Αγνοούμενοι / Κύρρης Κώστας

Βρήκαμε τώρα καινούργιο θέμα συζητήσεων

κατά τις ώρες της ανίας

κάθε απόγευμα στη δροσιά των κήπων.

ή κάτω από τις κληματαργιές.

στις λέσχες και στα καφενεία.

Μεθοδεύουμε την αναζήτηση

των χαμένων αδελφών μας,

αυτών που εγκαταλείψαμε στον πόλεμο

δίχως νερό και σφαίρες,

ψωμί κι ελιές

και ελπίδα.

Εχάθηκαν στο σκοτάδι της απομόνωσης,

δίχως έμπνευση και οδηγίες,

πώς ν' αγωνιστούν και να πεθάνουν

αποτελεσματικά

για την πατρίδα.

Εμείς δεν τους ξεχνούμε.

χάνουμε και συλλαλητήρια.

στέλλουμε αποστολές και τηλεγραφήματα

διαμαρτυρίας.

Αυτοί όμως θάναι πάντοτε λυπημένοι,

που άσκοπα εχάθηκαν

κι έδωκαν αφορμή

για τόσες άκαρπες ταλαιπωρίες

στους τυχερούς, εμάς.

Λευκωσία. 22.7.1986. 14.7.1989