Ημέρα Πρώτη
Χτυπούσε την πόρτα μου ο έρωτας
μα δίσταζα.
Θα έμενε αδοκίμαστος κι αυτός.
Ούτε σε ξένη γη
δεν μπορούσα να τον φιλέψω.
Έκλεισα τα μάτια μου για λίγο
μετά την τελευταία στάση του λεωφορείου
χωρίς να τη σκεφτώ.
Φοβόμουν μην την ονειρευτώ
και ξεκινήσει ο μήνας
μ’ αρώματα και καρδιοχτύπια
που θα χαθούν μες στον Σεπτέμβρη.
Νεκρούς έρωτες μέτρησα πολλούς,
δεν ήμουν πρόθυμος να μνημονεύσω άλλον ένα.
Ημέρα Δεύτερη
Θόρυβοι...
Αλήθεια πόσο απέχουν οι θόρυβοι
από τις μελωδίες;
Τώρα ξέρω.
Απέχουν τόσο, όσο οι έρωτες
από τους ανυπεράσπιστους έρωτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου