ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Γεώργιος Κασάπης

Ο ήλιος της ελευθεριάς βασιλεμένα χρόνια ανέτειλ’ αβασίλευτα μέσ’ την ημέρ’ αυτή. Γι’ αυτό απέμειν’ αγία και θ’ απομείνει αιώνια μέσ’ την ελληνική ψυχή η πιο τρανή γιορτή. Ευλογημένη κι άγια απ’ του Θεού το χέρι κι απ’ των ηρώων τα αίματα χρυσόστολη τρανή. Η μέρα που στειλ’ ο Θεός τον άγγελο να φέρει τον κρίνο της ελευθεριάς εις την Παρθένα, Αγνή, Ηλιακτιδοφωτόλουστη απ’ την τρανή θυσία απ’ τα κορμιά που κάησαν στον εθνικό βωμό. Η μέρα που ‘δωσε ο Θεός στον κόσμο αθανασία κι’ από το σκότος της σκλαβιάς της λευτεριάς το φως. Είσαι η εθνική θεά και μέσα στο ναό σου κάτ’ απ’ τον τίμιο σταυρό το λάβαρο υψώθη, κι’ αντί κεριά κορμιά άναψαν στον Ιερό βωμό σου και προσευχής θυμίαμα από τον Διάκο εδόθη. Μη γοργοφεύγεις ένδοξη και τιμημένη μέρα, ημέρα που βαλσάμωσες κάθ’ εθνική πληγή κι’ έστησες εις τον Όλυμπο τη γαλανή παντιέρα σύμβολα της λατρείας σου στην Ελληνίδα γη. Κτυπά η καρδιά κάθ’ Έλληνα από το πέρασμά σου κι’ είν’ ο παλμός ακράτητος κι΄ο κτύπος της Ιερός. Μονάχα οι ξένοι δεν θέλουν να δουν την ομορφιά σου εσύ πού τους εχάρισες το άγιο σου φως. Ήλιε μου μη γοργοπετάς στο φωτοβόλο σου άρμα. Σταμάτησ’ εκεί που πατάς, μη βασιλέψεις πια, πριν τη σημαία που έστησαν μέσα στην Άγια Λαύρα δεν την ειδούμε να στηθεί και στην Αγιά Σοφιά.