Και μετά σίγησε ο ουρανός / Π.Στυλιανού

Ήρθε κάποτε η νύχτα
για να μας πει μια καληνύχτα.
Απλώθηκε στη γη και την έπνιξε μες το σκοτάδι
στη στιγμή.
Φοβήθηκαν οι άνθρωποι έψαχναν για λίγο φως
κι εκείνη κυβερνούσε λες κι ήτανε αρχηγός.
Δειλά, δειλά ένα αστεράκι
ανεβαίνει εκεί ψηλά
τη νύχτα να φωτίσει να της δώσει ομορφιά.
Άμα είδε η νύχτα το στολίδι
του φωνάζει στο λεπτό
«Δεν φωνάζεις τ’ αδελφάκια σου για να κάνετε χωριό;»
Κι αυτό απ’ τη χαρά του
λαμπιρίζει σαν τρελό
και τα βλέπεις όλα
να ανεβαίνουν στο λεπτό.
Και έτσι η νύχτα ντύθηκε μ’ αστέρια
για να πάει σε χορό,
μιας και το μαύρο το φουστάνι
έγινε πια λαμπερό.