ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Κάθε που χάνεται 
κυτώ επίμονα τ΄ αχνάρια.

Η αφή σου 
στοχασμός
σ΄ όλη την έκταση του κάμπου. 

Εκεί, 
κάθε που υπάρχεις
κι΄ ο στεναγμός
αβάσταχτη ανάσα
της νύχτας.