Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Τις νύχτες κοιμάμαι σε φέρετρα κι όμως
πάντα ξυπνάω αθάνατος. Τη μέρα
σκάβω λάκκους μεγάλους
πάντα ξυπνάω αθάνατος. Τη μέρα
σκάβω λάκκους μεγάλους
για μικρόψυχα σώματα
1990
***
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
Όταν κοιμάται γυμνή
κορμί πανσέληνο
ομορφαίνει ο ύπνος της, φωτίζεται
ευωδιάζει γιασεμί το ερωτικό της όνειρο
κορμί πανσέληνο
ομορφαίνει ο ύπνος της, φωτίζεται
ευωδιάζει γιασεμί το ερωτικό της όνειρο
Όταν ονειρεύεται γυμνή
φωνές παιδιών γεμίζουν το δωμάτιο
μικρές απύθμενες φωνές που όλο ξεμακραίνουν
γίνονται θλίψη από ρεμπέτικα παλιά
ηλεκτροσόκ της μνήμης
φωνές παιδιών γεμίζουν το δωμάτιο
μικρές απύθμενες φωνές που όλο ξεμακραίνουν
γίνονται θλίψη από ρεμπέτικα παλιά
ηλεκτροσόκ της μνήμης
όταν κοιμάμαι
και
την ονειρεύομαι
γυμνή
και
την ονειρεύομαι
γυμνή
1991
***
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Τελειώνω και απέρχομαι.
Γονατισμένος
με μέλλον τυφλό
και κωφάλαλη σκέψη
στιγματισμένος από εχθρούς
και πρώην φίλους
ή
απλώς
περίλυπος
να σέρνω διαρκώς λαχα-
νιασμένος πτώματα λέξεων
από ποίημα
σε ποίημα
Γονατισμένος
με μέλλον τυφλό
και κωφάλαλη σκέψη
στιγματισμένος από εχθρούς
και πρώην φίλους
ή
απλώς
περίλυπος
να σέρνω διαρκώς λαχα-
νιασμένος πτώματα λέξεων
από ποίημα
σε ποίημα
από βιβλίο
σε βιβλίο
σε βιβλίο
1990
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου