Μαραζωμενη η μμαδκιά το γέλιον εν της ντζηίζει
σαν εν ο πόνος σου κρυφός τζι άλλος εν τ'αγρωνίζει
Σαν το σαράτζιην στην καρκιά όμως γελάς ακόμα
τζιαι δεν εβκαίνει στεναμός που το δικό σσου στόμα
τζιαι δεν εβκαίνει στεναμός που το δικό σσου στόμα
πάντα νικάς τον πόνο σου εσέναν εν τσακκίζει ι
τζι απού τον πόνο δύναμην παιρνεις τζι εν σε λυγίζει .
τζι απού τον πόνο δύναμην παιρνεις τζι εν σε λυγίζει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου