...
8
Λίγα τελικά πράγματα
δεν πεθαίνουν με το χρόνο –
ούτε καν με τη ζέστη του καλοκαιριού –
που είναι πάντα αφόρητη
και μόνοι ξαπλώνουμε τα βράδια.
Κανείς να μην μας ακουμπάει,
να μην μας αγγίζει…
κανείς.
δεν πεθαίνουν με το χρόνο –
ούτε καν με τη ζέστη του καλοκαιριού –
που είναι πάντα αφόρητη
και μόνοι ξαπλώνουμε τα βράδια.
Κανείς να μην μας ακουμπάει,
να μην μας αγγίζει…
κανείς.
12
Απ’ τη στιγμή που το ίδιο το φεγγάρι έχει αρχίσει να
ψεύδεται
πως να πειστείς
πως έρχεται το βράδυ;
ψεύδεται
πως να πειστείς
πως έρχεται το βράδυ;
13
Αν είναι η ποίηση ευλογία και χάρισμα
γιατί ούτε ένα καλάθι
δεν γέμισα με ψάρια;
γιατί ούτε ένα καλάθι
δεν γέμισα με ψάρια;
...
25
«Παρακαλώ μην αγγίζετε» και «προσοχή εύθραυστο»
– σκορπισμένες εντολές μες τη βιτρίνα.
Μα τι να σε κάνω Ομορφιά
σαν δεν μπορώ να σε αγγίζω…
– σκορπισμένες εντολές μες τη βιτρίνα.
Μα τι να σε κάνω Ομορφιά
σαν δεν μπορώ να σε αγγίζω…
«Δέκα μέτρα απόσταση» από τον πίνακα κρατήστε,
και από τα «είκοσι να απολαμβάνετε τη θέα».
Μα τι να την κάνω τη ζωή
σαν δεν με αφήνουν να τη ζήσω;
και από τα «είκοσι να απολαμβάνετε τη θέα».
Μα τι να την κάνω τη ζωή
σαν δεν με αφήνουν να τη ζήσω;
«Παρακαλώ μην αγγίζετε»
και προπαντός μην ξεχνάτε
«ό,τι από εδώ μέσα σπάσετε
το πληρώνετε ακριβά»…
και προπαντός μην ξεχνάτε
«ό,τι από εδώ μέσα σπάσετε
το πληρώνετε ακριβά»…
...
34.
Γελάω πολύ,
μα μια ζωή
είμαι για κλάματα.
Γελάω πολύ,
μα μια ζωή
είμαι για κλάματα.
35
Ξέχασες τη σκιά σου
Και αν θες περνάω
να την αφήσω έξω απ την πόρτα
Και αν θες περνάω
να την αφήσω έξω απ την πόρτα
37
Κάπου σε Ιούλη μέσα
ήρθαν καταστροφές,
μα η γιαγιά επέμενε
σχολείο να μας στέλνει
γράμματα για να μάθουμε,
που δε στείλαμε
ποτέ.
ήρθαν καταστροφές,
μα η γιαγιά επέμενε
σχολείο να μας στέλνει
γράμματα για να μάθουμε,
που δε στείλαμε
ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου