ΘΥΡΕΣ / Σακαλλή Αυγή

Ν΄  άνοιγαν οι κλεισμένες θύρες μου μια μέρα, 
γαμπρό να σ΄ έβλεπα να φτάνεις από πέρα, 
σαν παραμύθι νύχτας φεγγερής...

Οι βουβοί τοίχοι του σπιτιού μου οι γκρεμισμένοι 
μ΄ ανθοστεφάνια θά ΄ταν πάλι στολισμένοι, 
κεριά θα τους φωτίζανε Λαμπρής!

Αχ! να μπορούσανε οι θύρες μου οι κλεισμένες,
απ΄ τον αγέρα και το φως λησμονημένες, 
γιορτάσιμα ν΄ ανοίγανε ξανά.

Απ΄  τα  θαμπά κι αραχνιασμένα παραθύρια,
από έναν ήλιο κι ένα Μάη πανηγύρια, 
να μπουν με τα τραγούδια τ΄ αυγινά!...