'Ητανε μια παρηγοριά
ότι με είχες στην καρδια
Μα βάρυνε ο ουρανός
μοιραία ήρθε ο χωρισμός
το όνειρο γκρεμμίστηκε
λες κι η καρδιά δανείστηκε
Λίγη χαρά που έζησε
σαν αστραπή αναβόσβυσε
Τώρα θυμάμαι τα παλιά
κι η γκρεμμισμένη μας φωλιά
Γεμάτη απ' την ανάμνηση
“γιατί” χωρίς απάντηση
Ήτανε μια παρηγοριά
μι'ανάσα και μια ομορφιά
Να ξέρω ότ' ήσουν εκεί
κι η κάθε μέρα Κυριακή
Τώρα σ' ευχή παρακαλώ
ότι για σένα είν' το καλό
στον νέο δρόμο σου να βρείς
κάθε χαρά της Κυριακής.
Ναν η ευτυχία περισσή
χαμόγελο κι ανάστασή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου