ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ : Ποιητική Συλλογή της Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Το βάρος της βροχής
έπεσε ανελέητα
στο μάλλινο παλτό του
και ο χειμώνας
έγινε ασήκωτος
στους ώμους του.


ΟΙ ΛΑΘΕΜΕΝΟΙ

των δεμένων φρυδιών τους.
Εκεί κρύψανε τις μέρες
που δεν ήθελαν να θυμούνται.
Εκεί μέσα τις θωράκισαν όλες.
Τους διέφυγε πως τα φρύδια
δε μένουν πάντα στην ίδια θέση.


ΜΑΤΑΙΩΣΗ


Τελικά, το σύννεφο πέρασε
χωρίς ν' αφήσει ούτε μια σταγόνα βροχής.
’δικα αγοράστηκαν οι ομπρέλες.
’δικα ανησύχησαν όσοι ήρθαν χωρίς αδιάβροχο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Δε μας ξεγελά ο ήλιος άλλη φορά!
Το μάθαμε το μυστικό του πια.
Ένα σύννεφο είν' αρκετό
για να γίνει ο καιρός και πάλι βροχερός!


ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ

Έπειτα από ταξίδι δύσκολο και μακρινό
έφτασε επιτέλους εκεί: στην καρδιά της !
Έκανε να περάσει.
Η πινακίδα τον σταμάτησε.
"Κατειλημμένη" έλεγε.

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ
ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ


Με συγχωρείς
που δεν έγινε η ευχή σου αποδεχτή.
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα
να πραγματοποιήσω τ' όνειρό σου.
Γι' άλλον έπεφτα χτες το βράδυ.
Δεν ήταν η δική σου σειρά.

Ο ΑΔΟΚΗΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ

Ο αδόκητος θάνατος του έρωτά τους
σε τόσο νεαρή ηλικία
δε συγκλόνισε κανένα δεν έντυσε στα μαύρα το λαό. Οι σημαίες δεν κυμάτισαν μεσίστιες
δεν κηρύχθηκε τριήμερο πένθος.
Η κηδεία του δεν έγινε "δημοσία δαπάνη"
δεν παρέστησαν
εκπρόσωποι της Πολιτείας και πλήθος κόσμου
δεν κατέθεσαν στεφάνους
κόμματα, σωματεία και οργανώσεις
ούτε καν εκφωνήθηκε επικήδειος
από κάποιο επίσημο
ή έστω από κάποιο φίλο ή συμφοιτητή.
Ούτε όμως κι εκείνοι τον πενθήσανε όπως του άρμοζε
με μαύρα γυαλιά και με την πρέπουσα αποχή
από τις μικροχαρές της καθημερινής ζωής.

ΜΕ ΣΠΟΥΔΗ

Αυτές τις λέξεις
θέλω να τις κρατήσω incognito
μέσα στο σώμα μου.
Γι' αυτό θα πρέπει
να τις μετακινήσω πάραυτα από την καρδιά.
Το δίχως άλλο
θα πρέπει να τις οδηγήσω
σε ασφαλέστερη περιοχή.
Κάπου που δε θα τις προδίδουν
χτύποι, αρρυθμίες και ακατάσχετες ταχυκαρδίες.

ΒΟΛΕΜΑ


Δεν προλαβαίνουμε τα υπόλοιπα.
Δεν τα ψάχνουμε άλλο πια.
Τα βολέψαμε κι αυτά καλά
σε κείνο το "και τα λοιπά, και τα λοιπά".