Μνήμη Αυγούστου / Τιμοθέου Ανδρέας

Μνήμη Αυγούστου 
Στη χώρα των συμβόλων Σου
τώρα πορεύομαι Κύριε
εσαεί αρυτίδωτος
θα ’θελα να πιστεύω.
Βλέπεις είναι η ψευδαίσθηση
τόσο κοντινή της προσδοκίας…
Κι όμως υπήρξες παιδί
μεγαλωμένο στην αυλή Της
που φρόντισε, αγάπησε, έθρεψε
και τελικά μεγάλωσε
μόλις το πρόδωσε ο χρόνος.
Ήτανε φαίνεται η στιγμή
να μάθεις
πώς είναι να ξεθάβεις τους νεκρούς
για παρηγοριά,
πώς είναι να τελείς μνημόσυνα
στη μέση τ’ Αυγούστου
για να λυτρώσεις το κενό
αυτών που έμειναν
και να καταλαβαίνεις τελικά
όσα απ’ αφέλεια σιωπούσες.
Μεγάλωσες και έμαθες
πως πιο κοντά στην προσδοκία
στέκει ακέραιη η προδοσία.