Ταξίδια / Ξιούτας Παύλος

Βυθίζομαι στα χάη των λογισμών μου και ξεχνιέμαι 
ή ταξιδεύω στα φτερά απάνου του ονείρου 
και χάνομαι σαν μια σταγόνα γαλανή του απείρου. 
Έχω χαρά που ζω τον εαυτό μου μόνος, 
τρελός κορυδαλλός που τη ζωή του, 
για να πρωτοφιλήσει την Αυγή, την ασωτεύει.* 
Δε θα μπορούσα να υποφέρω τους ανθρώπους, 
αν μού ’λειπαν ετούτα τα ταξίδια, 
και κάθε μέρα μου θα ήταν, 
μια με την άλλη, ανούσια, όμοια κι ίδια.

*ασωτεύει: σπαταλά, χαραμίζει