Ημέρα
Δέκατη Τέταρτη
Πολλή η σκοτεινιά τούτου του τόπου,
ο Θεός τους αδίκησε
δεν ξόδεψε όσο φως αναλογούσε.
Ημέρα
Δέκατη Πέμπτη
Οι νύχτες τ’ Αυγούστου
παίρνουν ένα χρώμα απ’ τα μάτια σου.
Μα θα χαθούν κι αυτά,
μέσα στις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Ημέρα
Δέκατη Έκτη
Περνούν οι εικόνες
Μπροστά απ’ τα μάτια μου
και μέσα σ’ αυτήν την εναλλαγή
του πρασίνου, της πέτρας και του γκρίζου
καταλαβαίνω πως είμαι ξένος
σε τούτο τον τόπο.
Ημέρα
Δέκατη Έβδομη
Φώναζαν στους δρόμους
γι’ αυτό που μαστίζει όλους μας
αυτή την εποχή.
Για την εξαθλίωση του ανθρώπου,
για τους αριθμούς
που υπολόγισαν με τεχνάσματα
για τον καθένα μας.
Φώναζαν με πάθος
κι εμείς απλά τους κοιτάζαμε.
Περιμέναμε να περάσει το πλήθος
για να μπούμε στον απέναντι δρόμο.
Τουλάχιστον εμείς οι ποιητές,
ας μιλάμε με ειλικρίνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου