H ΓΑΒΑΘΑ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

 
H   ΓΑΒΑΘΑ

Της  Παρασκευής  ο  εσπερινός
ψηλαφούσε κεκοιμημένη αθανασία
κεντημένη στους  σήμαντρου  τους  παλμούς
κι η γυναίκα  έβγαζε  τη  γαβάθα
σ’ένα  του Αιγαίου  πεζοδρόμιο
αντίκρυ  στ’  Αγιονόρος.
Ρεβίθια  αχνιστά   ξενοδοχούσε  η  γαβάθα
ζεστοκούλουρο  κι ένα  κανάτι   στο  πλάι
καλοτύχισμα  των αστεριών
π’  αποχαιρέτησαν  της  φθοράς  τις  παλινδρομήσεις
φίλεμα  τ’  άδειου  αδελφού
ζητιάνου  των  ανέμων.
Ήρθε  μια  Παρασκευή 
γαβάθα ορφανεμένη
λυχνάρι  που ‘σβησε   η  γυναίκα
ψυχή λευκόφτερη  πια 
 ενορχήστρωνε στις  δόσεις  της  αγάπης προσευχές
κι έκανε  τη  βροχή αρτηρίες  υδάτων
 στο κανάτι να  μαζεύουν τους  αέρηδες 
τ΄ αρτύματα  να  εξαχνώνουν
που ‘βαζαν στην  κατσαρόλα
νεράιδες των  τέμπλων
κι  αρχάγγελους  να  ρίχνουν  προσκλητήρια 
στα κανάλια  της  ανάγκης
φίλος, διαβάτης, μα  κι εχθρός
να  φάει, να ξαποστάσει.