ΔΙΔΑΧΗ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ / Ζυμπουλάκης Γιώργος

Τὸ ρολὸϊ

Στέκεται μπροστὰ

Σὰν ὀπτασία

Καθημερινῆς ἀμφισβήτησης τῆς βιοτῆς

Διαπερνᾶ τὸ παρελθόν

Προσπερνᾶ τὸ μέλλον

Κι ὄλα μαζί

Δημιουργοῦν ἀνακωχή ἀκηδίας

Ὁ δευτερολεπτοδείκτης

Σμιλεύει τὸ παρόν

Οἱ σκέψεις

Ἀνασυντάσσονται καὶ ἀναγγέλλουν:

Γιατί Ἐπειδή Διότι.

Ἅγιε γέροντα

Ἄν εἶχα τὸ ἀπλετο χαμόγελο

Τῆς ὕπαρξής σου

Θὰ διατηροῦσα

Τὸ ὄνομα τῆς γενέθλιας

Μοναχικῆς κουρᾶς σου

Ταπεινὸς μοναχός

Θυρωρὸς τῆς ἀγάπης

Ἔγκλειστος

Σὲ κελλὶ Ὁσιακό

Ἐρημίτης

Ἐκ χωρίου Ἁγίας Βαρβάρας.