Σαν δροσιά της βροχής
Στο στεγνό χώμα
Που βουλιάζει στο λήθαργο
Το χάδι σου
Και γαληνεύει
Και ηρεμεί.
Σαν
γλυκιά μελωδία
Που εισχωρεί σαν αίμα στις φλέβες
Που καίγονται
Και παραληρούν
Απ' το πόθο
Απ΄ το πάθος.
Σαν λάγνα μουσική
Που προκαλεί
Σ' ερωτικό χoρό
Τα δυο κορμιά
Που αδημονούν απροκάλυπτα
Να σμίξουν
Ανοίγοντας φτερά
Για
ταξίδια ηδονικά.
Σαν ανάλαφρο αγέρι
Καταλαγιάζει την τρικυμία
Των
αισθήσεων που παλεύουν
Καθώς το άγριο κύμα του πάθους
Κτυπιέται
Στη σάρκα που καίγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου