Όχι δεν θρηνώ για τους γνωστούς
Και αγνώστους μας νεκρούς
Δεν θρηνώ Αυτούς που έδωσαν
Ότι πολύτιμο έχουν
Την χρυσόμαλλη νιότη
Για αυτούς που πήραν
Της αθανασίας το δρόμο
Σπαρμένο από όλων τα λουλούδια
Της Γης
Πουλιά να τους κελαηδούν
Γλυκά, τρυφερά
Κλαίω για αυτούς που ζουν
Σε μία μαύρη άβυσσο
Που ζουν χωρίς τη ζωή
Λούζονται ακόμα στα λασπόνερα
Βουλιάζουν στο βούρκο
Θρηνώ για αυτούς που βαδίζουν
Τυφλά και ανέμελα
Στην έτοιμη να πυροδοτηθεί
Γη μας
Θρηνώ γι’ αυτούς που αγαπούν
Μονάχα την άνοιξη
Όχι, δεν θρηνώ γι’ αυτούς
Που την φέρνουν
Και πάντα αθάνατοι μένουν.
Και αγνώστους μας νεκρούς
Δεν θρηνώ Αυτούς που έδωσαν
Ότι πολύτιμο έχουν
Την χρυσόμαλλη νιότη
Για αυτούς που πήραν
Της αθανασίας το δρόμο
Σπαρμένο από όλων τα λουλούδια
Της Γης
Πουλιά να τους κελαηδούν
Γλυκά, τρυφερά
Κλαίω για αυτούς που ζουν
Σε μία μαύρη άβυσσο
Που ζουν χωρίς τη ζωή
Λούζονται ακόμα στα λασπόνερα
Βουλιάζουν στο βούρκο
Θρηνώ για αυτούς που βαδίζουν
Τυφλά και ανέμελα
Στην έτοιμη να πυροδοτηθεί
Γη μας
Θρηνώ γι’ αυτούς που αγαπούν
Μονάχα την άνοιξη
Όχι, δεν θρηνώ γι’ αυτούς
Που την φέρνουν
Και πάντα αθάνατοι μένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου