Γιόμισε η σάρκα σου
τη ζωή των Κυπρίων
κι οι θελξίφρονες έρωτες
έχτισαν για πάντα εδώ
τη φωλιά τους.
Η φαντασία ζωηρή οργιάζει.
Του ποιητή το όραμα
και του τεχνίτη η σμίλη,
του φιλοτάξιδου
και του εμπόρου οι λαχτάρες
γίνουνται τέχνη,
που η αναύρα της,
ηδονή πάνδημος
στεατοπύγα!
Συθέμελα σείστηκεν
η πλάση, σαν ένοιωσε
την ομορφιά της ζωής
κι είδε τους Θεούς
να μοιράζωνται
την αθανασία των με τους ανθρώπους!
Δεινή Θεός η Παφία,
που όσο πιο άμετρη,
τόσο και πιο ωραία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου