Κάθε φορά που άπλωνε το χέρι
έμοιαζε άσκηση καθορισμού ορίου
της αστραπής στο βλέμμα
κάποτε νόμιζε θα έφτανε τον στόχο να αδράξει
να τον κλειδώσει με δείκτη και αντίχειρα
στην απαλή γωνία βεβαιότητας
το όχι δεδομένο την βεβαιότητα ζηλεύει πάντα
αλλά ο στόχος όλο έφευγε
υπάκουος στο κέλευσμα των στοιχισμένων
σε ευθύγραμμη σειρά προσηλωμένων μυρμηγκιών
η άπειρη διαδρομή δεν καθορίζει
κανένα τέλος μήτε αρχή καμία
και όχι όπως περιγράφεται στις άγραφες
μας εμμονές ο ίδιος τοποθετείς
σε φανερό σημείο
το ποθητό σου αποτέλεσμα
και με προσποίηση ερευνητή δήθεν
περιπλανιέσαι να το βρεις ακόμη
και τις στείρες ευκαιρίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου