Ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό...διωγμός....
ένα ταξίδι βουτηγμένο στο αίμα ,κλάμα και οδυρμό...
ένα ταξίδι στο άγνωστο ,στο πουθενά...
Σπαράζει η ψυχή,ο πόνος σκοτεινιάζει τη σκέψη,
τα πόδια κολλάνε στη γή,δύσκολη η εγκατάλειψη...
Η γή που ποτίστηκε με αίμα και με ίδρωτα,
η γή που τους γέννησε και ανάθρεψε...
εγκαταλείπεται με βαρειά καρδιά.
Όμως με βαρειά καρδιά σέρνονται στο πουθενά...
Στο ένα χέρι όλο το βιός,ένας μπόγος δεμένος,
μαζί με τα σακατεμένα όνειρα και τις κούφιες ελπίδες...
Στο άλλο χέρι ένα εικόνισμα συνοδοιπόρο και βοηθό,
στο δύσκολο ταξίδι του μισεμού.
Η σκέψη γυρνάει πίσω στους άθαφτους νεκρούς.
Οι στάχτες και τ’ αποκαϊδια εικόνες συμφοράς.
Ο πόνος και το κλάμα συντροφιά στο οδοιπορικό τους.
Εξάντληση ,κούραση και ο χάρος να φτερουγίζει όλο τριγύρω...
Στα μισά του δρόμου πολλοί λυγίζουν...οι δυνάμεις εξαντλούνται...
Στα πρόχειρα θαμμένοι έγιναν τροφή για όρνεα κ ερπετά.
Πεισμώνει το καραβάνι της προσφυγιάς,
περνά βουνά και ποτάμια,
φιλεύουνε την πείνα και τη δίψα,
η πίκρα ξηραίνει τα χείλη μα την ελπίδα την κρύβουν βαθειά.
Κουρσεμένα τα όνειρα ,λιγοψυχάνε οι ψυχές μα προχωράνε...
Η ελπίδα ποτίζεται με το δάκρυ και πεισμώνει...
Πεισμώνει για ένα χρέος στα μικρά παιδιά...να γλυτώσουν...
Σπέρνουν τον σπόρο στις ψυχές για μιά πατρίδα χαμένη μα όχι ξεχασμένη.
Ο σπόρος ποτίζεται με τον πόθο της νοσταλγίας,βγάζει ρίζες...
Οι ρίζες ποτίζονται για να μην ξεραθούν...
θυμούνται και ποτέ δεν ξεχνούν.
Πατρίδες χαμένες μα ποτέ ξεχασμένες.
Πόντος...Κύπρος...Μικρά Ασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου