«Ατσιάττιστα - Ξητσάττιστα» (απόσπασμα) / Αριστοτέλους Τάσος

 «Πόσει αγάπην όμορφη, τζοιμάται μες στες έννοιες

Πόσει αγάπην άνοστην

 τζοιμάται μεθυσμένος». (σελ. 9)

«Πάνω στον σκάρνον έκατσεν, καβάλλαν η καμήλα

 τζ΄ ο σκάρνος ετραππήησεν

τζ΄εκάτσαν πα’ στην μούγιαν». (σελ.11)

 «Δώσμου, λαλώ σου, δκυό φιλιά τζ’ ο κόσμος εν δικός μου

 τζ’ ας ιγρωστώ ποτζεί ποδά

 τα μαλλωτζιέφαλά μου». (σελ.12)  

 «Ήρτα ανώρας έσσω σου, τζ’ ήβρα σε πα’ στην τάβλαν

 τιτσίραν, αναβράκωτην

 τζ’ έπιασεν με το γέλιος». (σελ.14)

«Στο περιγιάλιν παρπατά, τα τζύμματα χασκιάζει

τζαι τραππηούσιν πάνω της

 τζαι ππέφτουν πεθαμμένα». (σελ.17)  

 «Θωρεί με τζαι μιτσοκαμμά, πάλε χαμογελά μου

 έρκεται η αλλήθωρη

 πάει στον διπλανό μου». (σελ.18) 

 «Έσει ο κόσμος θεμελιούς, μ’ αρκέψαν τζαι ταράσσουν

 Εν ούλλα που σαπίσασιν

 τζ’ εμείς τζαι οι αγάπες». (σελ.23)  

 «Επήα τζ’ ήβρα τον λαόν, πουκάτω στην παλλούρα

 σύρνω του ρότσο εν πλάσκω

έσει ελιές η κούμνα». (σελ.24)