Η ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΡΑΝΤΙ: Ποιητική Συλλογή της Μυριάνθης Παπαονησιφόρου εκδοθείσα το έτος 2004 / Τιμήθηκε με κρατικό βραβείο ποίησης

...

Δεν είναι αυτό το σπίτι μου σας λέω
Εγώ είχα ένα κλήμα στην αυλή
βέρικο
Η πόρτα μου ήτανε μεράντι
-ξύλο πρώτης ποιότητας –
με δυο μικρά παραθυράκια στα πλάγια για τον αέρα
Ύστερα
στο σπίτι εμπρός
δεν είχαμε κανένα πεύκο
μήτε κι ελιά στο πεζοδρόμιο
ούτε κι αυτό
το θεόρατο κυπαρίσσι στο πλάι
Ε, ναι
τα παράθυρα ήτανε βαμμένα
σε γκρίζο χρώμα σαν κι αυτά
μα πάλι το δικό μου σπίτι
χώριζε με χαμηλό τοίχο
κι από κει μιλούσα με τη γειτόνισσα
-ανταλλάζαμε κάποτε και φαγητό –
Δεν είναι αυτό το σπίτι μου σας λέω
Εγώ το είχα μόλις χτίσει
κι ήταν ολοκαίνουριο
Ε, ναι
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε
και φυσικό να έχει παλιώσει

...

Δεν είναι αυτό το σπίτι μου σας λέω
Τα σκαλάκια από το δρόμο
ήτανε μόνο δύο
– αν θυμάμαι καλά –
κι αυτές οι πέτρες στο περιτοίχισμα
θαρρώ δεν το’ χαμε φτιάξει έτσι
ούτε και είχαμε αυτή
την ξύλινη βεράντα στην είσοδο
τζαμαρία είχαμε
-ναι σας το ξανάπα αυτό –
Κάτι
κάτι μου θυμίζει
αυτό το σήμαντρο στην πόρτα
μα σας είπα
η δικιά μου ήτανε μεράντι
Μπορεί όμως και να’ vaι το σπίτι μου
Η γειτονία ήτανε καινούρια
Φτωχόκοσμος

...

Αυτό είναι το σπίτι μου
λέει η φωνή της
από τα τρίσβαθα του Άδη
σπασμένη σαν ηχώ
σε διάσελα βουνών
Ναι αυτό είναι το σπίτι μου
Χωρίς τα κλήματα
χωρίς την πόρτα από μεράντι
χωρίς το κοτέτσι
χωρίς την οκταήμερη φωτογραφία
χωρίς το τραπέζι της μάνας μου
χωρίς
χωρίς
χωρίς
το σπίτι μου Γεννησαρέτ 3 A
...