Είναι κάτι ώρες που 'ρχονται έτσι απροσκάλεστες και στρογγυλοκάθονται
στο περβάζι .Εκει του παραθυριού που το ανοίγει η μνήμη κι αναθυμάται
Τότε οπου παιδί ακόμα βιαζόσουν να μεγαλώσεις .Να ξεφύγεις κι επαναστατούσες στα “πρέπει” που σου επέβαλαν .Εκείνα που θα δημιουργούσαν το καλό παιδί .
Μα εσυ διψούσες την επανάσταση .Εκείνη που δεν τόλμησαν ούτε τα ενήλικα χρόνια σου να αναγερτούν Απλά σε υπόταξε η ζωή .
Κι όμως αγαπούσες κεινες τις ώρες .Εκει όπου η μνήμη σε παίρνει στο παλιό τ'ανώγι .Σε κείνες τις εφηβικέςσου αγάπες που τόσο αθώες έμειναν μεσ στο μυαλό σου .
Αγνά τοτε τα χρόνια κι εσύ με τα όνειρα και τ'αστρα στα μάτια ,να θαρείς μπορούσες να κατακτίσεις τον κόσμο .
Ύστερα ο κόσμος κατάπιε εσένα .Σε μια γωνιά του ανώνυμη χάθηκες κι ας κρατούσες σφικτά τα πιστεύω κια τα όνειρά σου . Εκείνα που σε ταξίδευαν όπου εσύ ήθελες .Εξωπραγματικά μα πίστευες πως θα γινόντουσαν η πραγματικότητά σου .
Κι όταν κάτι τ'αγαπάς με όλη την καρδιά και όλη την διάνειά σου στο τέλος θα δικαιωθείς .Φτάνει ποτέ να μην επιτρέψεις σε κανένα να το πατήσει με τα λερωμένα του πόδια .Ετσι δεν έλεγε ο μεγάλος Μαχάτμα Γκάντι ;
Τ'αντάμωσες στο τέλος καρδιά και κείνες οι ώρες που ονειρευτηκες τώρα τις έχεις συντροφιά . Μαζί τις κουβαλά η ψυχή σου έτσι που δεν είσαι μόνη ποτέ .
Η επανάστασή πραγματοποιηθηκε σαν κατάλαβες πως ήταν η διαφορά σου
Την αποδέκτηκες κι ένοιωσες πλήρης σαν είσαι το πρωτότυπό σου και ποτέ δεν θα γίνεις αντίτυπο κανενός ..
στο περβάζι .Εκει του παραθυριού που το ανοίγει η μνήμη κι αναθυμάται
Τότε οπου παιδί ακόμα βιαζόσουν να μεγαλώσεις .Να ξεφύγεις κι επαναστατούσες στα “πρέπει” που σου επέβαλαν .Εκείνα που θα δημιουργούσαν το καλό παιδί .
Μα εσυ διψούσες την επανάσταση .Εκείνη που δεν τόλμησαν ούτε τα ενήλικα χρόνια σου να αναγερτούν Απλά σε υπόταξε η ζωή .
Κι όμως αγαπούσες κεινες τις ώρες .Εκει όπου η μνήμη σε παίρνει στο παλιό τ'ανώγι .Σε κείνες τις εφηβικέςσου αγάπες που τόσο αθώες έμειναν μεσ στο μυαλό σου .
Αγνά τοτε τα χρόνια κι εσύ με τα όνειρα και τ'αστρα στα μάτια ,να θαρείς μπορούσες να κατακτίσεις τον κόσμο .
Ύστερα ο κόσμος κατάπιε εσένα .Σε μια γωνιά του ανώνυμη χάθηκες κι ας κρατούσες σφικτά τα πιστεύω κια τα όνειρά σου . Εκείνα που σε ταξίδευαν όπου εσύ ήθελες .Εξωπραγματικά μα πίστευες πως θα γινόντουσαν η πραγματικότητά σου .
Κι όταν κάτι τ'αγαπάς με όλη την καρδιά και όλη την διάνειά σου στο τέλος θα δικαιωθείς .Φτάνει ποτέ να μην επιτρέψεις σε κανένα να το πατήσει με τα λερωμένα του πόδια .Ετσι δεν έλεγε ο μεγάλος Μαχάτμα Γκάντι ;
Τ'αντάμωσες στο τέλος καρδιά και κείνες οι ώρες που ονειρευτηκες τώρα τις έχεις συντροφιά . Μαζί τις κουβαλά η ψυχή σου έτσι που δεν είσαι μόνη ποτέ .
Η επανάστασή πραγματοποιηθηκε σαν κατάλαβες πως ήταν η διαφορά σου
Την αποδέκτηκες κι ένοιωσες πλήρης σαν είσαι το πρωτότυπό σου και ποτέ δεν θα γίνεις αντίτυπο κανενός ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου