Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

κέκκος ο καψουλάρης

Πέντ, έξι στίχους έκατσα σήμμερα για να γράψω
τον Κέκκον τον Καρίττεβλην για να σας περιγράψω.
Άδρωπον ίσιον τζιαι καλόν με αδρωπιάν τζιαι χάρη,
της Αραδίππου γνήσιον τέκνον τζιαι παλλικάριν.
Θυμούμαι που' μαστιν μιτσιοί τζεικάτω στην Τραχώνα
που παίζαμεντε ππιριλιά, χωστόν τζιαι ζύα -μόνα.
Μες στα χωράφκια ολημερίς γυρίζαμεν τα όρη,
νυχτώννεν τζιαι στρεφούμαστιν έσσω μας με το ζόρι.
Ο Κέκκος πάντα ομπροστά, ήταν ο αρχηγός μας,
ό,τι τζι αν εκάβναμεν ήταν καλλύττερός μας.
Αφού τζιαι με το λάστιχον που παίζαμεν στρουθούδκια,
πάντα ήτουν καλλύττερος που τ'άλλα κοπελλούδκια.
Ύστερα τζιαι με τα βερκά τζιαι το τζιυνήιν κόμα,
πάλαι πρωτοπαλλίκαρον είχαν τον στην Τραχώνα.
Ούλλοι τον εφωνάζαμεν Κέκκον τον Καψουλάρη,
όνομαν που'ν κοτσιάνιν του τζι άλλος έθθα το πάρει.
Εγιώ τον βάλλων πάντα μου εις την γραμμήν την πρώτην
τζια Τραχωνίτην γνήσιον βέρον Αραϊππιώτην.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΜΠΑΖΗΣ 

σημείωση: Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα: Η ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ (δΕΚ 2015) 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου