ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ / Μαρούλλα Πανάγου

Ηθελες έλλε τζιαι καλά να μπεις μες στην καρκιά μου
τζι είπες μου ότι θέλεις με, τζι επέλλανες μιτά μου
“Να το πιστέψω δύσκολο τες τσιόφτες σου να κόψεις”
είπου σσου τότες ,να χαρείς αλλού ν'αναορέψεις

Μα σου ατού! τζιαι γιναξιής όσον εν παίρνει άλλο
τζιαι το κακόν εγίνητζιεν απού μιτσίν μεάλο
άρκεψες να 'ρκεσαι στον νουν εσού την κάθη μέρα
τζι' ας σ' έδκιωχνα εν έφευκες πρωίν για την εσπέρα.

Στην σκέψη μου σουν τακτικά τζι εθώρου 'σσε ομπρός μου
η γνώμη μου εγύρισεν τζι αγάπησά σε φώς μου .
Τζι είπα σου πότε 'ννα μπορείς εμείς για να βρεθούμεν
να δούμεν αν ταιρκαζουμεν οι δκυο ν'αγαπηθούμεν

Μα σαν σού τό' πα άρκεψες πίσω εσού να κάμνεις
εφοητσιάστεις τζι αφορμή γυρεύκεις τζι' ας με χάνεις
Σαν σου συντήχαννα' φευκες, μέρες να μου συντήσεις
τζι άφηννες με να καφκουμε πριν να μου απαντήσεις

Απου την μιαν με έθελες μα που την άλλη τρέμει
που μέσα η καρτούλλα σου γυρίζει σαν ανέμη
πάλε σε ξαναρώτησα τι θέλεις πιον που μένα
αν ένι τζιαι μετάνωσες να γίνουν περασμένα

Τζιαι να πετάσεις για αλλού να κάμεις την φουλιά σου
μ άλλην αγάπη για να βρεις να μπει στην αγκαλιά σου
Το “θέλω” σε που τ' αγαπώ “ το'να μακρά που τ'άλλο
μα δα που φτάσαμεν τωρά, ξέρε δεν πάει άλλο

Πονεί η καρκιά σαν σου λαλεί ότι ποσιαιρετά σε
εν σταματά να σ' αγαπά τζι ακόμα εζητά σε
Αμμά την σφίγγω να γενεί πέτρα στην δύναμή μμου
τζι απού τα τώρα τζιαι να πά στην στράτα μανισιή μου

τζι η άλλη πον ναν τυχερή τζιαι ταίριν της πον να σαι
μεσ το βασιλειο του έρωτα μετά της σαν τζιοιμάσαι
Να ζιεις για πάντα στην χαρά τζι εμέν σαν με ξηχάσεις
με ειχα σε, με εισιες με τίποτες εν θα χάσεις

Τωρα λαλώ σου “στο καλόν” ετσι τουν το γραμμένο
άλλα λαλούσαμεν εμείς τζι αλλα το πεπρωμένο
να το αλλάξει μμάδκια μου κανένας εν ημπόρει
τζιαι πάντοτες το ριζικόν έσιει δικόν του στόρυ .