ΕΛΕΙΠΕΝ Ο ΧΑΝΟΥΤΑΡΗΣ

Που την ώραμ που γεννήθης,
πούσουμ μιαν οντζιάμ μωρόν,
που σ΄ αγάπησα τζαι στέκω
ως τωρά τζαί καρτερώ,
να μιαλύνης, να μυρίσεις,
τα γινής νόμου σειράν. 

Τζ΄ όπως κάμν΄ ο κόσμος ούλλος,
με αγάπην, με χαράν, 
να σου πέψη τους γονιούςς σου, 
νάρτουν, τζ΄ άσ΄ σε δώσουσιν 
οι γονιοί σου, να σαστούμεν
τζαί να μας χαρτώσουσιν. 

Μάλειπεν ο χανουτάρης
πώβκαλλα λοαρκασμόν
τζαί γυρίσαν οι ορπίες 
τζ΄ οι χαρές ούλλον καμόν.