Ελένη: Ποιητική Συλλογή του Στέλιου Στυλιανού από τις εκδόσεις Κέδρος

Σου είπα: "Είμαι άντρας"

Ένιωσα πως γύρεψες στο βλέμμα μου την αρχή και το τέλος

(Ήταν ο τι έλειπε

απ' όλο το ενδιάμεσο

το πριν και το μετά

που ήταν ήδη δικό σου

Επειδή ήσουν γυναίκα)

***

...Ακόμα νιώθω τη μυρωδιά

και γυρίζω το βλέμμα μήπως και καταλάβω από πού

Ανόητε, πώς θα δεις μυρωδιές;

Και όμως γυρίζω ξανά και ξανά

Πού είσαι; ...

***

...Και στα χέρια να κρατάνε αγκαλιά

χιλιάδες λουλούδια

σαν ντάμες σε χορό 

σαν σημαίες μιας άλλης γης που πεθυμάμε...

***

Φοβάμαι, τρέμω, λυγάω

Ποιος δρόμος είναι αρκετός;

Γιατί ο αέρας φυσάει δυνατά;

Εχω σκόνη στα μάτια, δε βλέπω

Είμαι ξυπόλητος, πονώ

Από πού περίσσεψαν τόσα καρφιά;

Ποιος σκόρπισε τόσα αγκάθια;

Κι οι γραμμές παρά μόνο ευθείες δεν είναι

Περνούν μέσα από πολλά

Πορείες που σε ζαλίζουν, σε παρασέρνουν

σε κάνουν ίσως να πέσεις

Μα πάντα σίγουρα να δεις τα πραγματα με άλλες γωνίες

διάφορες ταχύτητες

και εικόνες που ζωγραφίστηκαν για να μπορέσεις να δεις παρακάτω

Εκεί, στην άκρη μιας ζωής 

που όλο σε περιμένει

και κάθεται και μετρά τους αναστεναγμούς και τις αγωνίες σου

μια Ελένη

Ποιος είπε ότι το φως ταξιδεύει ευθεία;

(Στέλιος Στυλιανού,"Ελένη", εκδ. Κέδρος, 2016)