Λεμεσός

Στ’ακροθαλάσσι σου υφαίνουν

γιρλάντες τ’ αφροκύματα.

Και στην καρδιά μας ανασταίνουν

γυμν’ αλαφροπατήματα.

Σεργιανάνε ανεράδες,

τραγουδάνε μαχαλάδες,

στ’ ακροθαλάσσι σου.

Ολ’ η πλάση ταρσανάδες,

αγαλλιάζουνε μανάδες,

στ ’ακροθαλάσσι σου.

Στ’ ακροθαλάσσι σου διαβαίνουν

όνειρ’ ελπίδες και ευχές.

Και στο γιαλό σου όλοι ξεπλένουν

βάσανα, πίκρες κι ενοχές.

Στ’ακροθαλάσσι σου αγναντεύουν

καράβια, πλοία, φορτηγά.

Κι οι παφλασμοί βρε πώς νταντεύουν

γυναίκες, γέρους και παιδιά.