Η ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗς ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ

ότι ακόμα απομένει

ακουμπά στο διάβα του ελάχιστου λευκού

για την απόδειξη της καθαρότητας σαν ησυχία

σαν αγωνία, σαν παλίρροια πυρετού

η πληρότητα υπομένει την πλημμύρα

όταν αδειάζει η θάλασσα την ώρα

όταν η μνήμη τ’ ουρανού στερεύει

και ο κόπος εξαντλείται στην αλμύρα