Ο ΧΡΟΝΟΣ / Πανάγου Μαρούλλα

Κάποτε είχα την φουρτούνα στην ψυχή
μα τώρα μια γαλήνη με τυλίγει
Στα χέρια του Θεού που μ' ευλογεί,
ο πόνος κι η μελαγχολία έχουν φύγει

Γαλήνη το πρωί και ξεγνοιασιά το βράδυ
λευκός ο ύπνος μου χωρίς τον στεναγμό
τώρα κοιμάμαι σαν παιδάκι στο σκοτάδι
και μέσα' στ' όνειρο ταξίδι φεύγω μακρινό

είν μακρινός ο καημός πια της αγάπης
κι ας κράτησε για μένα μια ζωή
δεν πήρα μερτικό ποτέ απ' την χαρά της
βράδυ την γνώρισα κι εχάθει το πρωί.

Όμως χαλάλι της κι ας μια στιγμή και μόνη
την ευτυχία γνώρισα σε μιά γλυκιά ματιά
κι ένα φιλί που καίει μα και που λειώνει
τα “πρέπει “,τα “γιατί “τα “μη “απ' την καρδιά

Μα όλα ο χρόνος πάντα τα γιατρεύει
και φέρνει λύτρωση του πόνου και γαλήνη
Η ηρεμία τίποτ' άλλο δεν γυρεύει
κι όσο μεγάλη η πληγή πάντα την κλείνει