,,,,ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΜΟΥ

Κερινεια μου πανεμωρφη
Οπως οι αλλοι μ’ουπαν 
Εγω δεν σε εγνωρισα 
Οι ξενοι ομως μ’ουπαν
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Λυπαμε πολυ Κερινεια μου
Που εισε σε χερια ξενων
Και σκορπισαν τα τεκνα σου
Και εισε σκλαβωμενο
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Κι’ο Καραβας Κερινεια μου
Πουναι και αυτος κοντα σου
Και σε κρατουνε Καραβα
Με τα υπαρχοντα σου
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ειναι πολυ λυπητερο
Να σας κρατουνε ξενοι
Και τα παιδια σου Καραβα
Τα πηρανε οι ανεμοι
,,,,,,,,,,,,,,,,,
Και εγω πονω αφανταστα
Γιατι και το δικο χωριο μου
Το καταχτησαν αγνωστοι
Και πιασαν το σπιτικο μου
,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μα μην λυπασε Καραβα
Και θ’αρθη παλη η μερα
Κα η καμπανες θα αντηχου
Ελευθεριας ημερα
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Μαρινα Τακκιδη (Καπετανου )

Ριζοκαρπασο αρ.54