρέπει να είναι υπερήφανος για το σύνολο αυτό και για τον δάσκαλο του.

      

Θέλησα να τελειώσω την ανάρτηση αυτή με αναφορά μου στο Φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας, γιατί κέρδισε τις εντυπώσεις, καθώς οι αλλαγές που  πραγματοποιήθηκαν στο σχήμα, απογείωσαν την απόδοση του.  Σε αυτή την εκδήλωση, ο μαέστρος Ανδρέας Γερολέμου επέλεξε να παρουσιάσει εκτός από το …ηρωικό άσμα « Ένα το Χελιδόνι» του Οδυσσέα Ελύτη και το Δημοτικό Τραγούδι «στο ΄πα και στο ξαναλέω» δύο τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Το «Σίδερο μ΄ ατμό» και τα «δυο παλτά» με πρωτόγνωρο τρόπο!  Στο τραγούδι  «Σίδερο μ΄ ατμό» η χορωδία βαθιά προσηλωμένη στις διδαχές του μαέστρου απέδωσε πέραν των όποιων προσδοκιών. Το τραγούδι απέσπασε το χειροκρότημα ακόμα και στην …χαλαρή πρόβα. Δικαίωση!

     Στο τραγούδι «δυο παλτά» οι τολμηρές χορωδιακές επιλογές του μαέστρου μπορεί αρχικά να φάνηκε ότι δυσκόλεψαν τους χορωδούς και το ... κοινό, όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν άκρως εξαιρετικό. Ουσιαστικά με τα τραγούδια αυτά το Φωνητικό Σύνολο αφήνει πίσω μια διαφορετική εποχή και προχωρά προς ένα ψηλότερο επίπεδο και σκαλοπάτι που πρέπει να διατηρήσει παλεύοντας συνεχώς. Στην προσπάθεια αυτή συμβουλή είναι, να φροντίσει και το όλο στη σκηνική παρουσία, κυρίως με την επιλογή μιας ενιαίας στολής.

    Στα τραγούδια « Ένα το χελιδόνι» και «στο ΄πα και στο ξαναλέω» με σολίστ τον Κυριάκο Σιάλαρο, απλώς απολαύσαμε την αρτιότητα, και την πληρότητα των φωνών.

    Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθεια αυτή στον Δήμο Λιβαδιών. Είναι μια οργάνωση που αγκαλιάζεται με μεράκι και αγάπη και της αξίζει να γίνει θεσμός και να αναβαθμιστεί. Αναμένουμε προσωρινά και ως του χρόνου…

Παρατήρηση: Οι φωτογραφίες ανήκουν πνευματικά στους δημιουργούς τους. Λήφθηκαν από τις σελίδες του Φωνητικού Συνόλου Λάρνακας και του Κου Ν. Θεράποντος στο διαδικτυακό χώρο του FB. 

100 Κιθάρες στην Λάρνακα

 Βρεθήκαμε χθες 5 Ιουλ 2017, στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο της Λάρνακας, προκειμένου να παρακολουθήσουμε τη συναυλία της Κιθαριστικής Ορχήστρας Κύπρου, που αποτελείται από ...100 κιθάρες. Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση ανήκε στον κο Αντώνη Κοτζιά ενώ την ορχήστρα διεύθυνε ο Κος Βαγγέλης Μπουντούνης. 

Συμμετείχαν οι :

α. Acordes Guitar Ensemble

β. Cyprus Guitar trio 

γ. Rumba Attack 

οι String Demons

καθώς και το Φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας υπό την Διεύθυνση του Μαέστρου Κ. Ανδρέα Γερολέμου. 

Τραγούδησαν οι Μάριος Ανδρέου και η κα Στάλω Παπαδοπούλου. 

   Η νύχτα ήταν πολύ δύσκολη. Κυρίως γιατί στην Ιδιωτική Τηλεόραση δέσποζε η μετάδοση του τελικού ενός παιχνιδιού που παρά τις γενικές επισημάνσεις ότι μείωνε την νοημοσύνη μας δεν μπορούσε να αγνοηθεί η τεράστια τηλεθέαση που είχε οπότε θα αποτελούσε και μικρό ή μεγάλο τροχοπέδη στην προσέλευση του κόσμου. Οι διοργανωτές πιστεύω ότι διαψευστήκανε, καθώς το θέατρο στο σύνολό του γέμισε από κόσμο, που για πρώτη φορά θα μένανε εμβρόντητοι από ένα θέαμα πρωτόγνωρο. Η Ορχήστρα έπαιξε κομμάτια γραμμένα ειδικά για κιθάρες ενώ μας γοήτευσε εκτελώντας με περίσσεια μαεστρία, έργα του Μάνου Χατζιδάκη και του Μίκη Θεοδωράκη. Καταλυτική η παρουσία του Μαέστρου κου Βαγγέλη Μπουντούνη, ο οποίος με την πείρα που διαθέτει κατόρθωσε να ενώνει τις μουσικές εκτελέσεις με λόγο που δεν κούραζε αντίθετα δημιουργούσε μία ευφορία και ευχάριστη διάθεση στο κοινό.  Δεν πέρασαν απαρατήρητες οι παρουσιάσεις των Acordes Guitar Ensemble, Cyprus Guitar trio  και Rumba Attack καθώς μετά το πρώτο αμήχανο βλέμμα των θεατών, κατόρθωσαν να ανεβάσουν τους ...τόνους και να λάβουν το δικαιολογημένο χειροκρότημα της επιβράβευσης.  Συγκλονιστικοί οι String Demons που έπαιξαν με πάθος διασκευές τραγουδιών. Θα τονίσω την παρουσίαση του ...η ζωή εν τάφω που κυριολεκτικά άφησε το κοινό να πάλλεται σε ένα εσωτερικό σοκ! Για τους τραγουδιστές Μάριο Ανδρέου και Στάλω Παπαδοπούλου, δεν χρειάζεται να γίνουν ειδικές αναφορές. Η παρουσία τους αξιολογότατη και η θετικότατη ερμηνεία τους απογείωσε τα τραγούδια. 

  Στο σημείο αυτό, θα ήθελα όμως να σταματήσω στην παρουσία του  Φωνητικού Συνόλου του Δήμου Λάρνακας. Φαίνεται ότι ο μαέστρος Κος Ανδρέας Γερολέμου, δημιούργησε μια άρτια καθ΄ όλα χορωδία. Καλλιτεχνικές φωνές, καλλιεργημένες, δουλεμένες με μεράκι, όμορφες παρουσίες και κυρίως μια μοναδική δυνατότητα να προσαρμόζονται με απόλυτη επιτυχία ακόμα και σε καταστάσεις απρόβλεπτες. Το φωνητικό Σύνολο του Δήμου Λάρνακας ξεχώρισε με την δυναμική του παρουσία και είναι σίγουρο ότι με την πειθαρχημένη ουσιαστική δουλειά προβάλλει ως μία από τις σημαντικότερες χορωδίες της Κύπρου. 

   Με όλα τα παραπάνω, αυτό που πρέπει να τονιστεί ως αποτέλεσμα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το άρτιο της οργάνωσης πάντα αναλογιζόμενοι τα ανθρώπινα μέτρα και τις δυνατότητες του Δήμου Λάρνακας. Αξίζουν,  σε όλους τους παράγοντες που συνετέλεσαν ώστε να παρουσιαστεί στους Λαρνακείς,  ένα τέτοιο θέαμα, συγχαρητήρια !

Συναυλία με 100 Κιθάρες στη Λάρνακα: Με μια άλλη ματιά όσα συνέβησαν στον χώρο του θεάτρου

                                                                                                         Παρατήρηση: Επειδή το κείμενο λογοκρίθηκε, παρακαλώ να διαβαστεί από τους έχοντες χιούμορ. 

Είναι μια απλή προσπάθεια να σατιρίσω κάποια γεγονότα 

που υπέπεσαν στην αντίληψή μου. στον χώρο του θεάτρου. 

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο

Όσοι βρεθήκαμε χθες 5 Ιουλ 2017, μετά τις 21:00 μ.μ , στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο της Λάρνακας, προκειμένου να παρακολουθήσουμε τη συναυλία της Κιθαριστικής Ορχήστρας Κύπρου, που αποτελείται από ...100 κιθάρες και ουχί 101 ή 99, με λίγη καθαρή ματιά θα γινόμασταν μάρτυρες δεκάδων περιστατικών που συν έβαιναν στις εξέδρες και με λίγη καλή πίστη, έδιναν τροφή κυρίως για αρνητικά σχόλια αλλά και αφορμές για παρεξηγήσεις, εάν η κάψα του καλοκαιριού λειτουργούσε ως έπρεπε, δηλαδή ως πυρίτιδα. Ευτυχώς πάντα για τους καλόπιστους κυρίως πρυτανεύει η λογική και  το πέρας της όντως αξιολογότατης συναυλία (χάρμα ιδέσθαι)ουδέν σχόλιο, τέλος καλά, όλα καλά.

Η συναυλία ξεκίνησε με λίγα λεπτά καθυστέρησε. Ως συνήθως. Κάθε διοργανωτής που θέλει να σέβεται τον εαυτό του και κυρίως τους θεατές θα πρέπει να καθυστερεί έστω και για λίγα λεπτά. Έτσι θα αλωνίσει λιγάκι στο μυαλό του θεατή και κυρίως αυτών που πιστεύουν ότι σε λίγο θα βγει από τα καμαρίνια λαϊκός αοιδός και θα τραγουδήσει το νταχτιρντί.

Η συναυλία ξεκίνησε αλλά ο κόσμος συνέχιζε να εμφανίζεται στο θέατρο  για αρκετά λεπτά ακόμα. Άνδρες, γυναίκες,  παιδιά που σκούζανε και φωνάζαν θέλω το, χωρίς κανείς να ξέρει τι ήθελαν ανεβοκατεβαίνανε τα διαζώματα και κυκλοφορούσαν κυρίως στον διάδρομο που οδηγούσε στο κυλικείο και στην τουαλέτα. Διότι τι να τις κάνεις τις 100 κιθάρες (δικές μας είναι;) εάν δεν έχεις στο χέρι ένα σάντουιτς με ρόστο και ψητή γαλοπούλα; Εάν δεν κρατάς ποπ-κορν ή μια παγωμένη πορτοκαλάδα ή χυμό, ώστε να έχεις την δυνατότητα ανάμεσα στο ντο και το φα να αφήσεις και ένα ρούφηγμα! Να γυρίσουν βρε αδελφέ να σε κοιτάξουν και 5 σειρές θεατών.

Ανάμεσα σε όλο αυτό το πανηγυράκι να σου και οι ξανθιές υπάρξεις με το τσιγάρο στο χέρι. Όχι που δεν θα κάπνιζαν. Δεν απαγορεύεται σου λένε. Μα αν δεν απαγορευότανε δεν θα υπήρχαν σταχτοδοχεία; Λογικό; Όχι με βάση τη νοημοσύνη τους. Σταχτοδοχεία υπάρχουν στην έξοδο. Σιγά μην κάνουν την διαδρομή Κ 38 / έξοδος για να σβήσουν ένα τσιγάρο. Δύο τσιγάρα πως κάνετε έτσι! Το σβήνουν κάτω από την σόλα του 12πάντοντου και πολύ μας είναι. Εν τω μεταξύ σιγοτραγουδάνε και ένα το χελιδόνι κι άνοιξη ακριβή, ανοίγοντας που και που το ντεκολτέ, αργοφυσώντας ανάμεσα στα στήθη και ανοίγοντας τα μπούτια να φυσήξει ο μπάτης. Ο παγοκόφτης μας έλειπε!

Στον χώρο των προσκεκλημένων υπήρχαν οι υπεύθυνοι επί της τήρησης του πρωτοκόλλου. Ντόπιοι διάσημοι παρέλασαν κομψά και άκομψα ντυμένοι, με ύφος 3 δέκατων αλλά και 4 και ΄5 βάλε. Κάποιοι βρέθηκαν εκεί χωρίς να το καταλάβουν και οι λοιποί τους έριχναν κοφτές ματιές δίκην μαχαιριών στα μάστερ σεφ. Ευτυχώς ήτανε πάντοτε παρούσα η αστυνομίας των selebrities και αποκαθιστούσε την τάξη.

Κάποια στιγμή, τι μια στιγμή, κάθε δέκα λεπτά ο μαέστρος ανέφερε και τον τελικό του survivor, ως πιθανό αντίπαλο της συγκεκριμένης συναυλίας. Για εμάς όλους τους παρόντες : 100 Κιθάρες – Μάριος / Ντάνος =1-0. Έτσι για να μάθετε. Δυστυχώς όταν γυρίσαμε σπίτι αυτοί ήταν ακόμα στην οθόνη ενώ οι καθαριστές στο κρεβάτι τους.

Αυτά εν ολίγοις και με μια γρήγορη ματιά συνέβησαν και ως παραλειπόμενα της συναυλίας και κυρίως στις εξέδρες. Περισσότερα στην επόμενη συναυλία όταν οι κιθάρες θα γίνουν 101 και το φωνητικό σύνολο της Λάρνακας θα αρνείται να άδει καθ΄ όσον τόση δόξα αξίζει κάτι παραπάνω. 

Κυπριακό Πρόβλημα: Μια άποψη και πρόταση

   

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας*

      Τα τελευταία χρόνια ζούμε μια πρωτοφανή κινητικότητα,  με συνεχείς διαβουλεύσεις εντός και εκτός Κύπρου, όπου οι πιέσεις από την φερόμενη ως Διεθνή Κοινότητα (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία κτλ)  είναι πολύ έντονες,  για την επίτευξη μιας λύσης του Κυπριακού Προβλήματος. Μιας λύσης που θα διασφαλίζει πρωτίστως τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής.
Όμως επί 42 χρόνια το θέμα δεν αντιμετωπίζεται ως ένα πρόβλημα διεθνές, αλλά ως ένα ουσιαστικό πρόβλημα μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Είναι όμως έτσι; Φυσικά και όχι. Τόσο οι Ελληνοκύπριοι όσο και οι Τουρκοκύπριοι επιθυμούν διακαώς μια λύση που θα ενώσει και πάλι τα δύο κομμάτια της μεγαλονήσου και θα τερματίσει την κατοχή του 37% και πλέον των εδαφών από την Τουρκία. Η Τουρκία ως η μεγαλύτερη δύναμη της περιοχής (ας μην γελιόμαστε….) φέρει την πρώτη ευθύνη για τα αδιέξοδα,  όλα αυτά τα χρόνια. Φέρει δε την απόλυτη ευθύνη για τις τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις στις συνομιλίες στην Ελβετία. Και το γνωρίζει αυτό. Γνωρίζει όμως πολύ καλύτερα ότι ο χρόνος που περνά, μετρά υπέρ της.

     Λειτουργεί ως ο απόλυτος ρυθμιστής της ζυγαριάς και οι υπόλοιποι είτε είναι εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Αγγλία) είτε όχι (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία κ.α)  απλώς παρακολουθούν και περιμένουν πότε θα διαμορφωθεί το κατάλληλο σκηνικό για να επιτελέσουν τον ρόλο του διαπραγματευτή, του ειδικού συνομιλητή ή συμβούλου, του διαμορφωτή θέσεων και φυσικά του καταλύτη στις αποφάσεις για την επίλυση του προβλήματος.  Η Ελλάδα έχει κρυφτεί πίσω από την πολιτική επιταγή ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει, ενώ η Αγγλία που κατέχει ως γνωστόν και το 3% του Κυπριακού Εδάφους κάνει έκτακτες εμφανίσεις κατά την προσφιλή της συμπεριφορά του διαίρει και βασίλευε, με αποτέλεσμα η Τουρκία να σέρνει τον χορό κατά το δοκούν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τελευταίες συνομιλίες πραγματοποιήθηκαν στην Ελβετία μετά από απαίτηση του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων που περιέργως από καλό παιδί των συνομιλιών κατάντησε κομιστής θέσεων της Τουρκίας.

   Οι συζητήσεις αναλώνονται σε διάφορα θέματα (Εδαφικό, Εγγυήσεων, Διακυβέρνησης κτλ) μεταξύ δύο κοινοτήτων, ενώ θα έπρεπε να γίνονται μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας ως χώρα που εισέβαλε και καταπάτησε την κυριαρχία ενός άλλου κράτους.  Η Τουρκία τότε και τώρα κρύβεται πίσω από τον τίτλο της εγγυήτριας δύναμης και καθοδηγεί τα βήματα του προβλήματος όπου θέλει και όπως θέλει, τερματίζει ή συνεχίζει τις συζητήσεις με θρασύτατη άνεση και δεν εφαρμόζει σε καμία απολύτως απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και δεν υποκύπτει σε καμία πίεση (αν υπάρχει τελικά αυτού του είδους η πίεση) από κάποια άλλη δύναμη ή οργανισμό. 

     Οι τελευταίες εξελίξεις και ειδικά οι πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με την επιδιωκόμενη λύση, με τη λύση που διαφαίνεται να προσπαθούν να επιβάλλουν στην Κύπρο,  δεν αφήνουν περιθώρια για επικροτήσεις αλλά για αρνητικούς προβληματισμούς. Οι περισσότεροι πολίτες της Κύπρου αισθάνονται ότι ο έλεγχος της κατάστασης ξεφεύγει από τα χέρια τους και ότι θα βρεθούν μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα καθόλου ευχάριστα για το μέλλον της πατρίδας τους. Ελλοχεύει πάντα και  το όνειρο του Παντουρκισμού, μιας επικίνδυνής θεωρίας που στραγγαλίζει οποιαδήποτε προσπάθεια χώρας και λαού που συνορεύει με την Τουρκία για επιτυχή επίλυση οιονδήποτε προβλήματος. Απαιτείται προσοχή και εγρήγορση.

     Πολλοί είναι αυτοί που διατείνονται ότι το πρόβλημα της Κύπρου μπορεί να λυθεί με απλούς τρόπους τηρώντας ουσιαστικά το διεθνές δίκαιο και εφαρμόζοντάς το, κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας. Από την πλευρά της χώρας δηλαδή που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και καταπατά τα κυριαρχικά και ανθρώπινα δικαιώματα ενός λαού.

 Τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει; Ένα τεράστιο ερώτημα που η απάντησή του δεν υπάρχει μέσα στη λύση που προωθείται. Σίγουρα υπάρχει μέσα στα όρια κάποιας συμφωνίας, αλλά όχι της συμφωνίας που τείνει να υπογραφεί. Υπάρχει στα κιτάπια όλων των εμπλεκομένων χωρών αλλά δυστυχώς κυριαρχεί η άποψη των δυνατότερων. Και ουσιαστικά δεν είναι σύμφωνη ούτε με το διεθνές δίκαιο ούτε συμβατή με τις επιθυμίες και τις απόψεις του πολιτών της Κύπρου. (Ελεύθερης και κατεχόμενης)

  Ας αναγνώσουμε αυτά τα στοιχεία που φορτίζουν αλλά και θεωρούνται απαραίτητα για την επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος. Δεν είναι άγνωστα αφού επί 42 συναπτά έτη απασχολούν τα εμπλεκόμενα μέρη γύρω από τις στρογγυλές τράπεζες και έχουν γραφτεί τόνοι βιβλίων και έχουν αναλυθεί από τους «σοφούς» πολιτικούς και διεθνολόγους.

        α. Διασφάλιση του ενιαίου κράτους και των θεσμών με την «μια ενιαία και αδιαίρετη κυριαρχία, τη μια διεθνή νομική προσωπικότητα και τη μια ιθαγένεια» Διασφάλιση των τριών βασικών ελευθεριών - ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης, ιδιοκτησίας.  Η ενωμένη Κύπρος θα διοικείται (όχι με τη μορφή της εναλλασσόμενης διοίκησης)  από ηγέτη που θα εκλέγεται με βάση τους δημοκρατικούς θεσμούς και ύστερα από καθολική εκλογική διαδικασία και θα έχει μία και μοναδική φωνή στους διεθνείς οργανισμούς. Η λύση θα πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα από τις δύο κοινότητας, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις.

        β. Τερματισμός της κατοχής με την άμεση απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας και κάθε άλλης ξένης στρατιωτικής δύναμης. Κατάργηση των εγγυητριών δυνάμεων και κατά συνέπεια του δικαιώματος οιοσδήποτε εγγυήτριας χώρας για στρατιωτική επέμβαση στη περίπτωση ανάγκης δημοκρατικής αποκατάστασης. Παραχώρηση του εδάφους των Αγγλικών Βάσεων στην Κυπριακή και άμεση αποχώρηση των αγγλικών αποικιοκρατικών δυνάμεων.

      γ. Αποτελεσματική αντιμετώπιση του εποικισμού. Η συστηματική αλλοίωση του πληθυσμού της κατεχόμενης Κύπρου είναι ένα διαρκές έγκλημα της Τουρκίας.

      δ. Επίλυση και διευθέτηση του ζητήματος των αγνοουμένων. Πρόβλημα που μάλλον έντεχνα αποσιωπάται τον τελευταίο χρόνο και ειδικότερα από την έναρξη και εντεύθεν των συνομιλιών.

      ε. Ουσιαστική διασφάλιση της οικονομίας της ενωμένης Κύπρου.

      στ. Τέλος ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Κύπρος μετά την επανένωσή της θα έχει την ίδια αντιμετώπιση και τύχη από την Διεθνή Κοινότητα και Οργανισμούς ενώ  το Ευρωπαϊκό κεκτημένο θα συνεχίζει να εφαρμόζεται χωρίς παρεκκλίσεις.

  Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η διαπραγματευτική πορεία που έχει ακολουθηθεί μέχρι και σήμερα, βασίζεται ουσιαστικά στις επιταγές της Τουρκίας. Περιθωριοποιούνται τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας καθώς και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ αλλά και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και εκεί Θα πρέπει να επικεντρωθεί ο αγώνας των Κυπρίων εάν θέλουμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα. Βέβαια στη συνεχή αυτή προσπάθεια, δεν μπορεί ο λαός να μένει απαθής. Και επιδίωξη της Κυπριακής Σοσιαλιστικής Δύναμης και Αρχής, να είναι ο κανόνας, ότι η δύναμη ενός κράτους έχει ως πηγή τον διαφωτισμό των πολιτών, και την συνεχή εγρήγορσή για αγώνες και θυσίες. Δεν είναι δυνατόν να διαμορφώνεται το μέλλον των παιδιών του, της πατρίδα του και ο λαός της Κύπρου να μένει καρφωμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του και να αλώνετε σε εμποροπανηγύρεις εντός των μεγάλων πολυκαταστημάτων. Οι αγώνες είναι ηλίου φαεινότερο ότι κερδίζονται στους δρόμους και  στις πλατείες.  Και είναι ένας αγώνας για την απελευθέρωση του νησιού από τους κατακτητές. 


*http://poetryfromcyprus.blogspot.com.cy/p/blog-page.html

Ένα βιβλίο Ποίησης σε καλάθι με προσφορές τευχών του "playboy" και ενός "φίλησε με"

Είχα βγάλει τον σκύλο μου βόλτα στην Παραλιακή οδό της Λάρνακας. Σκεφτόμουν πως χρειαζότανε και αυτό ένα περίπατο , παρ΄ όλο που υπήρχε ο κίνδυνος των ... περιττωμάτων και το αηδιαστικό εκείνο βλέμμα των ανθρώπων που σου καταλογίζουν στη στιγμή όλα τα δεινά της Παραλιακής. Ασχέτως εάν οι άνθρωποι τα βράδια κατουρούν, πετούν τα σκουπίδια τους μέσα σε σχισμένες σακούλες, αφήνουν στα κράσπεδα κουτάκια μπύρας και αναψυκτικών, πατούν και λιώνουν τα αποτσίγαρα τους κ.α Εφοδιάστηκα με όλα τα σύνεργα, ειδικό σακουλάκι, χαρτομάντιλα υγρά και ξεκίνησα. Μετά τις δύο πρώτες ψαροταβέρνες, έστριψα δεξιά και ακολουθώντας τη ροή του δρόμου, βρέθηκα σε ένα μπροστά σε ένα κατάστημα, λίγα μέτρα από το ησυχαστήριο, αναρρωτήριο της περιοχής Μακεντζυ, όπου μου κίνησε την περιέργεια το καλάθι με τις προσφορές, που δεν είχε τίποτα άλλο παρά βιβλία και περιοδικά. Ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. 

Πλησίασα και άρχισα έχοντας και στην αγκαλιά μου το σκυλάκι, να ψάχνω ανάμεσα στους τίτλους για οτιδήποτε θα μου τραβούσε την προσοχή μου.. Εκτός από ένα- δύο τόμους της Εγκυκλοπαίδειας του Χάρη Πάτση, κάποια βιβλία σχεδόν κατεστραμμένα τάξεων Δημοτικού και Γυμνασίου, βιβλία με αναφορές στην Κυπριακή Ιστορία, υπήρχαν διάσπαρτα τεύχη των περιοδικών playboy, με εξώφυλλα που λίγο ή πολύ όλοι έχουμε δει και θαυμάσει, αφού το γυμνό και το ημίγυμνο έγινε παγκοσμίως γνωστό από τους συντάκτες αυτού του περιοδικού. Μην ξεχάσω και το ελληνικό περιοδικό που είδα με τίτλο φίλησε με, όπου στην πρώτη σελίδα φιγούραρε γνωστή τηλεπαρουσιάστρια σε πόζα θεάς ή τέλος πάντως ημίθεας.  

Κάτω λοιπόν από αυτό τον όγκο των σεμνών περιοδικών και των κατεστραμμένων λοιπών βιβλίων βρήκα ένα βιβλίο Ποίησης. Τα Ποιητικά Άπαντα του Κύπριου ποιητή Παύλου Ξιούτα. (1908-1991) Σε άθλια κατάσταση, λερωμένο, τσαλακωμένο, γαριασμένο από την υγρασία, ουσιαστικά ετοιμοθάνατο. Πως βρέθηκε σε εκείνη την κατάσταση αναρωτιόμουνα. Ο κάτοχος θα έπρεπε να το είχα παρατήσει έκθετο στον ήλιο και τη βροχή ή να το είχε για αρκετό καιρό πεταμένο σε κάποια γωνιά του μπαλκονιού του. Το βιβλίο όπως ενημέρωνε η σύνταξη, είχε εκδοθεί τον Ιούλιο του 2008 από την εφημερίδα ΧΑΡΑΥΓΗ σε 15 χιλιάδες αντίτυπα.  Επειδή δεν είχα στη βιβλιοθήκη μου κάποιο βιβλίο αυτού του ποιητή, αποφάσισα ευθύς να το πάρω, αλλά του κάκου διαπίστωσα ότι δεν είχα μαζί μου χρήματα. Κάλεσα την πωλήτρια, μία κυρία που από τις κουβέντες που ανταλλάξαμε έδειχνε να κατάγεται από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μου είπε ότι το βιβλίο κοστίζει 3 ευρώ. Όταν την ρώτησα γιατί το έχει στον καλάθι με τα υπόλοιπα βιβλία η απάντησή της ήταν καταπέλτης. "Και που θέλεις να το έχω, σε ειδικό ράφι"  Της εξήγησα ότι θα το ήθελα και να μου το κρατήσει. "Δεν κάνουμε κρατήσεις μου είπε, άμα το θες πάρε το τώρα" 

Σηκώθηκα και έφυγα απογοητευμένος

Την επομένη πήγα και πάλι στο ίδιο κατάστημα ακολουθώντας τη συνηθισμένη διαδρομή. Στο καλάθι τα βιβλία και τα περιοδικά μου έδιναν την εντύπωση ότι δεν τα πείραξε κανείς. Ήταν στην ίδια θέση που τα είχα αφήσει και την προηγούμενη. Πήρα το βιβλίο ποίησης και ρώτησα την κυρία. Χθές μου είπατε ότι κοστίζει 2 ευρώ; ' Κάνεις λάθος" μου απάντησε "σου είπα 2, 95!" Της έδωσα τα 3 ευρώ και πήρα μαζί μου ουσιαστικά ένα νεκρό σωματικά βιβλίο. Αυτό που χρειάζεται είναι μια σωστή περιποίηση και ένα καλό διάβασμα. Η περιποίηση του έγινε και πήρε και τη θέση που του αξίζει. Τώρα δεν απομένει παρά η ανάγνωσή του. Έτσι θα αναστηθεί ....... σκέφτηκα. 

Στην Ελλάδα η Άννα των Ελλήνων

Έφτασε στην Ελλάδα η Χρυσή Ολυμπιονίκης του Ρίο Άννα Κορακάκη. Άξιο αναφοράς είναι ότι στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» υποδέχτηκε την Ελληνίδα αθλήτρια από την κυβέρνηση ο υπουργός Εσωτερικών κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής ενώ προς τιμήν της υπήρξε τελετή υποδοχής από στρατιωτικό άγημα. Συγκινητική ήταν και η παρουσία από απλό κόσμο ο οποίος έσπευσε να την αποθεώσει για το κατόρθωμα της.

Η Κορακάκη έγραψε με χρυσά γράμματα ιστορία στον Παγκόσμιο Αθλητισμό και ανέβασε την Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου. Δύσκολες οι συνθήκες για την προετοιμασία των αθλητών μας και με πολλά προβλήματα αφού τις περισσότερες φορές το κράτος είναι απών λόγω και των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα απόρροια λανθασμένων διαχρονικά πολιτικών αποφάσεων. Είδαμε και σε τι άθλιες συνθήκες πραγματοποιούσε η Χρυσή Ολυμπιονίκης την προετοιμασία της στο πρόχειρο σκοπευτήριο της Δράμας. Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους και εντός και εκτός Ελλάδος. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Όλα αλλάζουν μα όλα πάντα ίδια μένουν. Κάποτε με ρώτησαν να τους πω για το ποιαν θεωρώ καλύτερη κυβέρνηση. Και χωρίς δεύτερη σκέψη απάντηση ‘’..Η κυβέρνηση που δεν έχει έρθει ακόμη..’’!

Παρακολούθησα με περηφάνια και συγκίνηση την άφιξη της Κορακάκη στην Ελλάδα. Της αξίζουν πολλά μπράβο και ευχή όλων μας είναι να συνεχίσει με την ίδια αγάπη και αφοσίωση τον αγώνα της ούτως ώστε να βλέπουμε την Ελλάδα εκεί που της αξίζει στην κορυφή του κόσμου. Ευχή μου και άλλοι νέοι να ακολουθήσουν τα βήματα της Άννας. 

Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως 1 εικόνα μετουσιώνει 1000 λέξεις. Αυτό που με 'χάλασε' στην άφιξη της Άννας ήταν το αεροπλάνο που έφερε στην Ελλάδα την Χρυσή μας Ολυμπιονίκη. Θα ήθελα να ήταν η Ολυμπιακή Αεροπορία με τους Ολυμπιακούς Κύκλους για φόντο, που θα έκανε τον γύρο του κόσμου (σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα) παρά αυτό της Alitalia.. Γιατί; Γιατί εδώ είναι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε εδώ είμαστε κι εμείς για να έχει πάντα συντροφιά, η εθνική μας μοναξιά.

Ένα ευχαριστώ και μια συγγνώμη στην Άννα των Ελλήνων…

Σταύρος Χατζησάββας