ΑΠΤΕΡΟΣ ΛΥΠΗ: Ποιητική Συλλογή του Μάριου Αγαθοκλέους εκδοθείσα το έτος 2012

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Αδέξιες σκέψεις
μονοδρομούν τη λογική μου

«Σε είδα όνειρο» της ψιθυρίζω,
«σαν βούττημαν ήλιου.

Σκόνη και πλήθος
να οδηγούνται αμετακλήτως
στα ψηλόλιγνα δένδρα.

Ήσουν κι εσύ εκεί
κλαίουσα.»

Το μαύρο ταιριάζει
σε αυτούς που το σκέφτονται.


**

Καθότανε στην άκρη της και αυλάκωνε κύκλους στους υγρούς κόκκους. Του φώναζε "Τι κάνεις;" Λες και δεν ήξερε πως του λείπει και η λύπη του είναι χωρίς φτερά

**

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ

Κτίζεις αυθαίρετα
χωρίς όρια
στο μυαλό μου.

Ανεξιχνίαστη στο χάρτη
ανεντόπιστη στη μνήμη.

Κι όμως υπάρχεις.

Οι ήχοι στο λουτρό σου
υπερχειλίζουν
και ως ιδρώτες πυρετού
διαμορφώνουν το σώμα μου.

Καταφθάνουν ειδικοί
με προϊστορικά εργαλεία
να σε οριοθετήσουν
στα λευκά μου σύνορα.

Παταγωδώς αποτυγχάνουν
κι εγώ απελπισμένος
τους φωνάζω,

«Ανίκανοι,
την αφήνετε χωρίς όρια
να με τρομάζει τις νύχτες;»