Τα τηλέφωνα

Παύλος Δημητρίου Πικροδάφνης 

(Σατιρικόν)

Τώρα εις την Λευκωσίαν

εν να ανοίξει η εταιρεία

τηλεφώνων πιον σχολή

για να πάει όποιος θέλει

το τηλέφωνον να μάθει

τζιαι να το ξηφοηθεί.

*

Γιατί έσιει που φοούνται

προπαντός που τα χωρκά

το ακουστικόν να πιάσουν

τζιαι το φτιν τους να το βάλουν

για να ακούσουν καθαρά,

τζιαι στην μια μερκάν τ’ αφίνουν

έναν πήχυν μακριά

τζι έτσι ’εν ακούουν λέξιν

που τον άλλον που μιλά.

*

Φαίνεται πως είναι νόμος

όποιος  ―τζιαι ο πιο μιτσής―

το τηλέφωνον κτυπήσει,

να το θέλει πάντα βίαν,

γλήορα για να μιλήσει,

τζι άμα πεις «εν κρατημένον»,

εν ν’ ακούσεις θυμωμένα

«ώς ποσον να περιμένω;»

*

Κάποτε κτυπούσιν πέντε

τζιαι φωνάζουν μονομιάς,

τζι άμα πιάσεις ν’ απαντήσεις

έναν έναν στην σειράν

εν ν’ ακούσεις να φωνάζουν

«μα γιατί ’εν απαντάς;»

Κάποτες κτυπούσιν πάλιν

τζιαι ζητούν πέρσοναλ κολ

μα ξεχάννουν να σου ’πούσιν

του ατόμου που ζητούσιν

τ’ όνομάν του το μικρό,

τζι’ έτσι πιάνουν δικηγόρον

ενώ εθέλασιν γιατρόν.

*

Κάποιος ακτυπά στο κόλποξ

τζιαι ζητά βιαστικά

αριθμόν που το Βαρώσι.

Κάποιον όνομα ζητά

τζιαι τζιαμαί πα’ στο τραπέζι

το ακουστικόν κουμπά·

έσιει ράδιον ν’ ακούσει,

’κόμα δκυο που συζητούσιν,

κάποιον άλλον που μιλά,

τζι ’εν ακούει του τηλεφώνου

τόσην ώραν που κτυπά

τζι ύστερα εν να θυμώσει

πως πολλά εν να πκιερώσει.

*

Κάποιος άλλος εις το Κτήμαν

θέλει να τηλεφωνήσει

τζιαι ζητά το έρτζιεντ ’κόμα,

γλήορα για να μιλήσει,

―εν τον κόφτει που το χρήμαν,

ας πλήρώσει τζιαι διπλά―

’φίννει το ακουστικόν τζιαι φεύκει

πως του έτυχεν δουλειά,

τζιαι το σιέρι σου μουδκιάζει

που την ώραν που κτυπά :

’εν σου απαντά κανένας,

τζι ύστερα που επιστρέφει

χέμα ρέστα σου ζητά.

*

Το λοιπόν για τούτα ούλλα,

για να μεν τα ρίχνουμεντε

πα’ στον τηλεφωνητήν,

’ποφασίζει η εταιρεία

να ανοίξει την Σχολήν.


το διαβάσαμε και το αναδημοσιεύουμε από: https://allikypros.wordpress.com/category/%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1/