Πένθος γένους θηλυκού

Είναι θαρρώ το ίδιο μαύρο τσεμπέρι

Επάνω στα μαλλιά της

Κάποτε τούτα τα ξέμπλεκα όνειρα

 ΄Ητανε της νιότης στόλισμα

Τώρα σαν γλάροι κάτασπροι

Βουτάνε μες στο γερο-χρόνο

Γυρεύοντας τροφή για επιβίωση

 Κι ύστερα αναδύονται μικρές γοργόνες

Ρωτώντας διψασμένα τις τρικυμισμένες μέρες

«Ζει ο βασιλιάς της πίστης μας; »

«Ζει και βασιλεύει»

 Απαντάει σταθερά   το ατσάλι

Μιας ανοξείδωτης ψυχής 

Δημοσιεύτηκε στο 5ο τεύχος  της Διασπορικής Λογοτεχνικής Στοάς